کارائوکه

یک دستگاه کارائوکه قدیمی

کارائوکه یا کارااوکه (به ژاپنی: カラオケ)(به کره‌ای: 노래방) مکانی سرگرم‌کننده برای دوستداران آوازخوانی است که در اتاق های کوچک از طریق یک صفحه نمایش و یک میکروفون، این امکان را برای افراد مبتدی فراهم می‌کند تا در حین پخش موسیقیِ بی‌کلامِ آوازهای مشهور، متن اشعار آن‌ها را بر صفحه نمایش ببینند و از طریق میکروفون به ضبط صدای خود بپردازند.

این دستگاه برای اولین بار در ایالات متحده آمریکا اختراع شد و بعدها توسط ژاپنی ها و کره ای ها تکمیل گردید.

استاندارد فنی تولید

در تولید موسیقی یا کلیپ با سبک کارائوکه، باند چپ باید موسیقی خام و باند راست میکس دو صدا یا صدای تنهای خواننده باشد.

در تولید برنامهٔ تلویزیونی، باند چپ باید موسیقی خام به همراه افکت‌های صوتی و باند راست نَرِیشن و صدای مجری باشد.

کارایی دکمهٔ کارائوکه در پخش‌های خانگی

نسل قدیمی ضبط‌صوت‌های خانگی یا های‌فای‌ها مجهز به دکمهٔ کارائوکه بودند که با فشار دادن آن دکمه، صدای باند چپ بر روی دو باند پخش می‌شد و عملاً این دکمه کلاً صدای خواننده را حذف می‌کرد و این امکان فراهم می‌شد تا کاربر با استفاده از یک میکروفن متصل به دستگاه، به جای خواننده، موسیقی را با صدای خودش بازخوانی کند.