گوان یو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از گوانگ یو)
گوان یو
General of لیو بی
زاده۱۶۰ میلادی[نیازمند منبع]
درگذشته۲۲۰ میلادی[نیازمند منبع]
نام چینی
نویسه‌های چینی سنتی關羽
نویسه‌های چینی ساده‌شده关羽
پین‌یینGuān Yǔ
وید جایلزKuan1 Yu3
Courtesy nameYunchang (چینی ساده: 云长; چینی سنتی: 雲長; پین‌یین: Yúncháng; Wade–Giles: Yun-chang)
نام پسامرگMarquis Zhuangmou (چینی ساده: 壮缪侯; چینی سنتی: 壯繆侯; پین‌یین: Zhuàngmóu Hóu; Wade–Giles: Chuang-mou Hou) 1
آیین بودایی nameSangharama Bodhisattva (چینی ساده: 伽蓝菩萨; چینی سنتی: 伽藍菩薩; پین‌یین: Qiélán Púsà; Wade–Giles: Chieh-lan Pu-sa)
الوهیت nameGuan Sheng Di Jun (چینی ساده: 关圣帝君; چینی سنتی: 關聖帝君; پین‌یین: Guān Shèng Dì Jūn; Wade–Giles: Kuan Sheng Ti Chun; به معنای «Saintly Emperor Guan»)
سایر نام ها
^  See گوان یو for more posthumous titles.

گوان یو (در ۱۹ فوریه 220 درگذشت) یک افسر جنگ‌سالار لیو بی در دوران زمام‌داری سلسله هان بود. او بزرگترین سردار جنگآور زمان خود بود و نقش برجسته‌ای در جنگ داخلی که منجر به نابودی سلسله هان شد، داشت و باعث ایجاد امپراتوری لیو بی پادشاهی شو شد.او چند سالی هم به سائو سائو خدمت کرد و توانست در جنگ گواندو فرماندهان ارشد ارتش یوان شائو(ون چو و یانگ لیانگ)را بکشد .در ژاپن انیمه‌ای به نام افسانه سه برادر به بررسی زندگی او و برادرانش پرداخته‌است. سلاح معروف وی که در جنگها مورد استفاده قرار می‌داد گوان دائو بود.هنگامی که لیوبی خود را پادشاه هانژونگ نامید گوان یو مغرور شد و به دنبال کسب موفقیتی برای لیو بود تا دوباره خود نمایی کند بنابر این تمام ارتش خود را از جینگژو خارج کرد(بر خلاف دستور لیو و ژوگ لیانگ)و به فانچنگ حمله کرد.او ابتدا توانست فانچنگ را اشغال کند ولی از طرف وو و وی به او حمله شد و جینگژو سقوط کرد سپس ارتش متحد سان و سائو سائو، گوان را در فانچنگ شکست داد و گوان یو عقب نشینی کرد. بعد از اشغال جینگ ژو توسط پادشاهی وو (فرماندهی سپاه وو را لومنگ برعهده داشت) گوان یو تمام نیروهای خود را در این جنگ از دست داده و مجبور به خودکشی شد. بعد از مرگ وی سر او با بدنی چوبی توسط سائو سائو و با احترام در لویانگ به خاک سپرده شد.


بعد از تسلط لیو بی به چنگ دو وی به عنوان ژنرال اصلی لیوبی به عنوان یکی از پنج ژنرال ببر در کنار شانگ فی، جائو یون، هوان ژونگ و ماچائو معرفی شد. وی سه پسر به اسامی گوان پینگ و گوان زینگ و گوان زو داشت. وی سمبول وفاداری و شجاعت بود؛ و بعد از مرگ به عنوان یکی از خدایان پرستیده شد.[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

ویکی‌پدیا انگلیسی آخرین ویرایش 2 می 2019

  1. عزیزی، سعید (۱۳۹۷). تاریخ چین از آغاز تا قرن 21. یزد: انتشارات سید علی زاده. صص. ۱۶۰. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۸۸۱۰-۳۲-۲.