آبونمان: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده

درخط

نسخهٔ ‏۲۹ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۰۷:۱۸

مدل کسب‌وکار حق اشتراکی یک مدل کسب‌وکار است که در آن مشتری باید پولی را به عنوان حق اشتراک پرداخت کند تا به محصول یا خدمات مورد نیاز دست پیدا کند. این سیستم ابتدا توسط مجله و روزنامهها مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما اکنون در بسیاری از کسب‌وکارها و وب‌گاه‌ها از این شیوه استفاده می‌شود.

در فروش انحصاری محصولات، استفاده از شیوه فروش حق اشتراکی دوره‌ای (ماهانه، سالانه یا فصلی) برای استفاده یا دست‌رسی به فراوردهها و خدمات، مرسوم است و در مورد برنامه‌های ناسودبر همچون اپرا یا ارکستر سمفونی فروش بلیت‌های فصلی برای اجراهای یک فصل انجام می‌شود.

دست‌مزد اعضا در برخی سازمان‌ها همچون سازمان‌های سندیکایی نیز با عنوان حق اشتراک اشاره می‌شود.

از برخی از صنایع و شرکت‌هایی که از این مدل استفاده می‌کنند می‌توان به شرکت‌های پستی، باشگاه کتاب و باشگاه فروش موسیقی، تلویزیون کابلی، تلویزیون ماهواره‌ای، ارائه دهندگان تلویزیون پولی، رادیو ماهواره‌ای، شرکت تلفن، اپراتورهای تلفن همراه، رساننده خدمات اینترنتی، انتشارات نرم‌افزار، شرکت‌های خدمات مالی، باشگاه‌های سلامتی و شرکت‌های دارویی اشاره نمود که همچون روزنامه‌ها و مجلات و زورنال‌های آکادمیک از مدل حق اشتراک استفاده می‌کنند. ^[۱]

منابع

↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Subscription business model». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ دسامبر ۲۰۱۲.

[1] مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Subscription business model». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ دسامبر ۲۰۱۲.

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 '''مدل کسب‌وکار حق اشتراکی''' یک [[مدل‌های کسب‌وکار|مدل کسب‌وکار]] است که در آن مشتری باید پولی را به عنوان حق اشتراک پرداخت کند تا به محصول یا خدمات مورد نیاز دست پیدا کند. این سیستم ابتدا توسط [[مجله]] و [[روزنامه]]ها مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما اکنون در بسیاری از کسب‌وکارها و وب‌گاه‌ها از این شیوه استفاده می‌شود.
 در فروش انحصاری محصولات، استفاده از شیوه فروش حق اشتراکی دوره‌ای (ماهانه، سالانه یا فصلی) برای استفاده یا دست‌رسی به [[فراورده]]ها و [[خدمات]]، مرسوم است و در مورد برنامه‌های ناسودبر همچون اپرا یا [[ارکستر]] سمفونی فروش بلیت‌های فصلی برای اجراهای یک فصل انجام می‌شود.
 [[دست‌مزد]] اعضا در برخی سازمان‌ها همچون سازمان‌های [[سندیکا]]یی نیز با عنوان حق اشتراک اشاره می‌شود.
-از برخی از صنایع و شرکت‌هایی که از این مدل استفاده می‌کنند می‌توان به شرکت‌های پستی، [[باشگاه کتاب]] و باشگاه فروش [[موسیقی]]، [[تلویزیون کابلی]]، [[تلویزیون ماهواره‌ای]]، ارائه دهندگان [[تلویزیون پولی]]، رادیو ماهواره‌ای، [[شرکت تلفن]]، اپراتورهای تلفن همراه، [[رساننده خدمات اینترنتی]]، انتشارات نرم‌افزار، شرکت‌های [[خدمات مالی]]، باشگاه‌های سلامتی و شرکت‌های دارویی اشاره نمود که همچون روزنامه‌ها و مجلات  و زورنال‌های آکادمیک از مدل حق اشتراک استفاده می‌کنند.  <ref>{{یادکرد-ویکی
+از برخی از صنایع و شرکت‌هایی که از این مدل استفاده می‌کنند می‌توان به شرکت‌های پستی، [[باشگاه کتاب]] و باشگاه فروش [[موسیقی]]، [[تلویزیون کابلی]]، [[تلویزیون ماهواره‌ای]]، ارائه دهندگان [[تلویزیون پولی]]، رادیو ماهواره‌ای، [[شرکت تلفن]]، اپراتورهای تلفن همراه، [[رساننده خدمات اینترنتی]]، انتشارات نرم‌افزار، شرکت‌های [[خدمات مالی]]، باشگاه‌های سلامتی و شرکت‌های دارویی اشاره نمود که همچون روزنامه‌ها و مجلات و زورنال‌های آکادمیک از مدل حق اشتراک استفاده می‌کنند. <ref>{{یادکرد-ویکی
 |پیوند = http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Subscription_business_model&oldid=526465090
 |عنوان = Subscription business model
@@ خط ۱۵: / خط ۱۵: @@
 {{پانویس}}
+[[رده:اوراق بهادار]]
+[[رده:بازارهای مالی]]
+[[رده:تهیه]]
 [[رده:مدل‌های کسب و کار]]