مشتاق علی شاه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
میرزا محمد تربتی ملقب به مشتاق علیشاه
زادهٔکرمان
درگذشتوفات: ۱۲۰۶ هـ. ق
دیگر نام‌هامشتاق علیشاه
نژادایران
مکتبعرفان و تصوف

مشتاق علیشاه (وفات: ۱۲۰۶ هـ. ق) نامش میرزا محمد تربتی و به مشتاق علیشاه ملقب بود. او از چهره‌های سرشناس عرفان و تصوف شعر ادب و هنر به‌شمار می‌رود.

مشتاق سیم چهارمی را به سه‌تار افزود. سومین سیم سه‌تار از پایین (سیم مشتاق یا زنگ)[۱] از یادگارهای اوست. مشتاق در سال ۱۲۰۶ هجری قمری به جرم اینکه قرآن را با نوای سه‌تار می‌خواند، سنگسار و کشته شد و بدن او را در کنار مقبره میرزا حسین خان دفن کردند و اینک مدفن وی در میدان مشتاقیه کرمان، معروف به گنبد مشتاقیه یا سه گنبدان است.[۲][۳][۴]

قتل او در کرمان، عواقب شدیدی در پی داشت. پس از درگذشت مشتاق علی‌شاه، آغا محمدخان قاجار به خون‌خواهی او روانه کرمان شد و در محاصره کرمان بیش از ۲۰هزار جفت چشم در آورد و تمامی عالمان دینی که در مرگ مشتاق علی‌شاه دست داشتند را گردن زد. پس از تسخیر کرمان، درویشی به آغا محمدخان گفت: «حال که خون‌بهای صوفی را بستاندی، سلطانی سرزمین در راهت خواهد بود.»

دیوان مشتاق[ویرایش]

جواد نوربخش در مقدمه «دیوان مشتاقیه، به انضمام دیوان مظفریه و نامه هایی از آثار حضرت مظفرعلیشاه کرمانی با اشعار صدقی» می نویسد: پس از شهادت مشتاق علی شاه، مظفرعلی شاه به انشا غزلیات و قصائد و قطعات و ترجیحات و رباعیاتی از زبان مشتاق پرداخت و دیوانی فراهم آمد و آن را در طبق اخلاص نهاد و به پای دوست تقدیم نمود. مظفرعلیشاه این اشعار با تخلص مشتاق سرود.[۵]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «سیم مشتاق». آفتاب. ۲ اردیبهشت ۱۳۸۷.
  2. پیرایه یغمایی. «یادداشتی دربارهٔ مشتاق علیشاه». ویستا.
  3. «آرامگاه مشتاق علیشاه». سفرمی.
  4. «شهری که خون‌بهای مشتاق شد…». نشریه الکترونیکی موسیقی ایران. بهمن ۲, ۱۳۹۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ فوریه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۴ فوریه ۲۰۱۹.
  5. دیوان مشتاقیه، به انضمام دیوان مظفریه و نامه هایی از آثار حضرت مظفرعلیشاه کرمانی با اشعار صدقی، به سعی دکتر جواد نوربخش، انتشارات خانقاه نعمت اللهی (ایران)، بر اساس ۷ نسخه خطی، تهران، بهمن ۱۳۴۷.