واکنش بوخنر–کورتیوس–اشلوتربک
واکنش بوخنر–کورتیوس–اشلوتربک (به انگلیسی: Buchner–Curtius–Schlotterbeck reaction) یک واکنش شیمیایی در شیمی آلی است که طی آن یک آلدهید یا کتون با یک دی‌آزوآلکان آلیفاتیک واکنش داده و تولید یک متیل کتون، یک آلفا-اپوکسید و یک آلدهید می‌کند.[۱] این واکنش نخست در سال ۱۸۸۵ میلادی توسط دو شیمیدان به نام‌های ادوارد بوخنر و تئودور کورتیوس کشف گردید و سپس در سال ۱۹۰۷ میلادی توسط فریتز شلوتبرگ توسعه یافت.[۲][۳]
منابع[ویرایش]
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ اوت ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۴.
- ↑ Bruchner, E; Theodore Curtius (1885). "Synthese von Ketonsäureäthern aus Aldehyden und Diazoessigäther". Berichte der Deutschen Chemischen Gesellschaft. 18 (2): 2371–2377. doi:10.1002/cber.188501802118.
- ↑ Schlotterbeck, Fritz (1907). "Transformation of Aldehydes into Ketones by Means of Diazomethane". Berichte der Deutschen Chemischen Gesellschaft. 40: 479, 1826, 3000. doi:10.1002/cber.19070400285.[پیوند مرده]