محافظه‌کاری ملی
محافظه‌کاری ملی به گونه‌ای از محافظه‌کاری گفته می‌شود که بیش از محافظه‌کاری متداول به منافع ملی و نیز تقویت هویت فرهنگی و بومی توجه می‌کند.[1] محافظه‌کاران ملی در اروپا اغلب اروپاگریز به‌شمار می‌روند.[۱][۲]
احزاب محافظه‌کار ملی از نظر اجتماعی، سنتی،[۱] یعنی حامی خانوادهٔ سنتی و ثبات اجتماعی هستند.[۳] بر اساس دیدگاه سیگلندِ روزنبرگ، دانشمند اتریشی علوم سیاسی، «محافظه‌کاری ملی خانواده را به مثابه کانون و مرکز هویت، همبستگی و عاطفه می‌ستاید.»[۳] از این رو بسیاری از محافظه‌کاران ملی، محافظه‌کاران اجتماعی و طرفدار محدود کردن مهاجرت و وضع سیاست‌های نظم و قانون هستند.[۱]
احزاب محافظه‌کار ملی در کشورهای مختلف الزاماً نگرش واحدی نسبت به سیاست اقتصادی ندارند و گستردهٔ دیدگاه-های آنها شامل حمایت از اقتصاد دستوری، اقتصاد مختلط میانه‌رو یا رویکرد لسه‌فر (اقتصاد آزاد) می‌شود.[۴] در مورد اول که رایج‌تر نیز هست، محافظه‌کاران ملی را باید از محافظه‌کاران اقتصادی/مالی[۵] که اولویت‌های اصلی‌شان سیاست‌های اقتصادی بازار آزاد، مقررات زدایی و محافظه‌کاری مالی است، متمایز کرد. برخی تحلیل‌گران شکاف رو به افزایشی بین محافظه‌کاری ملی و اقتصادی شناسایی کرده‌اند به این نحو که «عمدهٔ احزاب راست‌گرای امروزی توسط محافظه‌کاران اقتصادی اداره می‌شوند که به مراتب گوناگون محافظه‌کاران اجتماعی، فرهنگی و ملی را کنار گذاشته‌اند.»[۵]
محافظه‌کاری ملی همچنین با محافظه‌کاری سنت‌گرا مرتبط است.[نیازمند منبع]
بیشتر احزاب محافظه‌کار کشورهای اروپای مرکزی و جنوب شرقیِ پساکمونیستی از سال ۱۹۸۹ محافظه‌کار ملی قلمداد شده‌اند.[۶]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Wolfram Nordsieck. "Parties and Elections in Europe". Parties-and-elections.eu. Retrieved 2015-05-09.
- ↑ Traynor, Ian, The EU's weary travellers بایگانی‌شده در ۷ آوریل ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine The Guardian, April 4, 2006
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Rosenberger, Sieglinde, Europe is swinging towards the right - What are the effects on women? بایگانی‌شده در ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine, University of Vienna, 2002.
- ↑ Mandal 2007, p. 306.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ National Questions, National Review, Vol. 49, Issue 12, June 30, 1997, pp. 16-17
- ↑ Bakke, Elisabeth (2010), "Central and East European party systems since 1989", Central and Southeast European Politics Since 1989, Cambridge University Press, p. 79