پارگین
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
در آناتومی جانوران، پارگین[۱] (کلواک) سوراخ پشتی جانور است که بعنوان تنها مخرج برای مجرای روده‌ای، تناسلی وادراری گونه‌های خاصی از جانوران عمل می‌کند. برخلاف پستانداران جفت دار، که دارای ۲ یا ۳ سوراخ جداگانه برای دفع هستند، تمام دوزیستان، پرندگان، خزندگان و تک سوراخیان دارای این مخرج هستند و از طریق آن هم ادرار و هم مدفوع را دفع می‌کنند.
ناحیهٔ پارگین معمولاً با یک عضو ترشحی مرتبط است که «غدهٔ پارگین» نام دارد و گفته می‌شود که این غده با رفتار نشانه‌ای رایحه‌ای برخی خزندگان، دوزیستان و تک سوراخیان مرتبط است.
منابع[ویرایش]
- ↑ «پارگین» [اقیانوس‌شناسی، جانور‌شناسی] هم‌ارزِ «cloaca»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، «فارسی»، در دفتر یازدهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۳-۴۵-۶۱۴۳-۶۰۰-۹۷۸ (ذیل سرواژهٔ پارگین)
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Cloaca»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۸ نوامبر ۲۰۱۲).
