کارائوکه
کارائوکه یا کارااوکه (به ژاپنی: カラオケ) ابزاری سرگرم‌کننده برای دوستداران آوازخوانی که از طریق یک صفحه نمایش و یک میکروفون، این امکان را برای افراد مبتدی فراهم می‌کند تا در حین پخش موسیقی بی‌کلامِ آوازهای مشهور، متن اشعار آن‌ها را بر صفحه نمایش ببینند[۱] و از طریق میکروفن به ضبط صدای خود بپردازند. در ایران چندین آلبوم به صورت کارائوکه توسط شرکت آیوا ضبط و تکثیر شده‌است، از جمله:
- آلبوم تنها ماندم از محمد اصفهانی
- کنسرتی از «گروه آریان»
این دستگاه برای اولین بار در ایالات متحده آمریکا اختراع شد و بعدها توسط ژاپنی‌ها تکمیل گردید.[۲]
استاندارد فنی تولید[ویرایش]
در تولید موسیقی یا کلیپ با سبک کارائوکه، باند چپْ موسیقی خام و باند راستْ میکس دو صدا یا صدای تنهای خواننده باشد.
در تولید برنامهٔ تلویزیونی، باند چپْ موسیقی خام به همراه افکت‌های صوتی و باند راستْ نَرِیشن و صدای مجری باید باشد.
کارایی دکمهٔ کارائوکه در پخش‌های خانگی[ویرایش]
نسل قدیمی ضبط‌صوت‌های خانگی یا های‌فای‌ها مجهز به دکمهٔ کارائوکه بودند که با فشار دادن آن دکمه، صدای باند چپ بر روی دو باند پخش می‌شد و عملاً این دکمه کلاً صدای خواننده را حذف می‌کرد و این امکان فراهم می‌شد تا کاربر با استفاده از یک میکروفن متصل به دستگاه، به جای خواننده، موسیقی را با صدای خودش بازخوانی کند.
منابع[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کارائوکه موجود است. |
- ↑ [۱] (وبگاه برنامهٔ کامپیوتری)
- ↑ en:Karaoke (ویکی‌پدیای انگلیسی)
