گسل اردل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
گسل اردل
کشورایران
ویژگی‌ها
درازا۱۵۰ کیلومتر
امتدادغربی – جنوب‌غربی
شیبشمال‌شرقی
زمین‌ساخت
نوعفشاری

گسل اردل از گسل‌های زاگرس است که به موازات راندگی اصلی زاگرس در مناطق اردل و ناغان قرار دارد و با طول ۱۵۰ کیلومتر، دارای راستای غربی – جنوب‌غربی و شیب به سمت شمال‌شرقی است. سازوکار این گسل فشاری است و در مسیر آن سازندهای دیرینه‌زیستی همراه با گروه کرتاسه بنگستان (از شمال‌غربی) بر روی دشت و سنگ‌های کرتاسه (در جنوب‌غربی) رانده شده‌اند. در شمال‌غربی اردل در امتداد این گسل، چند گنبد نمکی بیرون‌زدگی دارد.[۱]

لرزه‌خیزی[ویرایش]

کانون مه‌لرزه‌ای زمین‌لرزه‌های ۱۶۶۶، ۱۸۸۰، ۱۹۲۲، ۱۹۷۷ و ۱۹۸۵ میلادی در راستای گسل اردل قرار دارند ولی همبستگی این زمین‌لرزه‌ها با جنبش گسل اردل روشن نیست. بررسی گسل اردل در زمان رویداد زمین‌لرزه‌های سال ۱۹۷۷ میلادی ناغان، هیچ جنبشی را در راستای آن نشان نداده‌است.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ آقانباتی، سیدعلی (۱۳۸۳). زمین‌شناسی ایران. سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی کشور. شابک ۹۶۴-۶۱۷۸-۱۳-۸.