پرش به محتوا

نشانه پیشکاچک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نشانه پیشکاچک (انگلیسی: Piskaçek's sign) یکی از نشانه‌های بالینی بارداری است که در آن، ظرف چند هفته از آغاز حاملگی، عدم تقارن رحم بزرگ‌شده در معاینه لگنی قابل لمس است. نشانه پیشکاچک را به لانه‌گزینی جانبی رویان نسبت می‌دهند که موجب بزرگی احتمالی یک شاخ رحم به نسبت دیگری می‌گردد.[۱][۲] نشانه پیشکاچک همچنین به عنوان نرم‌شدن کانونی رحم توصیف شده است، در تضاد با سفتی موضعی آن قسمتی از رحم که جفت در آن کاشته شده است.[۳] این نشانه نامش را از لودویگ پیشکاچک می گرد که آن را در سال ۱۸۹۹ تشریح کرد. نشانهٔ بالینی مشابهی به نام نشانه فون براون-فرن‌والد توسط متخصص زایمان اتریشی کارل فون فرن‌والد براون توصیف شد.[۲]


جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Arulkumaran, S; Regan, L; et al., eds. (2011). Oxford Desk Reference: Obstetrics and Gynaecology (Online ed.). Oxford: Oxford University Press. p. 50. ISBN 9780191725777. Retrieved 11 February 2024.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ Baskett, TF (2019). Eponyms and Names in Obstetrics and Gynaecology. Cambridge University Press. p. 327. ISBN 9781108386197. Retrieved 11 February 2024.
  3. Munsick, RA (August 1985). "Dickinson's sign: focal uterine softening in early pregnancy and its correlation with the placental site". Am J Obstet Gynecol. 152 (7 Pt 1): 799–802. doi:10.1016/s0002-9378(85)80066-1. PMID 4025433. Retrieved 11 February 2024.