پیش‌نویس:زباله های زیست تخریب پذیر
زباله های زیست‌تخریب‌پذیر[ویرایش]
زباله های زیست تخریب پذیر به مواد آلی در داخل پسماندها اطلاق می‌شوند که پس از مصرف می‌توانند به کربن‌دی‌اکسید ، آب، متان، کود، و مولکول‌های آلی ساده تجزیه گردند. این فرآیند توسط میکروارگانیسم‌ها و دیگر موجودات زنده و از طریق فرآیندهایی مانند کمپوست، گوارش هوازی، گوارش بی‌هوازی یا فرآیندهای مشابه امکان پذیر است.
در جمع‌آوری زباله‌های خانگی ، دامنه زباله‌های زیست تخریب‌پذیر ممکن است محدود شوند تا فقط آن دسته از زباله‌های تجزیه‌پذیری را که می‌توانند در تأسیسات محلی حمل و نقل زباله جابجا شوند، شامل شود. همین امر سبب می‌شود تا دسته گسترده‌ای از این پسماندها، بلااستفاده مانده و مورد استفاده قرار نگیرند؛ برای رفع این مشکل، در بسیاری از مناطق مدیریت پسماند محلی، برنامه‌های مربوط به دسته‌بندی زباله‌های زیست تخریب‌پذیر برای کمپوست‌سازی یا دیگر استراتژی‌های ارزش‌گذاری زباله را ادغام میکنند، که در آن زباله‌های زیست تخریب‌پذیر برای محصولات دیگر، مورد استفاده مجدد قرار بگیرند؛ برای نمونه می‌توان به استفاده از زباله‌های کشاورزی برای تولید الیاف یا بیوچار، اشاره کرد.
اگر زباله‌های زیست تخریب‌پذیر به‌درستی مدیریت نشوند، می‌توانند تأثیرات بزرگی بر تغییرات آب و هوا به جا بگذارند، به ویژه که این پسماندها می‌توانند از طریق انتشار متان ناشی از فرآیندهای تخمیر بی‌هوازی که از سوزاندن این ضایعات تولید بشوند. روش های دیگر برای کاهش اثرات، کاهش میزان زباله های تولید شده، مانند کاهش ضایعات مواد غذایی است که بخش عظیمی از این پسماندها را شامل می‌شود.[۱]
جمع‌آوری و پردازش پسماندها[ویرایش]
در بسیاری از نقاط توسعه یافته جهان، زباله های زیست تخریب پذیر از جریان بقیه زباله‌ها جدا می شوند، و یا با جمع آوری جداگانه از کناره یا با تفکیک زباله پس از جمع آوری این امر صورت می‌گیرد. محل جمع آوری این زباله ها اغلب به عنوان پسماند سبز شناخته می شوند. حذف چنین ضایعاتی از جریان بقیه زباله‌ها به میزان قابل توجهی حجم زباله‌ها را برای دفع کاهش داده و همچنین به زباله های زیست تخریب پذیر اجازه می دهد تا به کمپوست تبدیل شوند.
پسماندهای قابل تجزیه می‌توانند از طریق کمپوست‌سازی به کار گرفته شوند و یا به عنوان یک منبع برای برای تولید گرما و برق از طریق سوزاندن یا گوارش بی‌هوازی مورد استفاده قرار گیرند.
برای مثال، کمپوگاز سوئیس و AIKAN دانمارک، نمونه‌هایی شرکت‌هایی هستند که از گوارش بی‌هوازی بر پایه پسماند قابل تجزیه هستند، فرایندهای مختلفی را انجام داده و تلاش میکنند تا بهره‌وری مناسبی از این پسماندها داشته باشند.
این نیروگاه‌ها با گوارش بی‌هوازی، مواد مغذی را حفظ کرده و کمپوست برای اصلاح خاک تولید میکنند و برخی از انرژی موجود را به صورت بیوگاز بازیابی میکنند. در سال ۲۰۰۹، کمپوگاز ۲۷ میلیون کیلووات‌ساعت برق و بیوگاز تولید کرد.
جالب است بدانید که قدیمی‌ترین کامیون این شرکت در طول ۱۵ سال گذشته با بیوگاز حاصل از پسماند خانگی ۱,۰۰۰,۰۰۰ کیلومتر را طی کرده است.[۲][۳]
انواع پسماندهای زیست تخریب پذیر[ویرایش]
مطابق آنچه در بالا گفته شد، پسماندهای قابل تجزیه معمولاً در به عنوان پسماند سبز، پسماند غذایی، پلاستیک‌های قابل تجزیه یافته یافت می‌شوند. دیگر پسماندهای قابل تجزیه شامل پسماند انسانی، کود، فاضلاب و پسماند کشتارگاه هستند.
پسماند سبز[ویرایش]
این پسماندها، به عنوان "پسماند زیست‌شناختی" نیز شناخته می‌شوند و هر گونه پسماند آلی که قابل کمپوست‌سازی باشد را شامل می‌شوند. این نوع پسماندها معمولاً شامل اجزاء مختلفی از باغ‌ها مانند برگ یا برش‌های چمن، و یا پسماندهای صنعتی یا آشپزخانه‌های خانگی هستند. موادی همچون نخل، گندم، برگ‌های خشک یا حتی کاه، به عنوان پسماند سبز در نظر گرفته نمی‌شوند و به عنوان " پسماند قهوه‌ای" شناخته می‌شوند که دارای غلظت کربن زیادی می‌باشند؛ از طرف دیگر، پسماندهای سبز، دارای نیتروژن در ساختار خود هستند که همین امر، این مواد را از "پسماندهای قهوه‌ای متمایز می‌سازد. پسماندهای سبز همچنین می‌توانند به عنوان یک ابزار جهت افزایش بهره‌وری عملیات کمپوست‌سازی مورد استفاده قرار گیرند و همیطور نیز می‌توانند به خاک افزوده شوند تا چرخه مواد مغذی محلی را حفظ کنند. بسیاری از جوامع، به خصوص در انگلستان، برنامه‌های جمع‌آوری پسماند سبز از مدت‌ها قبل آغاز شده تا مقدار آسیب‌های زیست محیطی را کاهش داده و بتوانند بالاترین بهره‌وری را از پسماندها داشته باشند.[۴]
پلاستیک‌های قابل تجزیه[ویرایش]
این نوع پلاستیک‌ها معمولاً با استفاده از فرایندهای شیمیایی، میکروارگانیسم‌ها، مواد خام تجدیدپذیر یا ترکیبی از این سه تولید می‌شوند. پلاستیک‌های قابل تجزیه می‌توانند توسط فعالیت موجودات زنده، معمولاً میکروارگانیسم‌ها، به کربن دی‌اکسید و آب تجزیه گردند.
دو نمونه از پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیر عبارتند از: پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیر (hydro-biodegradable)OBP و
[۱] (oxo-biodegradable)HBP.
هر دو نوع پلاستیک قابل تجزیه، فرآیند تجزیه خود را از طریق یک فرآیند شیمیایی به نام اکسایش و هیدرولیز آغاز میکنند، که سپس توسط یک فرآیند زیستی تکمیل می‌شود. در طی این فرآیندها، هر دو نوع پلاستیک، دی‌اکسید کربن را به عنوان نتیجه تجزیه خود، تولید میکنند. هرچند، نوع دوم، متفاوت از نوع اول، متان نیز تولید می‌کند؛ همجنین نوع دوم، قابلیت بازیافت نیز ندارد.[۵]
اثرات مخرب پسماند زیست تخریب پذیر[ویرایش]
پسماندهای زیست تخریب پذیر ممکن است به طرق زیر محیط زیست را آلوده کرده و تحت تأثیر قرار دهند:
- به دلیل اینکه مقدار زیادی مواد شیمیایی خطرناک در اطراف زباله ها تولید می شود، ممکن است خطر ابتلا به بیماری های واگیردار را در انسان، گیاهان و حیوانات افزایش دهد.
- هنگام سوختن ممکن است گازهای بدبو ایجاد کنند.
- جمع‌آوری زباله‌ها می‌تواند سبب مشکلاتی چون نفوذ شیرابه‌ی پسماندها به درون زمین و آب‌های زیرزمینی، جمع شدن ناقلانی مانند پشه‌ها و موش‌ها که می‌تواند به گسترش بیماری‌های واگیر منجر شود.
- عدم مدیریت زباله های زیست‌تخریب‌پذیر ممکن است به اثرات نامطلوب بر آب و هوا منجر شود. به عنوان مثال، انتشار متان از تخمیر بی هوازی، ممکن است منجر به تولید گازهای خطرناک شود. [۶]
موارد استفاده و کاربرد زباله‌های زیست‌تخریب‌پذیر[ویرایش]
هضم بی‌هوازی که برای بازیافت زباله‌های زیست‌تخریب‌پذیر استفاده می شود، تجزیه یک ماده جامد غنی از مواد مغذی و آلی و بیوگاز حاوی کربن‌دی اکسید و متان را تولید می کند؛ اما با این حال، برای سوختن بیوگاز برای تولید برق، نیاز به فرایندهای بیشتری است. از این برق تولید شده، می توان برای تامین انرژی نیروگاه‌ها استفاده کرد. همچنین، می توان از این انرژی تولید شده، به عنوان سوخت در حمل و نقل استفاده کرد.
زباله های زیست تخریب پذیر همچنین می توانند برای کمپوست سازی، به عنوان منبعی برای تولید برق، سوخت و گرما از طریق فرآیند هضم بی هوازی یا سوزاندن آن، استفاده شوند.[۷]
نتیجه گیری[ویرایش]
زباله‌های زیست تخریب‌پذیر را می‌توان به آن دسته از زباله‌هایی توصیف کرد که منشأ آنها معمولاً گیاهی یا حیوانی است که می‌تواند توسط سایر موجودات زنده مانند میکروارگانیسم‌ها تجزیه شود. آنها معمولاً در زباله های جامد شهری مانند زباله های سبز، زباله های مواد غذایی، زباله های کاغذ، پلاستیک های زیست تخریب پذیر و غیره یافت می شوند. همچنین. مراحل مختلفی وجود دارد که از طریق آنها می توان زباله های زیست تخریب پذیر را مدیریت کرد، مانند جمع آوری، حمل و نقل، تصفیه و در نهایت دفع زباله.
زباله های زیست تخریب پذیر انباشته نمی شوند، بلکه در مدت زمان کوتاهی مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ آنها بخشی از چرخه های بیوژئوشیمیایی می شوند و چرخش سریع را باز می گرداند.
جستار وابسته[ویرایش]
- زمین کشتی
- کمپوست
- تصفیه فاضلاب
- پسماند قهوه‌ای
- آشغال‌ریزی
- رهاکردن غیرقانونی زباله
- هضم بی‌هوازی
- موازنه جرم
- زیست‌انباشتگی
- زیست‌انباشتگی افزایشی
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «Why can't I put my leftover gyproc/drywall in the garbage». Recycling Council of British Columbia. ۱۹ سپتامبر ۲۰۰۸.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ «Gesundheit, Kraft und Energie für 2002». ۳ ژانویه ۲۰۰۲.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ «Organics - Green Bin». Christchurch City Council. ۱۲ مارس ۲۰۱۶.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Williams ID, Kelly J (۲۰۰۳). «Green waste collection and the public's recycling behaviour in the Borough of Wyre, England. Resources, Conservation and Recycling». doi:10.1016/s0921-3449(02)00106-4. شاپا 0921-3449.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ «What are the benefits of biodegradable plastic?». ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۸-۲۰.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ and non-biodegradable materials «Biodegradable and non-biodegradable materials» مقدار
|نشانی=را بررسی کنید (کمک). GEEKSFORGEEKS. ۲۰۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۸-۱۹. - ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ [nnfcc.co.uk «NNFCC report on Evaluation of Opportunities for Converting Indigenous UK Wastes to Fuels and Energy Archived at the Wayback Machine»] مقدار
|نشانی=را بررسی کنید (کمک). National Non-Food Crops Centre. ۲۰ ژوئیه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۸-۲۰.