هتل شوالیه: تفاوت میان نسخهها
[نسخهٔ بررسینشده] | [نسخهٔ بررسینشده] |
تمیزکاری لید |
فارسی کردن شماره ارجاعات به درخواست کاربر RousouR، ضمن این که نیازی به ltr نداشتن اصولا |
||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
| released = {{Film date|۲۰۰۷|۰۹|۰۲|[[جشنواره فیلم ونیز]]|۲۰۰۷|۰۹|۲۶|[[آیتیونزاستور]]}} |
| released = {{Film date|۲۰۰۷|۰۹|۰۲|[[جشنواره فیلم ونیز]]|۲۰۰۷|۰۹|۲۶|[[آیتیونزاستور]]}} |
||
| runtime = ۱۳ دقیقه |
| runtime = ۱۳ دقیقه |
||
| country = {{ubl|ایالات متحده|فرانسه<ref |
| country = {{ubl|ایالات متحده|فرانسه<ref>{{cite web|title=Hotel Chevalier (2005)|url=http://ftvdb.bfi.org.uk/sift/title/832118|work=Film & TV Database|publisher=[[بنیاد فیلم بریتانیا|British Film Institute]]|accessdate=17 April 2012|location=London|archiveurl=https://web.archive.org/web/20110802021842/http://ftvdb.bfi.org.uk/sift/title/832118|archivedate=2 اوت 2011|dead-url=yes}}</ref>}} |
||
| language = {{ubl|انگلیسی|فرانسه}} |
| language = {{ubl|انگلیسی|فرانسه}} |
||
| budget = |
| budget = |
||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
در سال ۲۰۰۵، [[وس اندرسن]] برای اولین بار در مورد ''هتل شوالیه'' به سراغ شوارتزمن و پورتمن رفت.<ref name=wsj/> شوارتزمن و اندرسن پیش از آن با یکدیگر در ''[[راشمور (فیلم)|راشمور]]'' (۱۹۹۸) (دومین فیلم بلند کالتِ اندرسون) کار کرده بودند و در ماههای منتهی به شروع فیلمبرداری با هم در آپارتمان شوارتزمن در پاریس زندگی میکردند.<ref name=newyorker/> پس از آنکه کارگردان ایمیل پورتمن را از [[اسکات رودین]]، تهیهکننده اجرایی [[نزدیکتر (فیلم ۲۰۰۴)|نزدیکتر]] (۲۰۰۴)، به دست آورد، با او وارد مذاکره شد.<ref name=latimes/> بازیگران بدون دریافت دستمزد کار کردند<ref name=variety/> و اندرسون سایر هزینههای تولید را خودش تامین کرد.<ref name=hindu/> |
در سال ۲۰۰۵، [[وس اندرسن]] برای اولین بار در مورد ''هتل شوالیه'' به سراغ شوارتزمن و پورتمن رفت.<ref name=wsj/> شوارتزمن و اندرسن پیش از آن با یکدیگر در ''[[راشمور (فیلم)|راشمور]]'' (۱۹۹۸) (دومین فیلم بلند کالتِ اندرسون) کار کرده بودند و در ماههای منتهی به شروع فیلمبرداری با هم در آپارتمان شوارتزمن در پاریس زندگی میکردند.<ref name=newyorker/> پس از آنکه کارگردان ایمیل پورتمن را از [[اسکات رودین]]، تهیهکننده اجرایی [[نزدیکتر (فیلم ۲۰۰۴)|نزدیکتر]] (۲۰۰۴)، به دست آورد، با او وارد مذاکره شد.<ref name=latimes/> بازیگران بدون دریافت دستمزد کار کردند<ref name=variety/> و اندرسون سایر هزینههای تولید را خودش تامین کرد.<ref name=hindu/> |
||
فیلمبرداری در هتل رافائل پاریس،<ref group="و" dir=ltr>Hôtel Raphael</ref> در خیابان کلبر،<ref group="و" dir=ltr>Avenue Kléber</ref> در فاصله دو بلوک از [[طاق پیروزی (پاریس)|طاق پیروزی]] انجام شد.<ref |
فیلمبرداری در هتل رافائل پاریس،<ref group="و" dir=ltr>Hôtel Raphael</ref> در خیابان کلبر،<ref group="و" dir=ltr>Avenue Kléber</ref> در فاصله دو بلوک از [[طاق پیروزی (پاریس)|طاق پیروزی]] انجام شد.<ref>{{cite web |url=http://www.leshotelsbaverez.com/en/home/raphael/location/ |title=Hôtel Raphaël: Location |publisher=Les Hotels Baverez |access-date=2016-04-14}}</ref> پیش از آن فیلمهای ''[[عشق در پاریس]]'' (۱۹۹۶) و ''میدان واندوم'' (۱۹۹۸)<ref group="و" dir=ltr>Place Vendôme</ref> نیز در آنجا فیلمبرداری شده بود.<ref name=raphael/> این فیلم توسط گروهی ۱۵ نفره به صورت پاناویژن فیلمبرداری شد، وسائل صحنهاش از آپارتمان اندرسون تهیه شد.<ref name=latimes/><ref name=hindu/> فیلمبرداری دو روز و نیم طول کشید و تدوین (با کامپیوتر اندرسون) یک هفته دیگر زمان برد.<ref name=wsj/> با وجود استفاده از لباسخانه طراح مد معتبری مانند [[مارک جیکوبز]] و چمدان دستسازی از [[لویی ویتون]]، کارگردان تولید فیلم را «مثل ساختن یک فیلم دانشجویی» توصیف کرد.<ref name=latimes/> |
||
اندرسون در ابتدا قصد داشت که آن را به عنوان یک فیلم کوتاه مستقل بسازد<ref name=ifc/> اما اندکی قبل از شروع فیلمبرداری، متوجه شد که جک (شوارتزمن) شباهت زیادی به یکی از قهرمانان فیلم بلندی دارد که در آن زمان مشغول نوشتنش بود.<ref name=wsj/><ref name=ifc/> تولید آن فیلم، ''دارجلینگ محدود''، یک سال بعد آغاز شد.<ref name=wsj/> ''شوالیه'' دو هفته پیش از آنکه جک به دو برادر بزرگترش برای سفری به هند در ''دارجلینگ'' بپیوندد، اتفاق میافتد.<ref name=latimes/> گفتگوی شخصیتها در پایان ''شوالیه''، در خاتمه فیلم بلند توسط جک برای برادرانش بازگو میشود؛ در قالب گزیدهای از داستان کوتاهی که نوشتهاست.<ref name=corliss/> رت (پورتمن) نقش کوتاهی در فیلم بلند دارد.<ref name=wsj/> [[سرچلایت پیکچرز]]، استودیویی که ''دارجلینگ'' را پشتیبانی کرد تا زمان ساخته شدن فیلم بلند از فیلم کوتاه بیخبر بود و اعلام کرد که هیچ علاقه مالی به آن ندارد.<ref name=wsj/> |
اندرسون در ابتدا قصد داشت که آن را به عنوان یک فیلم کوتاه مستقل بسازد<ref name=ifc/> اما اندکی قبل از شروع فیلمبرداری، متوجه شد که جک (شوارتزمن) شباهت زیادی به یکی از قهرمانان فیلم بلندی دارد که در آن زمان مشغول نوشتنش بود.<ref name=wsj/><ref name=ifc/> تولید آن فیلم، ''دارجلینگ محدود''، یک سال بعد آغاز شد.<ref name=wsj/> ''شوالیه'' دو هفته پیش از آنکه جک به دو برادر بزرگترش برای سفری به هند در ''دارجلینگ'' بپیوندد، اتفاق میافتد.<ref name=latimes/> گفتگوی شخصیتها در پایان ''شوالیه''، در خاتمه فیلم بلند توسط جک برای برادرانش بازگو میشود؛ در قالب گزیدهای از داستان کوتاهی که نوشتهاست.<ref name=corliss/> رت (پورتمن) نقش کوتاهی در فیلم بلند دارد.<ref name=wsj/> [[سرچلایت پیکچرز]]، استودیویی که ''دارجلینگ'' را پشتیبانی کرد تا زمان ساخته شدن فیلم بلند از فیلم کوتاه بیخبر بود و اعلام کرد که هیچ علاقه مالی به آن ندارد.<ref name=wsj/> |
نسخهٔ ۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۳
هتل شوالیه | |
---|---|
کارگردان | وس اندرسن |
تهیهکننده | وس اندرسن آلیس بمفورد تیری بتا پیر کلو پاتریس هداد |
نویسنده | وس اندرسون |
فیلمنامهنویس | وس اندرسن |
بازیگران | جیسون شوارتزمن ناتالی پورتمن |
موسیقی | پاسکال روژه |
فیلمبردار | رابرت یئومان |
تدوینگر | ونسان مرچند |
توزیعکننده | فاکس سرچلایت پیکچرز |
تاریخهای انتشار |
|
مدت زمان | ۱۳ دقیقه |
کشور |
|
زبان |
|
هتل شوالیه (انگلیسی: Hotel Chevalier) فیلمی کوتاه به نویسندگی و کارگردانی وس اندرسن است که در سال ۲۰۰۷ منتشر شد. بازیگران آن جیسون شوارتزمن و ناتالی پورتمن هستند و در آن نقش معشوقههای سابقی را ایفا میکنند که در اتاق هتلی در پاریس با همدیگر ملاقات میکنند. این فیلم ۱۳ دقیقهای دیباچهای از فیلم بلند اندرسن به نام دارجلینگ محدود (۲۰۰۷) است. محل فیلمبرداری آن هتلی در پاریس بود و توسط تیم جمعوجوری تکمیل شد. اندرسن خودش بودجهٔ فیلم را تامین کرد و در ابتدا قصد داشت اثری مستقل باشد. اولین نمایش آن در ۲ سپتامبر ۲۰۰۷ در افتتاحیهٔ فیلم بلند در جشنواره فیلم ونیز بود و در اواخر همان ماه، نمایشِ اولِ مستقل خود را در فروشگاههای اپلِ چهار شهر ایالات متحده داشت.
این فیلم روز بعد از نمایشِ اول، به مدت یک ماه به صورت رایگان از آیتیونز استور در دسترس قرار گرفت و در این مدت بیش از ۵۰۰٬۰۰۰ بار دانلود شد. این فیلم مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و آن را در مقایسه با دارجلینگ محدود، بهتر میدانستند و غنا، اندوه و ساختار دقیق آن را ستایش کردند.
داستان
در لابی یک هتل، کانسیرژ به تماس تلفنی از اتاق مهمان پاسخ میدهد. جک (جیسون شوارتزمن) با لباس حمام زردرنگ روی تخت هتل دراز کشیدهاست و فیلم آمریکایی جنگی سیاه و سفید بازداشتگاه شماره ۱۷ را تماشا میکند و روزنامه میخواند. پس از سفارش سرویس اتاق به کانسیرژ به زبان فرانسوی دست و پا شکسته، او از رت، دوستدختر سابقش، تماسی دریافت میکند. رت میگوید که از فرودگاه میخواهد به آنجا بیاید و شماره اتاقش را میپرسد. جک با وجود اعتراض به اینکه به او نگفته که میتواند بیاید، با این حال رضایت میدهد. جک سپس با عجله تلاش میکند اتاق را مرتب کند؛ مکثی میکند تا آهنگ «کجا میروی؟ (عشق من)»[و ۱] (پیتر سارسید)[و ۲] را در سیستم استریوی خود پخش کند و حمام را آماده میکند.
جک دوباره روی تخت دراز کشیدهاست، این بار با کت و شلوار خاکستری. صدای در را میشنود، آهنگ را دوباره پخش میکند و در را به روی رت (ناتالی پورتمن) باز میکند. پس از چند ثانیه خیره شدن به جک، رت سکوت را میشکند و میپرسد چه موزیکی در حال پخش است. جوابی دریافت نمیکند، وارد اتاق میشود و یک دسته گل به جک میدهد. رت قصد دارد لب جک را ببوسد ولی او سرش را میگرداند و آن دو یکدیگر را در آغوش میگیرند. جک در را میبندد و میپرسد چگونه او را پیدا کردهاست؛ رت پاسخ میدهد «اونقدرا هم سخت نبود اصلا». رت در اطراف اتاق حرکت میکند و در میان اموال جک چرخی میزند، دندانهایش را با مسواک جک تمیز میکند و از استفادهٔ حمامی که جک برایش آماده کردهاست، خودداری میکند.
رت به اتاق خواب برمیگردد، رو به روی جک میایستد و میپرسد «چه کوفتی شده؟» جک با حرکت سر او را دعوت به تخت خواب میکند و پس از امتناعِ رت، آشکار میکند که «بیش از یک ماه» است که در هتل زندگی میکند و او را ترک کرده تا رابطهشان را پایان دهد. آنها روی تخت دراز میکشند و به یکدیگر نگاه میکنند، سرویس اتاق از راه میرسد، وقفهای در کارشان میاندازد. دوباره که تنها میشوند، همدیگر را میبوسند و جک شروع به درآوردن لباسهای رت میکند. آن دو چند جمله ناخوشایند دربارهٔ اینکه آیا با دیگران خوابیدهاند، رد و بدل میکنند؛ جک پس از درآوردن بیشتر لباسهای رت، متوجه کبودی روی بازوی او میشود، رت جوابی دراینباره نمیدهد. روی جک دراز میکشد و میگوید که نمیخواهد دوستیِ او را از دست دهد، دوستش دارد و هرگز نمیخواهد آسیبی به او بزند. جک به سردی پاسخ میدهد «هرگز دوستش نخواهد بود» ولی وقتی رت در آغوشش میگیرد، او نیز در بغل میگیردش. «کجا میروی؟ (عشق من)» دوباره پخش میشود و جک به رت پیشنهاد میدهد که منظره پاریس را نشانش دهد.
رت به گنجه تکیه زدهاست، جک به او نزدیک میشود و بدن برهنهاش را با لباس حمام زردرنگ میپوشاند؛ هر دو به سوی پنجره میروند. وارد بالکن میشوند، جک خلال دندانی از جیبش درمیآورد و به رت میدهد؛ سری به بالا تکان میدهد که رت هم همین کار را انجام میدهد. چند ثانیهای به بیرون نگاه میکنند، رت دستش را به نرمی بر گردن جک میگذارد و به درون برمیگردند.
بازیگران
- جیسون شوارتزمن در نقش جک ویتمن
- ناتالی پورتمن در نقش رت
پسزمینه و تولید
در سال ۲۰۰۵، وس اندرسن برای اولین بار در مورد هتل شوالیه به سراغ شوارتزمن و پورتمن رفت.[۲] شوارتزمن و اندرسن پیش از آن با یکدیگر در راشمور (۱۹۹۸) (دومین فیلم بلند کالتِ اندرسون) کار کرده بودند و در ماههای منتهی به شروع فیلمبرداری با هم در آپارتمان شوارتزمن در پاریس زندگی میکردند.[۳] پس از آنکه کارگردان ایمیل پورتمن را از اسکات رودین، تهیهکننده اجرایی نزدیکتر (۲۰۰۴)، به دست آورد، با او وارد مذاکره شد.[۴] بازیگران بدون دریافت دستمزد کار کردند[۵] و اندرسون سایر هزینههای تولید را خودش تامین کرد.[۶]
فیلمبرداری در هتل رافائل پاریس،[و ۳] در خیابان کلبر،[و ۴] در فاصله دو بلوک از طاق پیروزی انجام شد.[۷] پیش از آن فیلمهای عشق در پاریس (۱۹۹۶) و میدان واندوم (۱۹۹۸)[و ۵] نیز در آنجا فیلمبرداری شده بود.[۸] این فیلم توسط گروهی ۱۵ نفره به صورت پاناویژن فیلمبرداری شد، وسائل صحنهاش از آپارتمان اندرسون تهیه شد.[۴][۶] فیلمبرداری دو روز و نیم طول کشید و تدوین (با کامپیوتر اندرسون) یک هفته دیگر زمان برد.[۲] با وجود استفاده از لباسخانه طراح مد معتبری مانند مارک جیکوبز و چمدان دستسازی از لویی ویتون، کارگردان تولید فیلم را «مثل ساختن یک فیلم دانشجویی» توصیف کرد.[۴]
اندرسون در ابتدا قصد داشت که آن را به عنوان یک فیلم کوتاه مستقل بسازد[۹] اما اندکی قبل از شروع فیلمبرداری، متوجه شد که جک (شوارتزمن) شباهت زیادی به یکی از قهرمانان فیلم بلندی دارد که در آن زمان مشغول نوشتنش بود.[۲][۹] تولید آن فیلم، دارجلینگ محدود، یک سال بعد آغاز شد.[۲] شوالیه دو هفته پیش از آنکه جک به دو برادر بزرگترش برای سفری به هند در دارجلینگ بپیوندد، اتفاق میافتد.[۴] گفتگوی شخصیتها در پایان شوالیه، در خاتمه فیلم بلند توسط جک برای برادرانش بازگو میشود؛ در قالب گزیدهای از داستان کوتاهی که نوشتهاست.[۱۰] رت (پورتمن) نقش کوتاهی در فیلم بلند دارد.[۲] سرچلایت پیکچرز، استودیویی که دارجلینگ را پشتیبانی کرد تا زمان ساخته شدن فیلم بلند از فیلم کوتاه بیخبر بود و اعلام کرد که هیچ علاقه مالی به آن ندارد.[۲]
پخش
وقتی کار تمام شد، نمیخواستم فیلم کوتاه را درون فیلم بلند بگذارم. اما نمیتوانستم تصمیم بگیرم که چگونه میخواهم پیش برود. میخواستم پیش از فیلم بلند نمایشش دهم، ولی نه همیشه. گاهی اوقات ترجیح میدادم فیلم بلند را بدون آن ببینم. برایم پازلی شد. در نهایت تصمیم گرفتم که میخواهم در آمریکا فیلم بلند را بدون آن به نمایش گذارم ولی میخواهم اگر کسی خواست آن را اول ببیند، دسترسی به آن داشته باشد.
—وس اندرسون، اکتبر ۲۰۰۷[۱۱]
هتل شوالیه به عنوان بخشی از برنامه در اولین نمایش جهانی دارجلینگ محدود در شصتوچهارمین جشنواره بینالمللی ونیز، دوم سپتامبر ۲۰۰۷، به نمایش درآمد.[۱۰] این فیلم کوتاه، اولین نمایش خود را در فروشگاههای اپل در نیویورک، شیکاگو، سن فرانسیسکو و سانتا مونیکا، کالیفورنیا در ۲۵ سپتامبر داشت.[۲][۵] اندرسون، شوارتزمن و پورتمن در اکران نیویورک، در سوهو حضور داشتند و پس از آن جلسه پرسشوپاسخی با حضار برگزار کردند.[۲][۵] روز بعد، فیلم کوتاه به عنوان یک دانلود رایگان از آیتیونز استور اپل در دسترس قرار گرفت.[۲] در ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۷، در شب افتتاحیه جشنواره فیلم نیویورک، پیش از فیلم بلند به نمایش درآمد.[۱۲] در بیانیه مطبوعاتی که پیش از نمایش منتشر شد، هتل شوالیه به عنوان «قطعه آخر کوتاهی برای یک عاشقانه شوم و پیشدرآمد دارجلینگ محدود» توصیف شد.[۱۳]
این فیلم پس از یک ماه دسترسی در آیتیونز، از دسترس خارج شد.[۱۴] ستوننویس یواسای تودی آن را به عنوان دسر مجانی سرآشپز رد کرد و نوشت «مقدر شده بود یک پاورقی صرف باشد».[۱۵] در این دوره بیش از ۵۰۰٬۰۰۰ بار دانلود شد و مورد تحسین گسترده قرار گرفت.[۱۴] پس از خارج از دسترس شدن در آیتیونز، به عنوان پیشدرآمد فیلم بلند در سینماها به نمایش درآمد.[۱۴] اگرچه نیویورک تایمز در اکتبر ۲۰۰۷ گزارش داد که توزیعکننده آن سرچلایت پیکچرز قصد دارد شوالیه را برای جایزه اسکار بهترین فیلم کوتاه نامزد کند،[۱۴] در میان نامزدان آن سال قرار نگرفت.[۱۶]
بازخورد
هتل شوالیه یکی از مورد بحثترین فیلمهای کوتاه سال بود[۴] و تحسین منتقدان زیادی را جلب کرد که در مقایسه با دارجلینگ محدود آن را بهتر میدانستند. گری ساسمن، منتقد انترتینمنت ویکلی آن را «داستان کوتاهی عالی که دربارهٔ دو شخصیت آن خیلی چیزی نمیدانیم ولی دقیقاً به همان میزان که باید آنها را میشناسیم» توصیف کرد و ادامه داد «شوالیه شیوه کار اندرسون را در قالب مرسومش، جعبه جواهرات/خانه عروسکی نشان میدهد ولی فرم و طول آن در اینجا با هم جور درمیآیند.»[۱۷] آرموند وایت، منتقد نیویورک پرس آن را «تأثیرگذار و حقیقتاً جدید» ارزیابی و به «اندوه دختر گمگشته» در آن اشاره کرد.[۱۸] این فیلم توجه عدهای را به خاطر صحنه کوتاه و تقریباً برهنه پورتمن و بدن کبود او به خود جلب کرد.[۲][۱۹][۲۰] پورتمن از این تمرکز نابهجا ابراز ناامیدی کرد و گفت «واقعاً افسردهام میکند که نصف هر انتقادی … دربارهٔ برهنگی بود.» این ماجرا پورتمن را به بازنگری در درستی این بخش از اجرایش واداشت[۲۱] و پس از آن قول داد که برهنه در فیلمی ظاهر نشود.[۲۱]
گرچه دارجلینگ محدود در کل نقدهای مثبتی دریافت کرد — ۶۸ درصد نظرات در سایت راتن تومیتوز مثبت بود — با این حال بسیاری از طرفداران هتل شوالیه تحسینِ شوالیه را با گوشهزدن به دارجلینگ همراه میکردند.[۲۲] منتقد مجله تایم، ریچارد کورلیس، بازی پورتمن در نقش رت را تحسین کرد و او را «بازیگر کمیک در حال شکوفایی» در «وینیِتی فریبنده» دانست و ابراز کرد که آرزو داشت نقش او در دارجلینگ بیشتر باشد.[۱۰] دربارهٔ فیلم بلند، نظر او این بود که «فاقد احساس و هوشمندی فیلم کوتاه» است.[۱۰] استفانی زاکارک منتقد سلان با این نظر موافق بود و اظهار داشت که «داستان ناگفته هتل شوالیه ده برابر جالبتر و بینهایت غنیتر از داستانی است در دارجلینگ محدود بهطور کامل بیان شد» و فیلم کوتاه را «بسیار نزدیک به کامل» نامید.[۲۳] دنی لی، ستوننویس گاردین استقبال بیاشتیاق از فیلم بلند را در میان بلاگرها و منتقدان با «شوق حقیقی» از «روایت کاملا سنجیده» شوالیه مقایسه کرد. نظر وی این بود که محدودیتهای قالب فیلم کوتاه برای اندرسون مناسب بوده است؛ طنز بیحالت او، طراحی صحنه خاصِ فرد و انتخاب موسیقی متن در اثر بلند مستعد این هستند که حوصله تماشاگر را سر ببرند.[۲۴] ای.او. اسکات منتقد نیویورک تایمز، شوالیه را «گوهری کوچک» در مقایسه با «چمدان پرشده» فیلم بلند دانست و چنین نوشت که «ارزش دیدن دارد نه فقط به این دلیل که بخشی از داستان برادران ویتمن را بیان میکند بلکه به این دلیل که به خودی خود، عصاره کاملی از استعداد آزاردهنده و جذاب آقای اندرسون، اسرارآمیز، تاثیرگذار و گزنده است.»[۱۲]
واژگان
منابع
- ↑ "Hotel Chevalier (2005)". Film & TV Database. London: British Film Institute. Archived from the original on 2 August 2011. Retrieved 17 April 2012.
- ↑ ۲٫۰۰ ۲٫۰۱ ۲٫۰۲ ۲٫۰۳ ۲٫۰۴ ۲٫۰۵ ۲٫۰۶ ۲٫۰۷ ۲٫۰۸ ۲٫۰۹ Sanders, Peter (September 24, 2007). "Coming soon: a new take on the old double bill". The Wall Street Journal. Dow Jones & Company. Retrieved July 30, 2010.
- ↑ Brody, Richard (November 2, 2009). "Wild, wild Wes". The New Yorker: 48–57.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ ۴٫۴ Lee, Chris (September 24, 2007). "A tantalizing taste of Darjeeling". Los Angeles Times. Retrieved December 4, 2009.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ Thielman, Sam (September 26, 2007). "'Hotel Chevalier' checks into iTunes". Variety. Reed Business Information. Retrieved November 28, 2009.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ "Despite notable year, mainstream success eludes short films". The Hindu. Chennai, India: The Hindu Group. Associated Press. October 26, 2007. Archived from the original on November 5, 2012. Retrieved November 28, 2009.
- ↑ "Hôtel Raphaël: Location". Les Hotels Baverez. Retrieved 2016-04-14.
- ↑ "Press kit 2009" (PDF). raphael-hotel.com. Hôtel Raphaël. p. 4. Archived from the original (PDF) on January 21, 2016. Retrieved December 5, 2009.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ Wes Anderson, Jason Schwartzman (interviewees) (September 29, 2007). Wes Anderson & Jason Schwartzman discuss Hotel Chevalier (Q&A session). IFC News. Retrieved December 4, 2009.
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ ۱۰٫۳ Corliss, Richard (September 3, 2007). "Owen Wilson: art imitates life". TIME. Time Inc. Archived from the original on September 5, 2007. Retrieved November 29, 2009.
- ↑ Susman, Gary (اکتبر 3, 2007). "Darjeeling unlimited". Boston Phoenix. Phoenix Media/Communications Group. Archived from the original on July 7, 2009. Retrieved December 31, 2009.
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Scott, A. O. (September 28, 2007). "Brothers, and their baggage, in India". The New York Times. Retrieved November 29, 2009.
- ↑ Sciretta, Peter (September 24, 2007). "Wes Anderon's Hotel Chevalier on iTunes". /Film. Retrieved December 4, 2009.
- ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ ۱۴٫۲ ۱۴٫۳ Miller, Lia (October 22, 2007). "'Darjeeling' to be paired with a short". The New York Times. Retrieved November 28, 2009.
- ↑ Wloszczyna, Susan (September 25, 2007). "'Darjeeling' director Wes Anderson powers this train". USA Today. Gannett Company. Retrieved November 29, 2009.
- ↑ Gumbel, Andrew (January 23, 2008). "Christie and Day-Lewis lead Oscar charge". The Independent. London: Independent News & Media. Archived from the original on 2010-07-09. Retrieved November 29, 2009.
- ↑ Susman, Gary (October 2, 2007). "Snap judgment: Wes Anderson's Hotel Chevalier". Popwatch. Entertainment Weekly. Retrieved December 4, 2009.
- ↑ White, Armond (March 26, 2008). "Asia Minor". New York Press. Manhattan Media. Retrieved November 28, 2009.
- ↑ Breznican, Anthony (October 22, 2007). "'Darjeeling Limited' leaves mysteries in its path". USA Today. Gannett Company. Retrieved November 28, 2009.
- ↑ Jess-Cooke, Carolyn (2009). "The Economies of Intermediality". Film sequels: theory and practice from Hollywood to Bollywood. Edinburgh: Edinburgh University Press. pp. 105–106. ISBN 978-0-7486-2603-8.
- ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ "Natalie Portman: no more nude scenes". CBS News. CBS Interactive Inc. January 8, 2010. Retrieved July 28, 2010.
- ↑ "The Darjeeling Limited - Rotten Tomatoes". Rotten Tomatoes. Retrieved 2014-04-08.
- ↑ Zacharek, Stephanie (September 28, 2007). "The Darjeeling Limited". Salon.com. Salon Media Group. Retrieved November 28, 2009.
- ↑ Leigh, Danny (October 5, 2007). "The view: less is more for Wes Anderson". guardian.co.uk. London: Guardian Media Group. Retrieved December 4, 2009.
برای مطالعه بیشتر
- Jess-Cooke, Carolyn (2009). "Adventures in Indiewood". Film sequels: theory and practice from Hollywood to Bollywood. Edinburgh: Edinburgh University Press. pp. 104–107. ISBN 978-0-7486-2603-8. OCLC 286519386.
پیوند به بیرون
- فیلمهای ۲۰۰۷ (میلادی)
- فیلمنامههای وس اندرسون
- فیلمها به زبان انگلیسی
- فیلمهای ایالات متحده آمریکا
- فیلمهای پیشدرآمد
- فیلمهای درام رمانتیک آمریکایی
- فیلمهای درام رمانتیک فرانسوی
- فیلمهای فاکس سرچلایت
- فیلمهای فرانسوی به زبان انگلیسی
- فیلمهای فرانسوی
- فیلمهای فیلمبرداری شده در پاریس
- فیلمهای کوتاه ۲۰۰۷ (میلادی)
- فیلمهای کوتاه ایالات متحده آمریکا
- فیلمهای کوتاه دهه ۲۰۰۰ (میلادی)
- فیلمهای کوتاه فرانسوی
- فیلمهای واقعشده در پاریس
- فیلمهای واقعشده در هتل
- فیلمهای وس اندرسن