لایه کاربرد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مجموعه پروتکل اینترنت (TCP/IP) و مدل مرجع اتصال داخلی سیستم‌های باز (OSI) در شبکه‌های کامپیوتری هر کدام دارای گروهی از پروتکل‌ها و روش‌ها می‌باشند که در لایه‌ای به نام لایه کاربرد جای می‌گیرند.

در مدل TCP/IP، لایه کاربرد شامل تمام پروتکل‌ها و متدهایی می‌باشد که در حوزه ارتباطات پردازش-به-پرداش در سرتاسر شبکه پروتکل اینترنت (IP) قرار می‌گیرند. متدهای لایه کاربرد برای برقراری ارتباطات میزبان به میزبان از پروتکل‌های لایه انتقال بهره می‌برند.

در این مدل پروتکل‌های لایه کاربرد سرویس‌هایی را برای نرم‌افزارهای کامپیوتری در حال اجرا فراهم می‌آورند. این لایه نحوه کاربرد را تعریف نمی‌کند بلکه سرویس‌هایی را که آن کاربرد نیاز دارد به ما معرفی می‌کند - برای مثال قابلیت انتقال یک فایل در مورد پروتکل HTTP. به‌طور خلاصه، لایه کاربرد واسطی را بین نرم‌افزار در حال اجرا بر روی رایانه و خود شبکه برقرار می‌کند.[۱]

در مدل OSI، تعریف لایه کاربرد دقیق تر است، زیرا عملیات افزونتری نسبت به لایه کاربرد در TCP/IP دارد بطوری‌که دو لایه اضافی یعنی لایه نشست و لایه نمایش بین این لایه و لایه انتقال قرار می‌گیرد.

پروتکل‌های TCP/IP[ویرایش]

پروتکل‌های زیر به تفصیل در RFC 1123 شرح داده شده‌اند:

MBS $ YAS

دیگر پروتکل‌ها[ویرایش]

مدل مرجع OSI

منابع[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. Wendell Odom (۲۰۰۷)، «فصل ۲، مدل‌های شبکه OSI و TCP/IP»، CCENT/CCNA ICND1 Official Exam Certification Guide (ویراست دوم)، Cisco Press، ص. ۲۳، شابک [[ویژه:منابع کتاب/978 -1-58720-182-0|۹۷۸ -۱-۵۸۷۲۰-۱۸۲-۰]] مقدار |شابک= را بررسی کنید: length (کمک) کاراکتر line feed character در |شابک= در موقعیت 4 (کمک)

پیوند به بیرون[ویرایش]

مدل مرجع OSI
مقایسه مدل‌های OSI و TCP/IP
مدل مرجع TCP/IP