دهل: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Adlerbot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات افزودن: es:Dhol
Tanhabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات: ویرایش جزئی
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:2 dhols.jpg|thumb|دو عدد دهل]]
[[پرونده:2 dhols.jpg|thumb|دو عدد دهل]]


'''دُهُل''' نام یکی‌ از [[ساز|سازهای]] کوبه‌ای [[موسیقی]] است. دهل [[طبل|طبلی]] بزرگ و دورویه‌ای که هر دو طرف آن پوستی از [[گاو]] یا [[گاومیش]] دارد، است. در متن‌های مختلف نام آن، '''داول'''، '''تاول''' و '''داوول''' آمده است.
'''دُهُل''' نام یکی‌ از [[ساز|سازهای]] کوبه‌ای [[موسیقی]] است. دهل [[طبل|طبلی]] بزرگ و دورویه‌ای که هر دو طرف آن پوستی از [[گاو]] یا [[گاومیش]] دارد، است. در متن‌های مختلف نام آن، '''داول'''، '''تاول''' و '''داوول''' آمده است.


شکلی از آن به همراه [[سرنا]] در مناطق روستایی نواخته می‌شود. نوازنده دهل را با ریسمانی که از شانه‌ها می‌گذرد به خود آویخته و با دو [[مضراب]] مختلف می‌نوازد. برخی گفته‌اند انتهای مضراب دهل، پارچه‌ای گلوله‌ای شکل دارد ولی دهل را از یک طرف با چوب کلفتی به نام ''چنگال'' و از یک طرف با چوب باریکتری به نام ''دیرک'' نوازند. البته در نواحی جنوبی [[ایران]] مانند [[هرمزگان]] و اطراف آن دهل را با دو دست می‌نوازند.
شکلی از آن به همراه [[سرنا]] در مناطق روستایی نواخته می‌شود. نوازنده دهل را با ریسمانی که از شانه‌ها می‌گذرد به خود آویخته و با دو [[مضراب]] مختلف می‌نوازد. برخی گفته‌اند انتهای مضراب دهل، پارچه‌ای گلوله‌ای شکل دارد ولی دهل را از یک طرف با چوب کلفتی به نام ''چنگال'' و از یک طرف با چوب باریکتری به نام ''دیرک'' نوازند. البته در نواحی جنوبی [[ایران]] مانند [[هرمزگان]] و اطراف آن دهل را با دو دست می‌نوازند.
خط ۷: خط ۷:
دهل در [[خاورمیانه]] و بویژه [[ایران]] دارای گونه‌های فراوان محلی است. برای نمونه در جنوب ایران گونه‌های زیادی از دهل وجود دارد مانند [[پیپه]]، [[جفه]]، [[پونکه]] و [[تویری]].{{مدرک}}
دهل در [[خاورمیانه]] و بویژه [[ایران]] دارای گونه‌های فراوان محلی است. برای نمونه در جنوب ایران گونه‌های زیادی از دهل وجود دارد مانند [[پیپه]]، [[جفه]]، [[پونکه]] و [[تویری]].{{مدرک}}


==منابع==
== منابع ==
*{{یادکرد | کتاب= واژه نامهٔ موسیقی ایران زمین جلد اوّل| نویسنده= ستایشگر، مهدی| ناشر= اطلاعات| چاپ=دوّم| شهر=تهران| سال=۱۳۸۱| شابک= ISBN 964-423-305-0}}
*{{یادکرد | کتاب= واژه نامهٔ موسیقی ایران زمین جلد اوّل| نویسنده= ستایشگر، مهدی| ناشر= اطلاعات| چاپ=دوّم| شهر=تهران| سال=۱۳۸۱| شابک= ISBN 964-423-305-0}}


==پیوند به بیرون==
== پیوند به بیرون ==
{{انبار-رده|Dhol}}
{{انبار-رده|Dhol}}
*[http://www.loghatnaameh.com/dehkhodaworddetail-61ffda93a8024728af6d6dfc0355050f-fa.html لغتنامه دهخدا - دهل]
*[http://www.loghatnaameh.com/dehkhodaworddetail-61ffda93a8024728af6d6dfc0355050f-fa.html لغتنامه دهخدا - دهل]

نسخهٔ ‏۱ اوت ۲۰۰۹، ساعت ۰۹:۲۹

دو عدد دهل

دُهُل نام یکی‌ از سازهای کوبه‌ای موسیقی است. دهل طبلی بزرگ و دورویه‌ای که هر دو طرف آن پوستی از گاو یا گاومیش دارد، است. در متن‌های مختلف نام آن، داول، تاول و داوول آمده است.

شکلی از آن به همراه سرنا در مناطق روستایی نواخته می‌شود. نوازنده دهل را با ریسمانی که از شانه‌ها می‌گذرد به خود آویخته و با دو مضراب مختلف می‌نوازد. برخی گفته‌اند انتهای مضراب دهل، پارچه‌ای گلوله‌ای شکل دارد ولی دهل را از یک طرف با چوب کلفتی به نام چنگال و از یک طرف با چوب باریکتری به نام دیرک نوازند. البته در نواحی جنوبی ایران مانند هرمزگان و اطراف آن دهل را با دو دست می‌نوازند.

دهل در خاورمیانه و بویژه ایران دارای گونه‌های فراوان محلی است. برای نمونه در جنوب ایران گونه‌های زیادی از دهل وجود دارد مانند پیپه، جفه، پونکه و تویری.[نیازمند منبع]

منابع

  • ستایشگر، مهدی (۱۳۸۱واژه نامهٔ موسیقی ایران زمین جلد اوّل، تهران: اطلاعات، شابک ISBN ۹۶۴-۴۲۳-۳۰۵-۰ مقدار |شابک= را بررسی کنید: invalid character (کمک) پارامتر |چاپ= اضافه است (کمک)

پیوند به بیرون