پروتکل تفکیک آدرس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پروتکل تفکیک آدرس (به انگلیسی: Address Resolution Protocol) (مخفف انگلیسی: ARP) یک پروتکل ارتباطی برای یافتن آدرس لایه پیوند، مانند آدرس مک، و ارتباطش با آدرس لایهٔ شبکه (معمولاً آی‌پی نسخهٔ ۴) است. این پروتکل یکی از قابلیت‌های ضروری در مجموعه پروتکل اینترنت است. پروتکل تفکیک آدرس در [rfc:826 آراف‌سی ۸۲۶] در سال ۱۹۸۲ میلادی تعریف شده است.[۱]

در آی‌پی نسخهٔ ۶ این پروتکل با پروتکل ان‌دی‌پی جایگزین شده است.

ساختار بسته[ویرایش]

بستهٔ ARP در پروتکل اینترنت نسخهٔ ۴[۲]
انحراف بیت هشتایی بایت اول بایت دوم
۰ نوع آدرس سخت‌افزاری فرستنده و گیرنده (HTYPE)
۲ نوع پروتکل آدرس دهی (PTYPE)
۴ طول آدرس سخت‌افزار (HLEN) طول آدرس پروتکل (PLEN)
۶ نوع عملیات اِی‌آرپی (OPER)
۸ آدرس سخت‌افزاری فرستنده (SHA) (۲ بایت اول)
۱۰ (۲ بایت بعدی)
۱۲ (۲ بایت بعدی)
۱۴ آدرس پروتکل فرستنده (SPA) (۲ بایت اول)
۱۶ (۲ بایت بعدی)
۱۸ آدرس سخت‌افزاری گیرنده (THA) (۲ بایت اول)
۲۰ (۲ بایت بعدی)
۲۲ (۲ بایت بعدی)
۲۴ آدرس پروتکل گیرنده (TPA) (۲ بایت اول)
۲۶ (۲ بایت بعدی)

منابع[ویرایش]

  1. David C. Plummer (November 1982). "RFC 826, An Ethernet Address Resolution Protocol -- or -- Converting Network Protocol Addresses to 48.bit Ethernet Address for Transmission on Ethernet Hardware". Internet Engineering Task Force, Network Working Group.
  2. "IANA ARP parameter assignments". آیانا. 2009-04-24.