گری ویلز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
گری ویلز، استاد دانشگاه و ژورنالیست آمریکایی - ۲۰۱۵

گری ویلز (متولد ۲۲ مه ۱۹۳۴) استاد دانشگاه، نویسنده، روزنامه‌نگار و مورخ اهل آمریکا است. او در سال ۱۹۹۳ برنده جایزه پولیتزر غیر داستانی عمومی شد.

ویلز بیش از پنجاه کتاب تألیف کرده‌است و از سال ۱۹۷۳ بارها به عنوان داور در The New York Review of Books داوری کرده‌است.[۱] وی در سال ۱۹۸۰ به عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه نورث وسترن درآمد، جایی که در حال حاضر استاد بازنشسته تاریخ است.

سالهای اول زندگی[ویرایش]

ویلز در ۲۲ مه ۱۹۳۴ در آتلانتا، به دنیا آمد.[۲] پدرش جک ویلز پروتستان و مادرش از یک خانواده کاتولیک ایرلندی بود.[۳] وی به عنوان کاتولیک پرورش یافت و در میشیگان و ویسکانسین بزرگ شد و در سال ۱۹۵۱ از دبیرستان Campion، یک مؤسسه یسوعی در Prairie du Chien، ویسکانسین فارغ‌التحصیل شد. او وارد انجمن عیسی شد و سپس از آن خارج شد.

ویلز فارغ‌التحصیل کارشناسی فلسفه از دانشگاه سنت لوئیس در سال ۱۹۵۷ و کارشناسی ارشد از دانشگاه خاویر در سال ۱۹۵۸ است. ویلیام اف باکلی جونیور وی را در سن ۲۳ سالگی به عنوان منتقد نمایش در مجله National Review استخدام کرد. وی در سال ۱۹۶۱ از دانشگاه ییل مدرک دکترای خود را در زمینه مطالعات کلاسیک دریافت کرد.[۴] وی از سال ۱۹۶۲ تا ۱۹۸۰ در دانشگاه جان هاپکینز تاریخ تدریس کرد.

زندگی شخصی[ویرایش]

ویلز از سال ۱۹۵۹ با ناتالی کاوالو ازدواج کرده‌است. او در اولین پرواز خود با هواپیما مهماندار هواپیما بود.[۵] آنها سه فرزند دارند: جان، گاری و لیدیا.[۴][۶]

ویلز که یک کلاسیک آموزش دیده‌است، در یونان باستان و لاتین تبحر دارد. خانه او در اوانستون، ایلینوی، "پر از کتاب" است، یک اتاق تبدیل شده به ادبیات انگلیسی، دیگری شامل ادبیات لاتین و کتابهایی در مورد اندیشه سیاسی آمریکا، یک راهرو پر از کتاب‌های اقتصاد و دین، از جمله چهار قفسه در زمینه سنت آگوستین "و دیگری با قفسه‌هایی از ادبیات و فلسفه یونان.[۴]

دین[ویرایش]

ویلز خود را یک کاتولیک می‌داند و به استثنای یک دوره تردید درسالهای تحصیل علوم دینی، در طول زندگی خود کاتولیک بوده‌است.[۷] او بر شرکت در آیین عشای ربانی در مرکز کاتولیک دانشگاه نورث وسترن مداومت دارد. او تسبیحات رزاری را هر روز به جا می‌آورد و کتابی در زمینه رزاری نگاشته است. (The Rosary: Prayer Comes Around 2005) .[۸]

ویلز همچنین منتقد جنبه‌های فراوانی از تاریخ کلیسای کاتولیک و آموزه‌های اجتماعی کاتولیک از سالهای ۱۹۶۰ بوده است. او به طور خاص منتقد دکترین عصمت پاپ و آموزه‌های اجتماعی کلیسای کاتولیک در زمینه هم‌جنسگرایی، سقط جنین، پیشگیری از حاملگی، شیوه اجرای عشای ربانی و نیز واکنش کلیسا به رسوایی‌های جنسی در کلیسای کاتولیک بوده‌است. [۹][۱۰][۱۱][۱۲]

آثار[ویرایش]

Making Make-Believe Real: Politics as Theater in Shakespeare's Time (2014) شابک ‎۹۷۸−۰−۳۰۰−۱۹۷۵۳−۲

منابع[ویرایش]

  1. Author's page for Garry Wills at the New York Review of Books website
  2. Library of America.Biography of Garry Wills بایگانی‌شده در ژوئن ۵, ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine.
  3. Miles, Jack. "The Loyal Opposition".[پیوند مرده]
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ "Winners of the 1998 National Medal for the Humanities". Deconstructing Performance: Garry Wills's Eye on History. National Endowment for the Humanities. Archived from the original on 3 March 2016. Retrieved 14 January 2021.
  5. According to William F. Buckley, as told on the Charlie Rose Show on March 24, 2006 بایگانی‌شده در ژوئن ۶, ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine
  6. Witt, Linda (April 5, 1982). "Garry Wills Dismantles Camelot and Finds Some Prisoners Within – Jack, Bob and Ted Kennedy". People magazine.
  7. Garry Wills (2003). Why I Am a Catholic. Houghton Mifflin Harcourt. ISBN 0-618-38048-5.
  8. Allen, John L, Jr. (November 21, 2008). "'Poped out' Wills seeks broader horizons". National Catholic Reporter.
  9. Garry Wills (2000). Papal Sin: Structures of Deceit.
  10. Wills, Garry (November 4, 2007). "'Abortion isn't a religious issue'". Los Angeles Times.
  11. Wills, Garry (February 15, 2012). "'Contraception's Con Men'". New York Review of Books.
  12. Wills, Garry (August 15, 2002). "The Bishops at Bay". New York Review of Books.