سیکلواکسیژناز

آنزیم سیکلواکسیژناز(COX) از مهمترین آنزیمهای ساختاری در میان‌جی التهابی بدن یا پروستونوئیدها شامل پروستاگلاندین٬ پروستاسیکلین و ترومبوکسان است. بازداری فارماکولوژیک در برابر کوکس می‌تواند سمپتوم و نشانه‌های آلرژیک(التهابی) و درد را از بین ببرد. عملکرد داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی بازداری از این آنزیم است.

کارکرد آنزیم

آنزیم فسفولیپاز فسفولیپیدهای غشای سلول (استریفیه) را به اسید آراشیدونیک (غیراستریفیه) تبدیل می کند. سپس آنزیم سیکلواکسیژناز باعث تبدیل اسید آراشیدونیک به پروستاگلاندین H2 می‌شود که پیشساز سایر پروستاگلاندینها است . آنزیم لیپواکسیژناز موجب تبدیل آرشیدونیک اسید به لکوترینها می شود. پروستاگلاندین‌ها یکی از مهمترین واسطه‌های شیمیایی در داخل بدن هستند که با تاثیر بر روی گیرنده‌های مختلف سلولی تاثیرات متنوع زیادی در بدن دارند.

انواع آنزیم و مهارکننده‌های سیکلواکسیژناز

آنزیم سیکلواکسیژناز در بسیاری از سلولهای بدن مانند گلبولهای سفید و سیستم ایمنی، سلولهای معده، کلیه ومغز یافت میشود. حداقل دو ایزوفرم سیکلواکسیژناز وجود دارد: Cox-۱ و Cox-۲و شاید COX-3

Cox-۱ عمدتاَ درسلولهای غیرالتهابی مانند سلولهای معده یافت می شوند و تولید آن یک فرایند مداوم است، درحالی که Cox-۲ در سلولهای التهابی و گلبولهای سفید یافت می شود و تولید آن ناشی از تحریک است. مهار Cox-۱ باعث اختلال در انعقاد خون می‌شود (به دلایل مختلف از جمله اختلال در تولید ترومبوکسان) . داروهای قدیمی این گروه مانند آسپرین، بروفن، دیکلوفناک، پیروکسیکام و ایندومتاسین هر دو ایزوفرم آنزیم سیکلواکسیژناز را مهار می کنند ( البته Cox-۲ را بیشتر مهار می کنند ) لذا هرچند کمی اختلال در انعقاد خون ایجاد می کنند ولی بیشتر اثرات ضدالتهابی و تب بر دارند . داروهای جدید این خانواده مانند سلکوکسیب و رافلوکسیب مهارکننده اختصاصی Cox-۲ هستند .این داروها هرچند عوارض گوارشی کمتری دارند ولی عوارض کلیوی آنها مشابه مهارکننده‌های غیراختصاصی Cox-۲ بوده و عوارض قلبی عروقی آنها حتی ممکن است بیشتر باشد.

جستارهای وابسته

• پروستاگلاندین
• اسید آراشیدونیک
• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی

منابع

• آلبرت لنینگر، مایکل کاکس، دیویدلی نلسون (۱۳۸۵)، اصول بیوشیمی لنینجر، ترجمهٔ رضا محمدی، آییژ، شابک ۹۶۴-۸۳۹۷-۰۵-۸