کاتوزیان: تفاوت میان نسخه‌ها
Yamaha5Bot (بحث | مشارکتها) جز ربات:اصلاح مقاله با استفاده از AWB |
جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباهیاب]]: مکسن⟸مسکن، |
||
| خط ۱۲۱: | خط ۱۲۱: | ||
}} |
}} |
||
'''کاتوزیان''' یا '''کاتوزی''' نام یکی از طبقات اجتماعی چهارگانهٔ ایران قدیم است و صنف عابد و پارسا را گویند. در شاهنامه [[جمشید]] طوایف را چهار قسمت کرد، گروه اوّل را کاتوزی نامید و گفت که در کوه‌ها و غارها |
'''کاتوزیان''' یا '''کاتوزی''' نام یکی از طبقات اجتماعی چهارگانهٔ ایران قدیم است و صنف عابد و پارسا را گویند. در شاهنامه [[جمشید]] طوایف را چهار قسمت کرد، گروه اوّل را کاتوزی نامید و گفت که در کوه‌ها و غارها مسکن کنند و به عبادت خدا و کسب علوم مشغول باشند. طبقه دوم را [[نیساری]] خواند و گفت سپاهی‌گری بیاموزند و طبقه سوم را [[نسودی]] نام نهاد و حکم کرد که کشت و زرع کنند، طبقه چهارم را [[اهنوخوشی]] لقب داد و گفت به انواع حرفه‌ها بپردازند. [[فردوسی]] گوید: |
||
{{شعر}} |
{{شعر}} |
||
{{ب|ز هر پیشه در انجمن گرد کرد|بدین اندرون سال پنجاه خورد}} |
{{ب|ز هر پیشه در انجمن گرد کرد|بدین اندرون سال پنجاه خورد}} |
||
نسخهٔ ۱۷ ژانویهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۲:۱۷
| کاتوزیان | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات کلی |
کاتوزیان یا کاتوزی نام یکی از طبقات اجتماعی چهارگانهٔ ایران قدیم است و صنف عابد و پارسا را گویند. در شاهنامه جمشید طوایف را چهار قسمت کرد، گروه اوّل را کاتوزی نامید و گفت که در کوه‌ها و غارها مسکن کنند و به عبادت خدا و کسب علوم مشغول باشند. طبقه دوم را نیساری خواند و گفت سپاهی‌گری بیاموزند و طبقه سوم را نسودی نام نهاد و حکم کرد که کشت و زرع کنند، طبقه چهارم را اهنوخوشی لقب داد و گفت به انواع حرفه‌ها بپردازند. فردوسی گوید:
| ز هر پیشه در انجمن گرد کرد | بدین اندرون سال پنجاه خورد | |
| گروهی که کاتوزیان خوانیش | به رسم پرستندگان خوانیش [۱] |
ریشه کاتوزیان
نوشته‌اند کاتوزیان جمع کاتوزی است ولی در ریشهٔ زبان‌های ایرانی دیده نمی‌شود و در واقع در اصل کلمهٔ دیگری بوده که کاتبان بدین صورت در آورده‌اند و مصحف آتورنان یا آتوربان یا آذربان و یا آتوربان بوده‌است. و به احتمال قوی که آتوربان را متصل نوشته‌اند و اشتباهاً کاتوزیان نیز خوانده شده‌است.[۲]، فرضیهٔ محتمل‌تر ممکن است آثروانان باشد این صنف علاوه بر آذربانی یا همان حافظان آتش، وظیفه دیگرشان قرائت آیات اوستا (گاثاها) در کنار آتش مقدس بود. آثروانان را شاید بتوان با مداحان اسلامی قابل قیاس دانست.
پانویس
منابع
- حسین، الهی قمشه‌ای (۱۳۸۶). شاهنامه فردوسی. ترجمهٔ ناهید فرشادمهر. تهران: نشر محمد. شابک ۹۶۴-۵۵۶۶-۳۵-۵.
- اوشیدری، جهانگیر. دانشنامهٔ مزدیسنا، واژه نامهٔ توضیحی آیین زرتشت. تهران: نشر مرکز، ۱۳۷۱ ، ISBN ۹۶۴-۳۰۵-۳۰۷-۵
پیوند به بیرون
الگو:کشورهای شاهنامه الگو:جغرافیای شاهنامه
| کاتوزیان |
|---|
 | این یک مقالهٔ خرد ادبیات فارسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |