کمبود ایمنی هومورال

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کمبود ایمنی هومورال
تخصصخون‌شناسی ویرایش این در ویکی‌داده
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
سلول بی انسان

کمبود ایمنی هومورال (به انگلیسی: Humoral immune deficiency) شرایطی است که سبب اختلال در ایمنی هومورال می‌شود و می‌تواند سبب کمبود ایمنی شود. این پدیده می‌تواند توسط تعداد یا کارکرد ناکافی سلول‌های لنفوسیت بی، سلول‌های پلاسما که به آنها تمایز می‌یابند، یا آنتی‌بادی ترشح‌شده توسط سلول‌های پلاسما ایجاد شود.[۱] شایع‌ترین نوع چنین کمبود ایمنی، کمبود IgA انتخابی ارثی است که بستگی به جمعیت، بین ۱ در ۱۰۰ و ۱ در ۱۰۰۰ نفر رخ می‌دهد. آنها با افزایش آسیب‌پذیری در برابر عفونت همراه هستند، اما در صورت نداشتن عفونت، تشخیص آنها دشوار است (یا بدون علامت).[نیازمند منبع]

سندرم هایپر-IgM (ایمنوگلوبولین M)

علائم و نشانه‌ها[ویرایش]

علائم/نشانه‌های نارسایی ایمنی هومورال به علت آن بستگی دارد، اما به‌طور کلی شامل علائم عفونت هستند مانند:

منابع[ویرایش]

  1. Pieper, Kathrin; Grimbacher, Bodo; Eibel, Hermann (2013-04-01). "B-cell biology and development". Journal of Allergy and Clinical Immunology (به انگلیسی). 131 (4): 959–971. doi:10.1016/j.jaci.2013.01.046. ISSN 0091-6749. PMID 23465663.