بهره (الکترونیک)
بهره (الکترونیک) (به انگلیسی: (Gain (electronics) در الکترونیک، افزایش اندازهٔ تواناییِ یک مدارِ دوقطبی (اغلب یک تقویت کننده) برای افزایشِ قدرت یا دامنهٔ یک سیگنال ورودی به پورت خروجی است که با افزودنِ انرژی برگرفته از منبعِ تغذیه به سیگنال تبدیل شده‌است. بهره معمولاً به عنوانِ نسبتِ متوسطِ دامنهٔ سیگنال یا قدرت در پورتِ خروجی با دامنه یا قدرت در پورتِ ورودی تعریف شده‌است. این نسبت اغلب با استفاده از دسی‌بل لگاریتمی (دسی بل) واحد (افزایش دسی بل) بیان می‌شود. به دست آوردنِ بهرهٔ بیشتر از یک؛ (صفر دسی بل)، که نشان‌گرِ تقویتِ صورت‌گرفته است، تعریف و نشان‌دهندهٔ یک جزء یا مدار فعال در سیستم است، در حالی که در یک مدارِ منفعل بهره همیشه کمتر از یک است.
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «(Gain (electronics زبان =انگلیسی». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ مارس ۲۰۱۶.