یوهان ویلهلم پریر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یوهان ویلهلم پریر
پرتره یوهان ویلهلم پریر اثر یوهان پیتر هاسنکلور، 1846.
زادهٔ۱۹ ژوئیهٔ ۱۸۰۳
ریدیت، آلمان
درگذشت۲۰ فوریهٔ ۱۸۸۹ (۸۵ سال)
دوسلدورف، آلمان
ملیتآلمانی
شناخته‌شده برایطبیعت بی جان
همسر(ها)امیلی پریر لاچنویتس

یوهان ویلهلم پریر (زاده ۱۹ ژوئیه ۱۸۰۳ - درگذشته ۲۰ فوریه ۱۸۸۹) نقاش طبیعت بی‌جان آلمانی و از نقاشان مکتب نقاشی دوسلدورف بود.

سنین جوانی و تحصیل[ویرایش]

یوهان ویلهلم پریر در ریدیت آلمان متولد شد و در منطقه قدیمی شهر اشوایلر بزرگ شد. پدرش تاجر بود. او یک خواهر، لوئیز، و یک برادر به نام گوستاو داشت که او نیز یک نقاش بود.[۱]

از سال ۱۸۸۲، پرایر در مدرسه هنر دوسلدورف نزد پیتر فون کورنلیوس هنر آموخت[۱] و دانشجوی ارشد فریدریش ویلهلم شادو شد. وی تحصیلات خود را در سالهای ۱۸۳۵ تا ۱۸۴۳ در هلند، مونیخ، شمال ایتالیا و سوئیس ادامه داد. سرانجام او در سال ۱۸۴۴ به دوسلدورف بازگشت.

یوهان ویلهلم پریر، میوه و جام، ۱۸۵۴
یوهان ویلهلم پریر، دسته گل باغ در یک پارچ، ۱۸۳۱
همسر پریر، امیلی، نقاشی شده توسط یوهان پیتر هاسنکلور ۱۸۴۲.

حرفه هنری[ویرایش]

پریر عمدتاً طبیعت بی جان، گل و میوه نقاشی می‌کرد و امروزه یکی از بهترین هنرمندان قرن نوزدهم به حساب می‌آید که به خاطر کارهای جزئی و دقیقش شناخته می‌شود.[۲]وی همچنین یکی از اولین کسانی است که اکنون به شاگرد مکتب نقاشی دوسلدورف شناخته می‌شود.[۲] بیشتر کارهای او در ایالات متحده است، اگرچه آثاری از او در گالری ملی برلین و سایر نقاط آلمان وجود دارد.

پریر یکی از اعضای بنیانگذار انجمن هنرمندان دوسلدورف در سال ۱۸۴۴ بود. او گه گاه دانش آموزان خصوصی می‌گرفت، که یکی از آنها هلن سرل نقاش آمریکایی بود.

خانواده[ویرایش]

در حدود سال ۱۸۴۴، پریر با امیلی لاچنویتس، خواهر نقاش سیگموند لاچنویتس ازدواج کرد. آنها یک دختر به نام امیلی پریر و یک پسر به نام پال داشتند که هر دو نیز نقاش شدند.

افتخارات[ویرایش]

جاده ای در اشویلر، جایی که پریر در آن بزرگ شد، به افتخار وی در سال ۱۹۷۴ به جاده پریر تغییر نام داده شد. همچنین در شهر زادگاه او ریدیت یک خیابان به نام او وجود دارد.

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Tait, John R. "A Great Little Man". Lippincott's Magazine, vol. 35, June 1885, pp. 607–610.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ Preyer, David Charles. The Art of the Metropolitan Museum of New York. Boston: L.C. Page, 1909, p. 182.

سایر منابع[ویرایش]

  • اشنبروچر، رالف. یوهان ویلهلم پرایر (Stefanlebenmaler) یوهان ویلهلم پرایر (۱۸۰۳–۱۸۸۹). اشتادارچیف، 1992 ISSN 0175-4793.
  • ویس، زیگفرید و هانس پافراث (ویراستاران)) Preyer: Johann Wilhelm 1803-1889 und Emilie 1849-1930: Mit den Werkverzeichnissen der Gemalde von Johann Wilm und Emilie Preyer. کلن: ویناند ورلاگ، ۲۰۰۹شابک ‎۹۷۸-۳-۸۶۸۳۲-۰۰۳-۹.