اثر میلر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۱ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۲:۴۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

در علم الکترونیک، اثر میلر به افزایش ظرفیت معادل ورودی در یک تقویت کننده ولتاژ معکوس گفته می‌شود که به خاطر تقویت اثر خازنی بین پایانه‌های ورودی و خروجی رخ می‌دهد. ظرفیت افزایش یافته به خاطر اثر میلر از رابطهٔ زیر محاسبه می‌شود:

که در آن بهرهٔ تقویت‌کننده و c ظرفیت فیدبک است.

اگرچه اثر میلر معمولاً به ظرفیت خازنی اشاره دارد ولی هر امپدانسی بین گرهٔ ورودی و گرهٔ دیگر می‌تواند امپدانس ورودی تقویت‌کننده را بر اثر این اثر تغییر دهد.

تاریخچه

اثر میلر به پاس خدمات جان میلتون میلر نام‌گذاری شد.[۱]

اشتقاق

.

امپدانس ورودی مدار به صورت زیر است:

اگر Z یک خازن با امپدانس باشد، امپدانس ورودی حاصل به صورت زیر خواهد بود:

تأثیر بر پاسخ فرکانسی

تصویر۲: تقویت کننده با ظرفیت فیدبک CC.

جستارهای وابسته

منابع

  1. John M. Miller, "Dependence of the input impedance of a three-electrode vacuum tube upon the load in the plate circuit," Scientific Papers of the Bureau of Standards, vol.15, no. 351, pages 367-385 (1920). Available on-line at: http://web.mit.edu/klund/www/papers/jmiller.pdf .