پرش به محتوا

مارتین مک‌گینس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مارتین مک‌گینس
مارتین مک‌گینس در ژانویه ۲۰۱۷
وزیر اول و معاون وزیر اول ایرلند شمالی
دوره مسئولیت
۸ مه ۲۰۰۷ – ۹ ژانویه ۲۰۱۷*
همکار Ian Paisley، پیتر رابینسون، Arlene Foster
پس ازMark Durkan
پیش ازبدون متصدی
وزیر آموزش
دوره مسئولیت
۲ دسامبر ۱۹۹۹ – ۱۴ اکتبر ۲۰۰۲
نخست‌وزیردیوید تریمبل
وزیر اول و معاون وزیر اول ایرلند شمالیSeamus Mallon
Mark Durkan
پس ازتشکیل پست
پیش ازCaitríona Ruane
رهبر شن‌فن در ایرلند شمالی
دوره مسئولیت
۹ ژانویه ۲۰۱۷ – ۸ مه ۲۰۰۷
رهبرجری آدامز
پس ازتشکیل پست
پیش ازمیشل اونیل
عضو شورای قانون‌گذاری فویل
دوره مسئولیت
۲۶ ژانویه ۲۰۱۷ – ۶ مه ۲۰۱۶
پس ازMaeve McLaughlin
پیش ازElisha McCallion
عضو شورای قانون‌گذاری مید-اولستر
دوره مسئولیت
۲۵ ژوئن ۱۹۹۸ – ۶ مه ۲۰۱۶
پس ازپیمان جمعه نیک
پیش ازLinda Dillon
نماینده مجلس از طرف مید-اولستر
دوره مسئولیت
۱ مه ۱۹۹۷ – ۲ ژانویه ۲۰۱۳
پس ازویلیام مک‌کری
پیش ازFrancie Molloy
اکثریت۱۵٬۳۶۳ (۳۷٫۶٪)
اطلاعات شخصی
زاده
James Martin Pacelli McGuinness

۲۳ مهٔ ۱۹۵۰
دری، ایرلند شمالی
درگذشته۲۱ مارس ۲۰۱۷ (۶۶ سال)
دری، ایرلند شمالی
حزب سیاسیشن‌فن
همسر(ان)Bernadette Canning
فرزندان۴

جیمز مارتین پاسلی مک‌گینس (ایرلندی: Séamus Máirtín Pacelli Mag Aonghusa[۱]؛ ۲۳ مهٔ ۱۹۵۰ – ۲۱ مارس ۲۰۱۷) سیاستمدار نامدار و فرمانده ارتش جمهوری‌خواه ایرلند بود که برای مدتی جنبش زیرزمینی شبه‌نظامی خود برای آشتی با بریتانیا را رهبری می‌کرد.

او برای مدتی سمت معاون وزیر اول دولت محلی ایرلند شمالی را عهده‌دار شد. مک‌گینس در ۹ ژانویه ۲۰۱۷ پس از اختلاف با آرلین فاستر از این مقام کناره‌گیری کرد. با کناره‌گیری او دولت محلی ایرلند شمالی سقوط کرد. این دولت، نخستین دولتی بود که پس از متوقف شدن کمپین مسلحانه آی.آر.ای (IRA) تشکیل شده‌بود.[۲] او در پی ابتلا به یک بیماری قلبی نادر در سن ۶۶ سالگی چشم از جهان فروبست.[۳]

زندگی‌نامه

[ویرایش]

مارتین مک‌گینس در ۲۳ مه ۱۹۵۰ در منطقه فقیرنشین بوگ‌ساید لندندری زاده شد. او در اواخر دهه ۱۹۶۰ به ارتش جمهوری‌خواه ایرلند پیوست.[۴] وی یک جمهوری‌خواه ایرلندی، عضو شین فین و یک سیاستمدار بود که از مه ۲۰۰۷ تا ژانویه ۲۰۱۷ معاون وزیر اول دولت محلی ایرلند شمالی بود. او در ۹ ژانویه ۲۰۱۷ در اعتراض به رسوایی مشوق حرارتی تجدیدپذیر کناره‌گیری کرد. در پی این استعفا دولت منطقه‌ای ایرلند شمالی ساقط شد و در ایرلند شمالی انتخابات جدید برگزار شد. در این انتخابات برای نخستین‌بار احزاب طرفدار اتحاد با بریتانیا به اکثریت کرسی‌های مجلس محلی ایرلند شمالی دست نیافتند.[۵]

مارتین مک‌گینس در ۱۹ ژانویه ۲۰۱۷ اعلام کرد به دلیل بیماری در انتخابات دوباره در ایرلند شمالی شرکت نخواهد کرد و زودتر از موعدی که وعده داده بود بازنشسته خواهد شد. وی پیشتر گفته بود در تابستان ۲۰۱۷ بازنشسته خواهد شد. او از بیماری آمیلوئیدوز رنج می‌برد و بر اثر این بیماری در سن ۶۶ سالگی درگذشت.[۶][۷]

فعالیت‌ها

[ویرایش]

در اواخر ۱۹۶۰ اعضای کلیسای کاتولیک لندن دری به خیابان آمده و خواستار حقوق مدنی شدند تا که به سلطه پروتستان‌ها در جزیره ایرلند پایان دهند. مگ گینس در دهه ۱۹۷۰ میلادی برای دفاع از حقوق اقلیت کاتولیک در ایرلند شمالی، به ارتش جمهوری‌خواه ایرلند (بازوی نظامی شین فین) پیوست و طی مدت کوتاهی مراحل ترقی را در این جریان طی کرد و به فرماندهی ارشد آن رسید.

مک‌گینس در سال ۱۹۷۳ پس از آنکه در نزدیکی خودرویی که حامل مواد منفجره و ۵۰۰۰ گلوله مهمات بود دستگیر شد، به زندان افتاد. او در دادگاه به کشتن شماری از منابع اطلاعاتی و گروگان‌ها متهم شد و گفته شد که وی از بمب‌گذاری در رژه روز یادبود در انیس‌کیلن در سال ۱۹۸۷ که منجر به کشته شدن ۱۱ نفر و زخمی شدن بیش از ۶۰ نفر شد، اطلاع قبلی داشت. مک‌گینس این اتهامات را رد کرد.[۴]

در اوایل ۱۹۸۰ مک گینس یک سیاستمدار منتخب برای شین فین بال سیاسی آی.آر.ای IRA شد. وی پس از سال‌ها مبارزه مسلحانه برای استقلال ایرلند شمالی در سال ۱۹۹۸ میلادی با دولت حزب کارگر تونی بلر نخست‌وزیر بریتانیا وارد گفتگو شد و با امضای توافق صلح موسوم به پیمان جمعه نیک به بیش از ۳۰ سال خشونت در ایرلند شمالی پایان داد.[۴]

مک‌گینس در مه ۲۰۰۷ معاون وزیر اول ایرلند شمالی شد و تا ژانویه ۲۰۱۷ به عنوان معاون وزیر اول دولت محلی ایرلند شمالی در این سمت مشغول فعالیت بود. او پس از رسیدن به مقام معاونت نخست‌وزیر ایرلند شمالی، جمهوری‌خواهانی را که خواهان ادامه خشونت بودند «خائن به جزیره ایرلند» خواند و محکوم کرد. وی در ژوئن سال ۲۰۱۲ در یک حرکت نمادین با ملکه بریتانیا دیدار کرد.[۴]

مک‌گینس پس از استعفا از معاونت وزیر اولی دولت محلی ایرلند شمالی و کناره‌گیری از فعالیت در حزب شین فین ایرلند شمالی اعلام کرد به علت بیماری برای همیشه از دنیای سیاست کناره‌گیری می‌کند.

سخنان مک‌گینس

[ویرایش]
  • «من یک جمهوری‌خواه ایرلندی هستم، یک جمهوری‌خواه ایرلندی کسی است که معتقد است دولت انگلستان نباید هیچ نقشی در زندگی این جزیره داشته باشد، ما معتقدیم این جزیره باید آزاد باشد.»
  • «ما با آدم‌های خطرناکی مواجه بودیم که توانایی از بین بردن من بعنوان یک جمهوری‌خواه را داشتند.»
  • «من همیشه به خودم باور داشتم، از روزی که در کنار جوانان و سالمندان دری (لندن دری) ایستادم. و … من همیشه معتقد بودم ما می‌توانیم به چیزهای مهمی برسیم.»[۸]

ایرلند شمالی

[ویرایش]

ایرلند شمالی در شمال جزیره ایرلند در حال حاضر به همراه انگلستان، اسکاتلند و ولز، کشور بریتانیا را تشکیل می‌دهد. بحران ایرلند شمالی از سال ۱۹۶۸ آغاز شد و تا امضا توافق صلح موسوم به پیمان جمعه نیک در سال ۱۹۹۸ میلادی ادامه داشت. طی سه دهه خشونت بیش از ۳۶۰۰ نفر کشته و حدود ۵۰۰۰۰ نفر زخمی شدند.

منابع

[ویرایش]
  1. "Ag cur Gaeilge ar ais i mbéal an phobail – Fórógra Shinn Féin do na Toghcháin Westminster" (Press release) (به Irish). Sinn Féin press release. 22 April 2005. Archived from the original on 31 January 2017. Retrieved 21 March 2017.{{cite press release}}: نگهداری یادکرد:زبان ناشناخته (link)
  2. «تداوم بن بست سیاسی در ایرلند شمالی». خبرگزاری صدا و سیما. ۱۳ تیر ۱۳۹۶. دریافت‌شده در ۱۵ تیر ۱۳۹۶.[پیوند مرده]
  3. SHAWN POGATCHNIK (21 March 2017). "Martin McGuinness, IRA leader turned peacemaker, dies at 66". Associated Press (به انگلیسی).
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ جرمی هاول (سرویس جهانی بی‌بی‌سی) (۹ بهمن ۱۴۰۳). «از احمد شرع تا عرفات و بگین؛ شبه‌نظامیانی که به عنوان دولتمرد پذیرفته شدند». بی‌بی‌سی فارسی.
  5. https://en.wikipedia.org/wiki/Martin_McGuinness
  6. بهروز اسدیان (۱ فروردین ۱۳۹۶). «مارتین مک گینس کیست؟». یورونیوز فارسی.
  7. «مرگ 'مك گینس' فرمانده سابق ارتش جمهوری‌خواه ایرلند». ایرنا. ۱ فروردین ۱۳۹۶.
  8. Nic Robertson (21 March 2017). "Martin McGuinness: From IRA terrorist to political leader and peacemaker". CNN (به انگلیسی).

پیوند به بیرون

[ویرایش]