مانوئل دوم، پادشاه پرتغال
| مانوئل دوم | |
|---|---|
| دوک بژا، پادشاه پرتغال و آلگاروه، دُن | |
.png) مانوئل دوم در سال ۱۹۰۹ | |
| پادشاه پرتغال | |
| تاج‌گذاری | ۱ فوریه ۱۹۰۸ |
| پیشین | کارلوس یکم |
| جانشین | سلطنت لغو شد |
| سلطنت | (۱ فوریه ۱۹۰۸-۵ اکتبر ۱۹۱۰) |
| زاده | ۱۵ نوامبر ۱۸۸۹ کاخ بلم، لیسبون، .svg){kind=small} پادشاهی پرتغال |
| درگذشته | ۲ ژوئیهٔ ۱۹۳۲ (۴۲ سال) فولول ، میدلسکس، .svg){kind=small} انگلستان |
| آرامگاه | ۲ اوت ۱۹۳۲ |
| همسر(ان) | پرنسس آگوستا ویکتوریا |
| دودمان | براگانزا |
| پدر | کارلوس یکم پرتغال |
| مادر | پرنسس آملی اورلئان |
دُن مانوئل دوم (به پرتغالی: Manuel II) معروف به میهن‌پرست (به پرتغالی: o Patriota) و تیره‌بخت (به پرتغالی: o Desventurado) پادشاه پرتغال بود. او پس از ترور پدرش کارلوس اول و برادر بزرگترش لوئی فلیپه توسط جمهوری‌خواهان (آلفرد لوئیس داکوستا و مانوئل بویسا) [۱] به پادشاهی رسید. تا پیش از رسیدن به پادشاهی او لقب دوک بژا را داشت. در پی انقلاب اکتبر ۱۹۱۰، سلطنت در پرتغال منحل شد و مانوئل دوم بقیهٔ عمرش را به حالت تبعید در انگلستان گذراند.
مانوئل تا زمان مرگ تلاش‌های برای بازگرداندن تاج و تخت از دست رفته کرد که همگی ناکام ماند. پس از درگذشت (در اثر خفگی ناشی از تورم تار های صوتی حنجره)[۲]، دولت پرتغال (که در آن زمان ریاستش با آنتونیو سالازار بود)، قوانین تبعید خاندان براگانزا را لغو کرد و اجازه داد تا پیکر او به پرتغال بازگردد.[۳] پس از یک تشییع رسمی در لیسبون به خاک سپرده شد.
پانویس[ویرایش]
- اهالی پرتغال در سده ۱۹ (میلادی)
- اهالی لیسبون
- پادشاهان خلع شده از حکومت
- پرتغالیهای مهاجرتکرده به بریتانیا
- تبعیدشدگان اهل پرتغال
- حکمرانان سده ۲۰ (میلادی) اهل پرتغال
- خاکسپاریها در صومعه سائو بیسنته د فوراً
- درگذشتگان به علت آسفیکسی
- درگذشتگان ۱۹۳۲ (میلادی)
- دریافتکنندگان صلیب بزرگ لژیون دونور
- دریافتکنندگان نشان آنای مقدس (سنت آنا)
- دودمانهای پادشاهی پرتغال
- رهبران برکنارشده از طریق کودتا
- زادگان ۱۸۸۹ (میلادی)
- شوالیههای پشم زرین اسپانیا