گونگیلوس
گونگیلوس | |
|---|---|
 نگاره احتمالی گونگیلوس، از سکه قرن پنجم پرگامون.[۱] | |
| نام بومی | Γογγύλος |
| وفاداری | .svg){kind=small} شاهنشاهی هخامنشی |
| درجه | فرماندار |
| جنگ‌ها و عملیات‌ها | دومین تهاجم ایرانیان به یونان در ۴۷۹ پ.م. |
گونگیلوس (Γογγύλος)، از ارتریا در اوبویا، یک دولتمرد یونانی قرن پنجم بود که به عنوان واسطه بین اسپارتا و خشایارشا بود، و از طرفداران او بود.[۲][۳]
پس از دومین تهاجم ایرانیان به یونان در سال ۴۷۹ پ. م، گونگیلوس مجبور به فرار و پناه بردن به شاهنشاهی هخامنشی شد.[۴] در آنجا خشایارشا قلمرو پرگامون در آسیای صغیر را از حدود ۴۷۰ تا ۴۶۰ پیش از میلاد به عنوان پاداش به او اعطا کرد.[۲] نوادگان او حداقل تا سال ۴۰۰ پیش از میلاد بر شهر حکومت کردند و سلسله گونگیلیان را تشکیل دادند.[۴] گونگیلوس یکی از چندین اشراف یونانی بود که به شاهنشاهی هخامنشی پناه برد، از جمله افراد دیگر هیپیاس، دماراتوس و تمیستوکلس.[۳] او مورد استقبال شاهنشاهان هخامنشی قرار گرفت و برای حمایت او کمک‌های سرزمینی کردند و اور را بر شهرهای مختلف آسیای صغیر مسلط کردند.[۳]
به گفته گزنوفون (آناباسیس)، هنگامی که در سال ۳۹۹ پیش از میلاد به میزیا رسید، با هلاس، بیوه گونگیلوس و دختر احتمالی تمیستوکلس ملاقات کرد. ,[۵] که در پرگامون زندگی می‌کرد. دو پسر او، گورگیون و گونگیلوس کوچکتر، به ترتیب بر شهرهای گامبریوم و پالائگامبریوم برای گورگیون، و میرینا و گرینیوم برای گونگیلوس حکومت کردند. گزنفون از نوادگان گونگیلوس برای لشکرکشی به آسیای صغیر و همچنین از نوادگان دماراتوس، تبعیدی اسپارتی که او نیز در از نوادگان ساتراپ هخامنشیان بود، حمایت‌هایی دریافت کرد.[۴][۶]
گمان می‌رود که سلسله‌های یونانی پرگامون پس از صلح آنتالکیداس در سال ۳۸۶ پیش از میلاد به دلیل حمایت از یونانیان علیه هخامنشیان مجازات شدند.[۴] با این حال، در اواسط قرن چهارم پیش از میلاد، ساتراپ هخامنشی یرواند یکم دوباره به مردم پرگامون اجازه داد در آکروپلیس شهر خود ساکن شوند.[۴] این تا زمان فتوحات اسکندر ادامه داشت، تا زمانی که پرگامون بخشی از امپراتوری اسکندر شد.[۴]
منابع[ویرایش]
- ↑ CNG: MYSIA, Pergamon. Mid 5th century BC. AR Diobol (11mm, 1.72 g, 10h).
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ Dreyfus, Renée (1996). Pergamon: The Telephos Friez from the Great Altar; [exhibition, The Metrolopitan Museum of Art, New York, N. Y., 16 January - 14 April 1996...] (به انگلیسی). University of Texas Press. p. 104. ISBN 978-0-88401-089-0.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Miller, Margaret C. (2004). Athens and Persia in the Fifth Century BC: A Study in Cultural Receptivity (به انگلیسی). Cambridge University Press. p. 98. ISBN 978-0-521-60758-2.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ ۴٫۴ ۴٫۵ Dignas, Beate; Smith, R. R. R. (2012). Historical and Religious Memory in the Ancient World (به انگلیسی). OUP Oxford. pp. 120–122. ISBN 978-0-19-957206-9.
- ↑ Harvey, David; Wilkins, John (2002). The Rivals of Aristophanes: Studies in Athenian Old Comedy (به انگلیسی). ISD LLC. p. 199-201. ISBN 978-1-910589-59-5.
- ↑ Roller, Duane W. (2018). Cleopatra's Daughter: and Other Royal Women of the Augustan Era (به انگلیسی). Oxford University Press. p. 29. ISBN 978-0-19-061884-1.