نظامنامه انتخابات دو درجه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ←منابع |
پک/بن |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
طبق این نظامنامه انتخابات از حالت صنفی و طبقاتی خارج شد و حق رأی به مردان ایرانی بالای ۲۰ سال که حداقل از شش ماه پیش ساکن حوزهٔ انتخابیه بوده باشند و حداقل دویست و پنجاه تومان علاقهٔ ملکی داشته باشند یا ده تومان مالیات بدهند یا پنجاه تومان عایدی سالیانه داشته یا تحصیل‌کرده باشند تعلق گرفت. بر اساس این نظامنامه انتخابات در سرتاسر کشور به طرز دو درجه انجام گرفت. «مراد از انتخاب دو درجه آن است که ابتدا [...] در شهرهای یک حوزهٔ انتخابیه، عدد معینی را انتخاب می‌نمایند که منتخب نامیده می‌شوند و بعد این انتخاب‌شدگان درجهٔ اول در مرکز حوزهٔ انتخاب جمع شده، از میان خود عدهٔ مطلوبه را ثانیاً انتخاب می‌کنند و این انتخاب‌شدگانِ درجهٔ ثانی نماینده خوانده می‌شوند.» ملاک در درجهٔ اول اکثریت نسبی و در درجهٔ ثانی اکثریت تام [مطلق] بود.<ref name="do-daraje">{{یادکرد وب|عنوان=نظامنامه انتخابات دو درجه|نشانی=https://law.parliran.ir/law/fa/Content/_/172488نظامنامه-انتخابات-دو-درجه|وبگاه=سامانهٔ قوانین}}</ref> |
طبق این نظامنامه انتخابات از حالت صنفی و طبقاتی خارج شد و حق رأی به مردان ایرانی بالای ۲۰ سال که حداقل از شش ماه پیش ساکن حوزهٔ انتخابیه بوده باشند و حداقل دویست و پنجاه تومان علاقهٔ ملکی داشته باشند یا ده تومان مالیات بدهند یا پنجاه تومان عایدی سالیانه داشته یا تحصیل‌کرده باشند تعلق گرفت. بر اساس این نظامنامه انتخابات در سرتاسر کشور به طرز دو درجه انجام گرفت. «مراد از انتخاب دو درجه آن است که ابتدا [...] در شهرهای یک حوزهٔ انتخابیه، عدد معینی را انتخاب می‌نمایند که منتخب نامیده می‌شوند و بعد این انتخاب‌شدگان درجهٔ اول در مرکز حوزهٔ انتخاب جمع شده، از میان خود عدهٔ مطلوبه را ثانیاً انتخاب می‌کنند و این انتخاب‌شدگانِ درجهٔ ثانی نماینده خوانده می‌شوند.» ملاک در درجهٔ اول اکثریت نسبی و در درجهٔ ثانی اکثریت تام [مطلق] بود.<ref name="do-daraje">{{یادکرد وب|عنوان=نظامنامه انتخابات دو درجه|نشانی=https://law.parliran.ir/law/fa/Content/_/172488نظامنامه-انتخابات-دو-درجه|وبگاه=سامانهٔ قوانین}}</ref> |
||
این نظامنامه را مجلس شورای کبری دولتی با همکاری مشروطه‌خواهان و انجمن ایالتی تبریز به نیابت از دیگر انجمن‌ها تهیه کردند.<ref>{{پک/بن| |
این نظامنامه را مجلس شورای کبری دولتی با همکاری مشروطه‌خواهان و انجمن ایالتی تبریز به نیابت از دیگر انجمن‌ها تهیه کردند.<ref>{{پک/بن|مرکز پژوهش‌ها|ک=تاریخ مجالس قانونگذاری|ص=۴۸}}</ref> |
||
== پانویس == |
== پانویس == |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
== منابع == |
== منابع == |
||
* {{یادکرد کتاب |عنوان=تاریخ مجالس قانونگذاری در ایران (از مشروطه تا پیروزی انقلاب اسلامی) |سال=۱۳۹۳ |ناشر=مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی |مکان=تهران | شابک=۹۷۸-۶۰۰-۶۳۵۰-۲۷-۱ }} |
* {{یادکرد کتاب |عنوان=تاریخ مجالس قانونگذاری در ایران (از مشروطه تا پیروزی انقلاب اسلامی) |سال=۱۳۹۳ |ناشر=مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی |مکان=تهران | شابک=۹۷۸-۶۰۰-۶۳۵۰-۲۷-۱ | شناسه = {{شناسه یادکرد|مرکز پژوهش‌ها}} }} |
||
== پیوند به بیرون == |
== پیوند به بیرون == |
||
نسخهٔ ۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۴۸
نظامنامهٔ انتخابات دو درجه دومین نظامنامهٔ انتخابات مجلس شورای ملی پیش از تصویب قانون انتخابات مجلس شورای ملی بود.
طبق این نظامنامه انتخابات از حالت صنفی و طبقاتی خارج شد و حق رأی به مردان ایرانی بالای ۲۰ سال که حداقل از شش ماه پیش ساکن حوزهٔ انتخابیه بوده باشند و حداقل دویست و پنجاه تومان علاقهٔ ملکی داشته باشند یا ده تومان مالیات بدهند یا پنجاه تومان عایدی سالیانه داشته یا تحصیل‌کرده باشند تعلق گرفت. بر اساس این نظامنامه انتخابات در سرتاسر کشور به طرز دو درجه انجام گرفت. «مراد از انتخاب دو درجه آن است که ابتدا [...] در شهرهای یک حوزهٔ انتخابیه، عدد معینی را انتخاب می‌نمایند که منتخب نامیده می‌شوند و بعد این انتخاب‌شدگان درجهٔ اول در مرکز حوزهٔ انتخاب جمع شده، از میان خود عدهٔ مطلوبه را ثانیاً انتخاب می‌کنند و این انتخاب‌شدگانِ درجهٔ ثانی نماینده خوانده می‌شوند.» ملاک در درجهٔ اول اکثریت نسبی و در درجهٔ ثانی اکثریت تام [مطلق] بود.[۱]
این نظامنامه را مجلس شورای کبری دولتی با همکاری مشروطه‌خواهان و انجمن ایالتی تبریز به نیابت از دیگر انجمن‌ها تهیه کردند.[۲]
پانویس
- ↑ «نظامنامه انتخابات دو درجه». سامانهٔ قوانین.
- ↑ تاریخ مجالس قانونگذاری، ۴۸.
منابع
- تاریخ مجالس قانونگذاری در ایران (از مشروطه تا پیروزی انقلاب اسلامی). تهران: مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی. ۱۳۹۳. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۳۵۰-۲۷-۱.
پیوند به بیرون
