یلوه نوک‌رنگی
| یلوه نوک‌رنگی | |
|---|---|
| |
| وضعیت حفاظت | |
رده‌بندی علمی 
| |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | پرندگان |
| راسته: | کلنگ‌سانان |
| تیره: | یلوگان |
| سرده: | نوکرک‌ها |
| گونه: | N. erythrops |
| نام دوبخشی | |
| Neocrex erythrops (Sclater, 1867)
| |
| |
| دامنه پراکنش (توجه فرمایید که پراکندگی ترینیداد و توباگو، آمریکای مرکزی و گالاپاگوش نشان داده نشده است.) | |
| مترادف | |
|
Mustelirallus erythrops | |
یلوه نوک‌رنگی (نام علمی: Neocrex erythrops) گونه‌ای از پرندگان از خانواده یلوگان است.
آرایه‌شناسی و ریشه‌شناسی[ویرایش]
نام آن از نوک قرمز روشن آن گرفته شده است.
ویژگی‌ها[ویرایش]
اندازه آن به طور میانگین ۱۸ تا ۲۰ سانتیمتر (۷٫۱ تا ۷٫۹ اینچ) است. یکی از آنها با طول بال‌های حدود 200 میلی متر، قلم پا (تارسوس) 28 میلی متر و وزن 43 گرم گرفته شد [۲]
پراکندگی[ویرایش]
یلوه نوک‌رنگی در آرژانتین، بولیوی، برزیل، کلمبیا، کاستاریکا، اکوادور، گویان فرانسه، گویان، پاناما، پاراگوئه، پرو، سورینام، ترینیداد و توباگو و ونزوئلا یافت می‌شود. یک رکورد از این پرنده در ایالات متحده وجود دارد. زیستگاه‌های طبیعی آن مرتع پست، مرداب‌ها و مراتع فصلی مرطوب یا سیل‌زده در مناطق نیمه گرمسیری یا گرمسیری است.
رفتار[ویرایش]
این گونه شب‌زی hsj، عمدتاً در طول شب فعال است، و به پخش صدا پاسخ نمی‌دهد. [۳]
نگارخانه[ویرایش]
-
297x297پیکسل -
یلوه نوک‌رنگی در جزیره فلورانا در مجمع الجزایر گالاپاگوس
منابع[ویرایش]
- ↑ BirdLife International (2016). "Neocrex erythrops". IUCN Red List of Threatened Species. IUCN. 2016: e.T22692760A93368173. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T22692760A93368173.en. Retrieved 12 November 2021.
- ↑ Osborn, David; Beissinger, Steven R. (1979). "Paint-Billed Crake in Guyana". The Auk. 96 (2): 425. doi:10.1093/auk/96.2.425 (inactive 31 October 2021). Retrieved 2019-10-22.
{{cite journal}}: CS1 maint: DOI inactive as of اکتبر 2021 (link) - ↑ Dvorak, Michael (June 2017). "Conservation Status of Landbirds on Floreana: the Smallest Inhabited Galapagos Island". Journal of Field Ornithology. 88: 132–145. doi:10.1111/jofo.12197.
ردهها:
- CS1 maint: DOI inactive as of اکتبر 2021
- فهرست سرخ IUCN از گونههای کمترین نگرانی
- پرندگان توصیفشده در ۱۸۶۷ (میلادی)
- پرندگان ترینیداد و توباگو
- پرندگان کارائیب
- پرندگان جنگل اطلس
- پرندگان کاچینگا
- پرندگان برزیل
- پرندگان پاراگوئه
- پرندگان بولیوی
- پرندگان پرو
- پرندگان منطقه گویان
- پرندگان ونزوئلا
- پرندگان کلمبیا
- پرندگان کاستاریکا