دیپلماسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ←لید: وپ:فرهنگستان |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
شرکت روسای دولت‌ها، بدون «سفر رسمی» قبلی به کشور محل برگزاری [[بازی‌های المپیک]]، در آداب دیپلماتیک مرسوم نیست.<ref>[http://www.dw.de/رئیسجمهور-آلمان-المپیک-زمستانی-روسیه-را-بایکوت-کرد/a-17279075 رئیسجمهور آلمان المپیک زمستانی روسیه را بایکوت کرد]، دویچه وله فارسی</ref> |
شرکت روسای دولت‌ها، بدون «سفر رسمی» قبلی به کشور محل برگزاری [[بازی‌های المپیک]]، در آداب دیپلماتیک مرسوم نیست.<ref>[http://www.dw.de/رئیسجمهور-آلمان-المپیک-زمستانی-روسیه-را-بایکوت-کرد/a-17279075 رئیسجمهور آلمان المپیک زمستانی روسیه را بایکوت کرد]، دویچه وله فارسی</ref> |
||
== سخنان بزرگان درباره دستگاه دیپلماسی == |
|||
[[سید علی خامنه‌ای|آیت‌الله خامنه‌ای]] رهبر ایران در دیدار [[سفیران ایران|سفیران]]، کارداران و مسئولان [[وزارت امور خارجه ایران|وزارت امور خارجه]]، تأمین و حفظ [[منافع ملی]] به معنای حقیقی را هدف اصلی [[سیاست خارجی]] خواندند و با بیان بایدها و نبایدهای دیپلماسی در [[نظام اسلامی]]، افزودند: می‌توان با روحیه‌ی صحیح [[انقلابی]] و دیپلماسی هوشمندانه و هدفمند، [[روابط خارجی]] را گسترش داد و عناصر قدرت نظام را به پشتوانه‌ای برای دستاوردهای سیاسی و دیپلماسی تبدیل کرد: <blockquote>«دستگاه دیپلماسی، بخش اصلی سیاست خارجی کشور و نمای بیرونی نظام جمهوری اسلامی است، وزارت امور خارجه و به‌ویژه سفرا باید عمیقاً به ارزش‌های اسلام و [[انقلاب ۱۳۵۷ ایران|انقلاب]] پایبند باشند و رفتار و گفتار آنان، منعکس‌کننده‌ی این ارزش‌ها باشد.</blockquote><blockquote>شرط لازم برای نمایندگان دیپلماسی، برخورداری از روحیه‌ی قوی و مستحکم، امید به آینده و بهره‌مندی از احساس حقانیت است، هدف اصلی و واقعی دیپلماسی، حفظ منافع ملی است و «تعامل» یا «تقابل»، تنها روش‌هایی برای تأمین منافع ملی هستند.»<ref>دیدار وزیر امور خارجه، سفیران و مسئولان نمایندگی‌های ایران در خارج از کشور با رهبر انقلاب، 97/4/30</ref></blockquote> |
|||
== پانویس == |
== پانویس == |
||
نسخهٔ ۴ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۰۸:۳۶
دیپلماسی[۱] یا روابط دیپلماتیک به دانش ارتباط میان سیاست‌مداران و سران کشورهای جهان گفته‌می‌شود.[۲] به مقام‌های رسمی سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و نظامی یک کشور نزد کشور یا سازمان بین‌المللی پذیرنده «دیپلمات» می‌گویند. در فرهنگ روابط دیپلماتیک، عالی‌ترین مقام سیاسی در نزد کشور میزبان را «سفیر» می‌نامند.
اصول، آداب و پروتکل‌های دیپلماتیک
بر اساس «ماده ۲۲»[۳] کنوانسیون وین، اماکن دیپلماتیک و کنسولی و هیئت‌های دیپلماتیک، دارای «مصونیت سیاسی» هستند و از این روی، پلیس و نیروهای امنیتی کشور میزبان نمی‌تواند وارد محدوده دیپلماتیک کشور دیگری شوند و نمایندگان یا کارگزاران دولت میزبان تنها با اجازه سفیر و در غیاب سفیر، رئیس هیئت نمایندگی، حق ورود به این محدوده را دارند.[۴]
مطابق کنوانسیون ۱۹۶۱ وین، دولت‌های میزبان، مسئول حفاظت و تأمین امنیت سفارتخانه‌ها و نمایندگی‌های دیپلماتیک خارجی در کشور خود هستند.[۵][۶]
بر اساس پروتکل‌های تشریفات، معمولاً هر سفر بالاترین مقام اجرایی یک کشور باید پیش از انجام دومین سفر، با پاسخ متقابل هم‌راه شده‌باشد.[۷] مطابق رویه دیپلماتیک، بی‌پاسخ ماندن سفر مقام‌های رسمی یک کشور به کشور دیگر، به معنی کم‌اعتنایی یا ابراز ناخرسندی نسبت به دولت مقابل است.[۸]
شرکت روسای دولت‌ها، بدون «سفر رسمی» قبلی به کشور محل برگزاری بازی‌های المپیک، در آداب دیپلماتیک مرسوم نیست.[۹]
سخنان بزرگان درباره دستگاه دیپلماسی
آیت‌الله خامنه‌ای رهبر ایران در دیدار سفیران، کارداران و مسئولان وزارت امور خارجه، تأمین و حفظ منافع ملی به معنای حقیقی را هدف اصلی سیاست خارجی خواندند و با بیان بایدها و نبایدهای دیپلماسی در نظام اسلامی، افزودند: می‌توان با روحیه‌ی صحیح انقلابی و دیپلماسی هوشمندانه و هدفمند، روابط خارجی را گسترش داد و عناصر قدرت نظام را به پشتوانه‌ای برای دستاوردهای سیاسی و دیپلماسی تبدیل کرد:
«دستگاه دیپلماسی، بخش اصلی سیاست خارجی کشور و نمای بیرونی نظام جمهوری اسلامی است، وزارت امور خارجه و به‌ویژه سفرا باید عمیقاً به ارزش‌های اسلام و انقلاب پایبند باشند و رفتار و گفتار آنان، منعکس‌کننده‌ی این ارزش‌ها باشد.
شرط لازم برای نمایندگان دیپلماسی، برخورداری از روحیه‌ی قوی و مستحکم، امید به آینده و بهره‌مندی از احساس حقانیت است، هدف اصلی و واقعی دیپلماسی، حفظ منافع ملی است و «تعامل» یا «تقابل»، تنها روش‌هایی برای تأمین منافع ملی هستند.»[۱۰]
پانویس
- ↑ «دیپلماسی» [علوم سیاسی و روابط بین‌الملل] هم‌ارزِ «diplomacy»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر دوم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰ (ذیل سرواژهٔ دیپلماسی)
- ↑ داریوش آشوری، فرهنگ سیاسی، نشر مروارید، چاپ هشتم، ۱۳۵۴
- ↑ ماده ۲۲ کنوانسیون وین در سال ۱۹۶۱ میلادی، به تصویب رسید.
- ↑ رئیس‌جمهوری اکوادور به بریتانیا در مورد جولین آسانژ هشدار داد، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ درخواست وزارت امور خارجه ایران از پلیس برای جلوگیری از حمله به سفارتخانه‌ها، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ محکومیت جهانی حمله به سفارت بریتانیا در تهران، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ احمدی‌نژاد برای سومین بار به عربستان سعودی می‌رود، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ انتقاد کویت از ایران بر سر جزایر سه‌گانه در آستانه سفر احمدی‌نژاد، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ رئیسجمهور آلمان المپیک زمستانی روسیه را بایکوت کرد، دویچه وله فارسی
- ↑ دیدار وزیر امور خارجه، سفیران و مسئولان نمایندگی‌های ایران در خارج از کشور با رهبر انقلاب، 97/4/30
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ دیپلماسی موجود است. |
