پیش‌نویس:جهان‌نما

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک جهان‌نمای کوچک که زمین و سیارات داخلی را نشان می‌دهد

جهان‌نما یک مدل مکانیکی از منظومه شمسی است که موقعیت و حرکت نسبی سیارات و قمرها را طبق نظریه خورشیدمرکزی نشان داده یا پیش‌بینی می‌کند. جهان‌نما همچنین می‌تواند نشان‌دهنده اندازه نسبی اجسام آسمانی باشد، اما از آنجایی که مقیاس‌بندی دقیق به دلیل تفاوت نسبت‌های واقعی عملی نیست، معمولا از یک تقریب ضعیف استفاده شود. اگرچه یونانی‌ها صاحب افلاک‌نما بودند، اما اولین جهان‌نما که یک افلاک‌نمای دوران مدرن بود در سال ۱۷۰۴ میلادی تولید شد که یکی از آن‌ها به چارلز بویل، چهارمین ارل اورری اهدا شد و از این رو به نام Orrey نامگذاری شد. جهان‌نماها معمولاً به وسیله سازوکاری مشابه چرخ‌های ساعت حرکت می‌کنند، که یک کره نمایانگر خورشید در مرکز و کره‌های دیگر نمایانگر سیارات بر روی هر شاخه قرار گرفته‌اند.

منابع[ویرایش]