پرش به محتوا

ادوارد چارلز هاوارد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Rezabot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۱۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

ادوارد چارلز هاوارد
زادهٔ۲۸ مهٔ ۱۷۷۴
درگذشت۲۸ سپتامبر ۱۸۱۶ (۴۲ سال)
ملیتبریتانیایی
پیشهشیمی‌دان
شناخته‌شده
برای
اولین مهندس شیمی برجسته
آثار برجستهتجزیه و تحلیل ترکیب شهاب‌سنگ‌های آهنی
جوایزمدال کاپلی به خاطر کارش روی جیوه در سال (۱۸۰۰)
هاواردیت

ادوارد چارلز هاوارد (به انگلیسی: Edward Charles Howard)، (زاده ۲۸ مه ۱۷۷۴ – درگذشته ۲۸ سپتامبر ۱۸۱۶)[۱] کوچکترین برادر برنارد هاوارد، دوازدهمین دوک نورفولک، شیمی‌دان بریتانیایی بود، که از او به عنوان «اولین مهندس شیمی برجسته» یاد شده‌است.[۲]

او در ژانویه ۱۷۹۹ به عنوان همکار انجمن سلطنتی انتخاب شد و در سال ۱۸۰۰ به خاطر کارش روی جیوه مدال کاپلی انجمن را دریافت کرد. او فولمینات جیوه (II) که ماده منفجره قدرتمندی است کشف کرد. وی در سال ۱۸۱۳ روشی را برای جداسازی شکر اختراع کرد که شامل جوشاندن آب نیشکر نه در یک کتری باز، بلکه در یک ظرف بسته که با بخار گرم و تحت خلاء جزئی نگهداری می‌شد، بود. در فشار کم، آب در دمای کمتری به جوش می‌آید، بنابراین روش هاوارد هم در مصرف سوخت صرفه‌جویی می‌کند و هم میزان شکر از دست رفته در کاراملیزه شدن را کاهش می‌دهد. این اختراع، که به دیگ خلاء هاوارد معروف است، هنوز هم مورد استفاده است.

هاوارد به ترکیب شهاب‌سنگ‌ها به ویژه «شهاب‌سنگ‌های آهنی» هم علاقه‌مند بود. وی دریافت که بسیاری از شهاب‌سنگ‌ها دارای آلیاژ نیکل و آهن هستند که در روی زمین یافت نمی‌شود و بنابراین ممکن است از آسمان سقوط کرده باشند. اکنون نوعی از شهاب سنگ به افتخار او هاواردیت نامیده شده‌است.

منابع

  1. Walker, William (1864). Memoirs of the distinguished men of science of Great Britain living in the years 1807–1808. London: E. & F. N. Spon. pp. 63–64.
  2. Transactions of the Institution of Chemical Engineers (1951), volume 29, page 163.

منابعی برای مطالعه بیشتر