چندضلعی ایزوتتیک
 | این نوشتار نیازمند عنوان مترادف فارسی است. خواهشمند است این کار را با توجه به متن اصلی و رعایت دستور خط فارسی و برابر سازی به زبان فارسی انجام دهید. |
چندضلعی ایزوتتیک (Isothetic Polygon)، چندضلعی است که ضلع‌های متناظر آن دو خانواده پارامتری از خطوط راست هستند که مداد خطوط با مراکز در دو نقطه (احتمالاً نقطه در بی‌نهایت) نامید می‌شود.
معروف‌ترین مثال برای چندضلعی‌های ایزوتتیک چند ضلعی‌های متعامد هستند که سابقاً به عنوان یک مترادف استفاده می‌شد.
ریشه‌شناسی و تاریخ[ویرایش]
این اصطلاح از ریشه یونانی iso (همانند – یکسان – مشابه) و thetos (مکان – موقعیت) گرفته شده و به‌طور کلی به معنای چند ضلعی با مکان مشترک برای ضلع‌هاست.
این اصطلاح برای اولین بار در سالهای ابتدایی هندسه محاسباتی مطرح شد.
در ابتدا تأکید بر ارائه الگوریتم کارامد برای چند ضلعی‌های متعامد بود تا اینکه کاربرد چند ضلعی‌های ایزوتتیک در ارائه شکل‌های برای طراحی و ساخت مدارهای مجتمع مطرح شد.
زمانی که مشخص شد کارآمدی الگوریتم‌های هندسه برای چندضلعی‌های متعامد دیگر به این بستگی ندارد که اضلاع حتماً یکدیگر را در زاویه قائمه ببینند بلکه اضلاع به‌طور طبیعی به دو مجموعه متناوب (بخش‌های عمودی و افقی) تقسیم می‌شوند.
منابع[ویرایش]
- Franco P. Preparata and Michael Ian Shamos (1985). Computational Geometry - An Introduction. Springer. 1st edition: ISBN 0-387-96131-3; 2nd printing, corrected and expanded, 1988: ISBN 3-540-96131-3.
- Prabir Bhattacharya; Azriel Rosenfeld (1990). "Contour Codes of Isothetic Polygons". Computer Vision, Graphics & Image Processing. 50: 353–363.
- Bin Xu; Xinggang Lin; Youshou Wu; Baozong Yuan (1992). "Isothetic Polygon Representation for Contours". CVGIP: Image Understanding. 56: 264–268.
- Arindam Biswas; Partha Bhowmick; Bhargab B. Bhattacharya (2010). "Construction of Isothetic Covers of a Digital Object: A Combinatorial Approach". Journal of Visual Communication and Image Representation. 21: 295–310.