پنی‌سیلیوم روبنس
| پنی‌سیلیوم روبنس | |
|---|---|
.png)
| |
رده‌بندی علمی 
| |
| فرمانرو: | Fungi |
| دسته: | قارچ‌های کیسه‌ای |
| رده: | یوروتیومیستس |
| راسته: | Eurotiales |
| تیره: | Trichocomaceae |
| سرده: | Penicillium |
| گونه: | P. rubens |
| نام دوبخشی | |
| Penicillium rubens Biourge (1910)
| |
پنی‌سیلیوم روبنس (Penicillium rubens) گونه‌ای قارچ از سردهٔ پنی‌سیلیوم است و نخستین گونه‌ای بود که با استفاده از آن، آنتی‌بیوتیک پنی‌سیلین تولید شد. این گونه نخستین بار توسط «فیلیبر ملکیور جوزف آیهی بیورژ» در سال ۱۹۲۳ توصیف شد. الکساندر فلمینگ برای کشف پنی‌سیلین از این گونه، جایزهٔ نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را در سال ۱۹۴۵ دریافت کرد.[۱] گونه‌های مختلفی از جمله پنی‌سیلیوم نوتاتوم (P.notatum)، پنی‌سیلیوم روبروم (P. rubrum)، پنی‌سیلیوم کریزوجنوم (P. chrysogenum) و چندین گونهٔ دیگر، تولیدکنندهٔ پنی‌سیلین هستند اما مقایسهٔ ژنومی و تجزیه و تحلیل فیلوژنتیک در سال ۲۰۱۱ مشخص کرد که پنی‌سیلیوم روبنس، گونه‌ای است که فلمینگ از آن پنی‌سیلین تولید کرد.[۲][۳] این گونه بهترین منبع پنی‌سیلین است و بنزیل پنی‌سیلین (G)، فنوکسی‌متیل‌پنی‌سیلین (V) و اکتانویل پنی‌سیلین (K) تولید می‌کند. این قارچ همچنین سایر ترکیبات فعال زیستی مهم مانند فونجیسپورین، کریزوژین، آندراستین، روکوفورتین و سوربی‌سیلین را تولید می‌کند.[۴][۵]
پیشینه[ویرایش]
فیلیبر ملکیور جوزف آیهی بیورژ، (Philibert Melchior Joseph Ehi Biourge) میکروبیولوژیست بلژیکی،[۶] کسی بود که پنی‌سیلیوم روبنس را در سال ۱۹۲۳ توصیف کرد. اهمیت دارویی آن توسط الکساندر فلمینگ، پزشک بیمارستان سنت مری لندن کشف شد. در سپتامبر ۱۹۲۸، فلمینگ دریافت که یکی از کشت‌های باکتریایی او (استافیلوکوکوس اورئوس) به کپک آلوده شده‌است و ناحیهٔ اطراف کپک، رشد باکتری را مهار می‌کند. او نام پنی‌سیلین را برای مادهٔ ضد باکتریایی تولیدشده توسط کپک، انتخاب کرد. پس از یک سری آزمایش‌های تجربی، او کشف خود را در شمارهٔ ژوئن ۱۹۲۹ مجلهٔ بریتانیایی آسیب‌شناسی تجربی منتشر کرد.[۷] فلمینگ با کمک همکارش شارل جی. لا توشه (Charles J. La Touche) این قارچ را به‌عنوان پنی‌سیلیوم روبنس شناسایی کرد.[۱]
زیست‌شناسی[ویرایش]
.png)
پنی‌سیلیوم روبنس یک قارچ رایج در محیط‌های داخلی است. این قارچ همراه با کلادوسپوریوم هالوتولرانس و آسپرژیلوس نیگر از کپک‌های مزاحم در شرایط رطوبت بالا است. این کپک مقاومت بالایی دارد زیرا برای رشد و تکثیر به آب کمتری نیاز دارد.[۸] سطحی نرم و مخملی دارد. رشته‌های هاگ‌دار، (کندیوفورها) صاف و ۲۰۰–۳۰۰ میکرومتر طول دارند.[۹]
کاربردها[ویرایش]
پنی‌سیلیوم روبنس منبع اصلی دسته‌ای از آنتی‌بیوتیک‌ها، یعنی پنی‌سیلین‌ها است. این گونه سه ترکیب از جمله بنزیل پنی‌سیلین (G)، فنوکسی‌متیل‌پنی‌سیلین (V) و اکتانویل پنی‌سیلین (K) تولید می‌کند.[۱۰] پنی‌سیلین G نخستین ترکیب طبیعی است که جدا شده و به عنوان آنتی‌بیوتیک مورد استفاده قرار می‌گیرد.[۱۱][۱۲][۱۳] این کپک همچنین منبع تولید سفالوسپورین است.[۱۴]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Lalchhandama, K. (2020). "Reappraising Fleming's snot and mould". Science Vision. 20 (1): 29–42. doi:10.33493/scivis.20.01.03.
- ↑ Houbraken, Jos; Frisvad, Jens C.; Samson, Robert A. (2011). "Fleming's penicillin producing strain is not Penicillium chrysogenum but P. rubens". IMA Fungus (به انگلیسی). 2 (1): 87–95. doi:10.5598/imafungus.2011.02.01.12. PMC 3317369. PMID 22679592.
- ↑ Hibbett, David S.; Taylor, John W. (2013). "Fungal systematics: is a new age of enlightenment at hand?". Nature Reviews Microbiology (به انگلیسی). 11 (2): 129–133. doi:10.1038/nrmicro2963. PMID 23288349.
- ↑ Visagie, C.M.; Houbraken, J.; Frisvad, J.C.; Hong, S. -B.; Klaassen, C.H.W.; Perrone, G.; Seifert, K.A.; Varga, J.; Yaguchi, T. (2014). "Identification and nomenclature of the genus Penicillium". Studies in Mycology (به انگلیسی). 78: 343–371. doi:10.1016/j.simyco.2014.09.001. PMC 4261876. PMID 25505353.
- ↑ Pohl, Carsten; Polli, Fabiola; Schütze, Tabea; Viggiano, Annarita; Mózsik, László; Jung, Sascha; de Vries, Maaike; Bovenberg, Roel A. L.; Meyer, Vera (2020). "A Penicillium rubens platform strain for secondary metabolite production". Scientific Reports (به انگلیسی). 10 (1): 7630. Bibcode:2020NatSR..10.7630P. doi:10.1038/s41598-020-64893-6. PMC 203126. PMID 32376967.
- ↑ Biourge, P. (1923). "Les moissisures du groupe Penicillium Link". La Cellule. 33: 7–331.
- ↑ Fleming, Alexander (1929). "On the Antibacterial Action of Cultures of a Penicillium, with Special Reference to their Use in the Isolation of B. influenzæ". British Journal of Experimental Pathology. 10 (3): 226–236. doi:10.1093/clinids/2.1.129. JSTOR 4452419. PMC 2048009. PMID 11545337.
- ↑ Segers, Frank J. J.; van Laarhoven, Karel A.; Huinink, Hendrik P.; Adan, Olaf C. G.; Wösten, Han A. B.; Dijksterhuis, Jan (2016). Brakhage, A. A. (ed.). "The Indoor Fungus Cladosporium halotolerans Survives Humidity Dynamics Markedly Better than Aspergillus niger and Penicillium rubens despite Less Growth at Lowered Steady-State Water Activity". Applied and Environmental Microbiology (به انگلیسی). 82 (17): 5089–5098. Bibcode:2016ApEnM..82.5089S. doi:10.1128/AEM.00510-16. PMC 4988216. PMID 27316968.
- ↑ "Penicillium rubens Biourge ATCC ® 28089™". www.atcc.org. Retrieved 2020-06-17.
- ↑ Ferrero, M. A.; Reglero, A.; Martín-Villacorta, J.; Fernández-Cañón, J. M.; Luengo, J. M. (1990). "Biosynthesis of benzylpenicillin (G), phenoxymethylpenicillin (V) and octanoylpenicillin (K) from glutathione S-derivatives". The Journal of Antibiotics. 43 (6): 684–691. doi:10.7164/antibiotics.43.684. PMID 2166024.
- ↑ Winkle, Walton Van; Herwick, Robert P. (1945). "Penicillin—a review*". Journal of the American Pharmaceutical Association (به انگلیسی). 34 (4): 97–109. doi:10.1002/jps.3030340402. PMC 3802448.
- ↑ Lobanovska, Mariya; Pilla, Giulia (2017). "Penicillin's Discovery and Antibiotic Resistance: Lessons for the Future?". The Yale Journal of Biology and Medicine. 90 (1): 135–145. PMC 5369031. PMID 28356901.
- ↑ Bush, K (2004). "Antibacterial drug discovery in the 21st century". Clinical Microbiology and Infection (به انگلیسی). 10: 10–17. doi:10.1111/j.1465-0691.2004.1005.x. PMID 15522035.
- ↑ Cantwell, C. A.; Beckmann, R. J.; Dotzlaf, J. E.; Fisher, D. L.; Skatrud, P. L.; Yeh, W. K.; Queener, S. W. (1990). "Cloning and expression of a hybrid Streptomyces clavuligerus cefE gene in Penicillium chrysogenum". Current Genetics. 17 (3): 213–221. doi:10.1007/BF00312612. PMID 2111228.