پت مک‌گئون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
لوحی در یادبود مک‌گئون

پت «بیگ» مک‌گئون (Pat "Beag" McGeown) (۳ سپتامبر ۱۹۵۶ – ۱ اکتبر ۱۹۹۶) داوطلب در ارتش موقت جمهوری‌خواه ایرلند (IRA) بود که در اعتصاب غذای سال ۱۹۸۱ ایرلند شرکت کرد.[۱][۲]

پس‌زمینه و فعالیت در IRA[ویرایش]

مک‌گئون در ۳ سپتامبر ۱۹۵۶ در شهر بلفاست، ایرلند شمالی چشم به جهان گشود و در سال ۱۹۷۰ به گروه «فیانا ایرین»، شاخه جوانان ارتش جمهوری‌خواه ایرلند پیوست. او نخستین بار در سن ۱۴ سالگی و دومین بار در سال ۱۹۷۳ دستگیر گردید و تا سال ۱۹۷۴ در زندان لانگ کیش محبوس بود. مک‌گئون بار دیگر در سال ۱۹۷۵ دستگیر شد و به دلیل داشتن مواد منفجره، دست داشتن در انفجار هتل اروپا (Europa Hotel) و همچنین عضویت در ارتش جمهوری‌خواه ایرلند متهم گردید. او هنگامی‌که در سال ۱۹۷۶ محاکمه شد، دادگاه او را به دلیل عضویت در ارتش جمهوری‌خواه ایرلند به ۵ سال زندان و به‌خاطر دست داشتن در انفجار و داشتن مواد منفجره به ۲ حبس ۱۵ ساله هم‌زمان، محکوم به مجازات کرد و در زندان لانگ کیش در وضعیت طبقه‌بندی ویژه محبوس گردید.[۳][۴][۵]

مک‌گئون در سال ۱۹۷۸ همراه با برندان مک‌فارلان و لاری مارلی تلاش کرد، از زندان فرار کند. هر سه نفر وسیله قطع‌کننده سیم داشتند، ملبس با یونیفورم افسران زندان بودند و سلاح‌های چوبی در دست داشتند. این فرار اما ناموفق بود و باعث شد تا ۶ ماه حبس دیگر در قید مک‌گئون علاوه شود وضعیت طبقه‌بندی ویژه زندان را نیز از دست بدهد.[۶]

اعتراضات در زندان[ویرایش]

مک‌گئون به بلاک – H زندان ماز منتقل شد و در آنجا به اعتراضات پتو (blanket protest) و اعتراضات کثیف (dirty protest) پیوست و این معترضین تلاش نمودند وضعیت طبقه‌بندی ویژه برای زندانیان شبه‌نظامی را تأمین نمانید. مک‌گئون در مصاحبه‌ای سال ۱۹۸۵ وضعیت داخل زندان را در جریان اعتراضات کثیف این‌گونه توضیح داد:

وقت‌های بود که استفراغ می‌کردیم. وقت‌های بود که خسته می‌شدیم و دراز می‌کشیدیم و با حشراتی که در اطراف مان می‌خزیدند نمی‌توانستیم کاری انجام دهیم. باران از کلکین به داخل می‌آمد و ما با حشرات خوابیده در اطراف خویش دراز می‌کشیدیم.[۷]

در اواخر ۱۹۸۰، اعتراضات متشنج شد و ۷ زندانی در اعتصاب غذای ۵۳ روزه شرکت کردند که هدف آن برگردانیدن وضعیت سیاسی از طریق تأمین «۵ تقاضا» بود:

  1. حق نپوشیدن لباس زندان
  2. حق اجتناب از کار زندان
  3. حق تعامل آزادانه با سایر زندان و سازمان‌دهی فعالیت‌های تعلیمی و تفریحی
  4. حق یک ملاقات، یک نامه و یک بسته در هفته
  5. بازگردانیدن کامل امتیازات از دست رفته در اثر اعتراضات[۸]

قبل از آن‌که یکی از زندانیان بمیرد و بدون این‌که وضعیت سیاسی تأمین گردد، اعتصاب غذای پایان یافت. دومین اعتصاب غذای در اول مارس ۱۹۸۱ به رهبری بابی سندز، فرمانده سابق ارتش جمهوری‌خواه ایرلند در زندان شروع شد. مک‌گیوگ پس از آن در ۹ ژوئیه به این اعتصاب غذا پیوست که سندز و ۴ زندانی دیگر از اثر گرسنگی جان سپردند. پس از مرگ ۵ زندانی دیگر و بعد از این‌که مک‌گیوگ در ۲۰ اوت و در ۴۲مین روز اعتصابش به کما رفت، خانواده او مداخله پزشکی را اجازه دادند، تاجانش را نجات دهند.[۹][۱۰][۱۱]

آزادی[ویرایش]

مک‌گئون در سال ۱۹۸۵ از زندان آزاد شد و نقش فعال خود را در مبارزات ارتش جمهوری‌خواه ایرلند دوباره آغاز کرد و همچنین فعالیت با حزب شین فین، جناح سیاسی جنبش جمهوری‌خواه را شروع کرد. مک‌گئون در سال ۱۹۸۸ به دلیل سازمان‌دهی برای قتل سرجوخه‌ها متهم شد که در اثر این حادثه دو سرباز لباس شخصی از سوی ارتش جمهوری‌خواه ایرلند کشته شدند. در دادگاه ابتدائیه او، سلیسیتر پت فینوکان استدلال کرد که شواهد و مدارک کافی علیه مک‌گئون وجود ندارد، همین بود که اتهام وارده علیه او در ماه نوامبر ۱۹۸۸ لغو شد. مک‌گئون و فینوکان در مقابل دادگاه جاده کرملین باهم عکس گرفتند که این کار باعث شد تا فینوکان از سوی سازمان دفاعی اولستر در ماه فوریه سال ۱۹۸۹ کشته شود. مک‌گئون علی‌رغم مشکلات قلبی به دلیل شرکت در اعتصاب غذای عضو شورای عالی حزب شین فین و شخص فعال در بخش زندانیان جنگ بود. او در سال ۱۹۹۳ در شورای شهری بلفاست انتخاب گردید.[۱۲][۱۳][۱۴][۱۵][۱۶]

مرگ[ویرایش]

مک‌گئون پس از یک حمله قلبی در گذشت و جسدش در ۱ اکتبر ۱۹۹۶ در خانه‌اش پیدا شد. میچل مک‌لافلین گفت که مرگ او «ضایعه بزرگی برای شین فین و مبارزه جمهوری‌خواهان بود». مک‌گئون در قبرستان میل‌تاون شهر بلفاست در ناحیه جمهوری‌خواهان به خاک سپرده شد. از زمان مرگ‌اش غالباً از او به عنوان «یازدهمین اعتصاب کننده غذای» یاد می‌شود. در سال ۱۹۹۸ جایزه تلاش جامعه مک‌گئون از سوی جری آدامز، رئیس شین فین راه اندازی شد که آدامز در آن همایش از مک‌گئون به عنوان «مرد متواضع اما خاموش، ولی متعهد کامل به برابری و بهبود معیارات زندگی برای همه مردم شهر» توصیف کرد. در ۲۴ نوامبر ۲۰۰۱، لوحه یادبود از مک‌گئون در مقابل دفتر مرکزی حزب شین فین در جاده فالز نصب و رونمایی شد.[۱۷][۱۸][۱۹][۲۰][۲۱][۲۲][۲۳]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Tírghrá. National Commemoration Centre. 2002. p. 366. ISBN 0-9542946-0-2.
  2. ↑ POGATCHNIK, SHAWN (4 October 1996). "IRA Hunger Striker, Sinn Fein Figure Pat McGeown Dies at 40". Associated Press. Retrieved 2 October 2021.
  3. ↑ "Pat McGeown, Sinn Féin leader". Milwaukee Journal Sentinel. 5 October 1996.
  4. ↑ "Pat McGeown joins H-Block fast". An Phoblacht. 13 July 2006. Retrieved 14 October 2007.
  5. ↑ Bishop, Patrick & Mallie, Eamonn (1987). The Provisional IRA. Corgi Books. p. 339. ISBN 0-552-13337-X.{{cite book}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  6. ↑ Finucane Review: Copy Nelson ‘P cards’ – Patrick McGeown بایگانی‌شده در ۲۲ دسامبر ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine. Retrieved 13 December 2012.
  7. ↑ The Provisional IRA, p. 352.
  8. ↑ Taylor, Peter (1997). Provos The IRA & Sinn Féin. Bloomsbury Publishing. pp. 229–234. ISBN 0-7475-3818-2.
  9. ↑ "A Chronology of Main Events". CAIN. Retrieved 14 October 2007.
  10. ↑ "List of Dead and Other Hunger Strikers". CAIN. Retrieved 14 October 2007.
  11. ↑ Shawn Pogatchnik (5 October 1996). "Belfast award honours Pat McGeown". NewStandard. Retrieved 14 October 2007.
  12. ↑ "Pat Finucane: A controversial killing". BBC. 13 September 2004. Retrieved 14 October 2007.
  13. ↑ "Timeline of Finucane murder probe". BBC. 23 September 2004. Retrieved 14 October 2007.
  14. ↑ Ed Moloney. "UN to Seek Inquiry into Finucane Murder". Sunday Tribune. Archived from the original on 8 November 2004. Retrieved 14 October 2007.
  15. ↑ Laura Friel (15 February 2001). "Female FRU operative named". An Phoblacht. Retrieved 14 October 2007.
  16. ↑ "Belfast City Council Elections 1993–2011". ARK. Retrieved 21 March 2015.
  17. ↑ John Hicks (3 October 1996). "HUNGER STRIKER DIES 15 YEARS AFTER PROTEST". Daily Mirror. Archived from the original on 16 May 2011. Retrieved 14 October 2007.
  18. ↑ "Pat Beag remembered". An Phoblacht. 9 October 1997. Retrieved 14 October 2007.
  19. ↑ Paul Howard (30 April 2006). "The Hunger Strikers 25 years later Part 1". Sunday Tribune. Archived from the original on 2 April 2015. Retrieved 14 October 2007.
  20. ↑ Laura Friel (4 September 1998). "Belfast award honours Pat McGeown". An Phoblacht. Retrieved 14 October 2007.
  21. ↑ "Physical Memorials of The Troubles in West Belfast". CAIN. Retrieved 14 October 2007.
  22. ↑ "Pat McGeown Memorial". An Phoblacht. 22 November 2001. Retrieved 14 October 2007.
  23. ↑ Laura Friel (7 March 2002). "Three heroes honoured". An Phoblacht. Retrieved 14 October 2007.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=پت_مک‌گئون&oldid=35956198»