ژانت اوگرن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ژانت اوگرن

ژانت اوگرن در سال ۱۹۷۵
زمینه فعالیت سینما
تولد ۶ آوریل ۱۹۴۹ ‏(۷۵ سال)
لاندسکرونا، سوئد
ملیت سوئدی
پیشه بازیگر، مدل
سال‌های فعالیت ۱۹۶۸–۱۹۹۳

ژانت اوگرن (سوئدی: Janet Ågren؛ زاده ۶ آوریل ۱۹۴۹) بازیگر و مدل پیشین سوئدی است[۱] که بیشتر در فیلم‌های ایتالیایی سبک بهره‌کشی بازی می‌کرد.

زنگی و حرفهٔ هنری[ویرایش]

ژانت در لاندسکرونای سوئد زاده شده، شهری که بعدها او در گفتگویی با یک روزنامه‌نگار ایتالیایی «ناپل شمالی» نامید.[۲] حرفهٔ او در مدلینگ باعث شد تا به شهر رم نقل مکان کند و در اینجا بود که به تحصیل در رشتهٔ بازیگری در «مدرسه تئاتر» با مدیریت آلساندرو فرسن پرداخت.[۳] نخستین نقش‌آفرینی او در سینما در فیلم «کودتا» به کارگردانی لوچانو سالچه بود و سپس نقش‌هایی در فیلم‌های پالپ (۱۹۷۲) در کنار مایکل کین و در نقش یک متصدی پذیرش، آوانتی! (۱۹۷۲) در کنار جک لمون و در نقش یک پرستار ایفا کرد. او در مجموع در ۵۷ فیلم بازی کرد که از آن میان می‌توان به دست چپ قانون (۱۹۷۵)، شهر مردگان (۱۹۸۰)، زنده خورده‌شده! (۱۹۸۰)، وحشت (۱۹۸۲)، سونیای سرخ (۱۹۸۵)، علاءالدین (۱۹۸۶) و رتمن (۱۹۸۸) اشاره کرد. او مدتی کوتاهی هم در زمینهٔ موسیقی فعالیت کرد.[۴]

او بازیگری را در اوایل دهه ۱۹۹۰ رها کرد و به ایالات متحده آمریکا نقل‌مکان کرد و در حال حاضر در آنجا زندگی می‌کند. او با کارلو مائیئتو تهیه‌کننده ایتالیایی ازدواج کرد.[۳]

ژانت اوگرن در فیلم شگرد یک عشق در سال ۱۹۷۳

گزیدهٔ فیلم‌شناسی[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Borstahustjejen som blev filmstjärna i Italien بایگانی‌شده در ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine 12 August 2007 "Janet Ågren är i dag 58 år gammal och jobbar som inredningsarkitekt i Miami. "
  2. Sydsvenskan: Lars-Håkan Svensson läser om Landskrona 26 January 2006 "Så illa var det inte förr även om jag erinrar mig att en av stadens forna storheter, Janet Ågren, en gång i ett försök att ge italienska nöjesjournalister en idé om vad för slags miljö hon kom ur karakteriserade sin hemstad som ett Nordens Neapel."
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ Enrico Lancia, Fabio Melelli (2005). Le straniere del nostro cinema. Gremese Editore, 2005. ISBN 8884403502.
  4. "Janet Agren canta il rap e sogna il teatro «serio»". La Stampa. 28 August 1983. p. 16.

پیوند به بیرون[ویرایش]