ویولت نوزیر
ظاهر
ویولت نوزیر | |
---|---|
![]() پوستر سینمایی | |
کارگردان | کلود شابرول |
تهیهکننده | یوگنی لپسیر دنیس هروکس |
نویسنده | ادیل بارسکی هارو برومبرگر فردریک گرندل |
فیلمنامهنویس | ژان رابیر |
بازیگران | ایزابل هوپر ژان کارمه استفان اودران ژان-پیر کف برنادت لافون لیسا لنگلوئیس فابریس لوکینی دومینیک زاردی برنار آلن |
موسیقی | پیر جانسن |
تدوینگر | یس لانگلوییس |
تاریخهای انتشار | ۲۰ می ۱۹۷۸ |
مدت زمان | ۱۲۴ دقیقه |
کشور | فرانسه کانادا |
زبان | فرانسوی |
ویولت نوزیر (به فرانسوی: Violette Nozière) فیلمی جنایی از کلود شابرول است که در سال ۱۹۷۸ منتشر شد. این فیلم براساس پرونده قتلی واقعی در سال ۱۹۳۳ رخ داده، ساخته شدهاست[۱] و داستان آن در مورد یک دختر هجدهساله به نام ویولت و برخورد او با تعدادی از مردان مسن است.[۲]
بازیگران
[ویرایش]- ایزابل هوپر در نقش ویولت نوزیر
- ژان کارمه در نقش باپتیست نوزیر
- استفان اودران در نقش ژرمین نوزیر
- ژان-پیر کف در نقش دکتر درون
- برنادت لافون در نقش همسلولی ویولت
- لیسا لنگلوئیس در نقش مدی
- فابریس لوکینی در نقش کامو
- دومینیک زاردی در نقش پسر در کافه
جوایز و نامزدیها
[ویرایش]ایزابل هوپر بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم کن ۱۹۷۸ شد و استفان اودران برنده جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن.[۳]
منابع
[ویرایش]- ↑ "Life for Violette". Time. January 7, 1935. Archived from the original on 13 August 2013. Retrieved 2010-09-28.
- ↑ JP (1978-05-24). "Violette Nozière (1978)". JPBox-Office. Retrieved 2011-08-22.
- ↑ "Festival de Cannes: Violette Nozière". festival-cannes.com. Retrieved 2009-05-21.
پیوند به بیرون
[ویرایش]ردهها:
- نمودهای فرهنگی تنفروشان
- نمودهای فرهنگی زنان اهل فرانسه
- نمودهای فرهنگی سوقصدکنندگان
- نمودهای فرهنگی بزهکاران زن
- خانوادهکشی در ادبیات داستانی
- فیلمها به زبان فرانسوی
- فیلمها به کارگردانی کلود شابرول
- فیلمهای ۱۹۷۸ (میلادی)
- فیلمهای اقتباسشده از رویدادهای واقعی
- فیلمهای جنایی واقعی
- فیلمهای جنایی-درام ۱۹۷۸ (میلادی)
- فیلمهای جنایی-درام دهه ۱۹۷۰ (میلادی)
- فیلمهای جنایی-درام فرانسه
- فیلمهای درام ۱۹۷۸ (میلادی)
- فیلمهای درام فرانسوی
- فیلمهای زندگینامهای درباره مجرمان
- فیلمهای فرانسوی
- فیلمهای کانادایی
- فیلمهای واقعشده در دهه ۱۹۳۰ (میلادی)
- فیلمهای کانادایی دهه ۱۹۷۰