فلسفه حیات

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فلسفه حیات (به انگلیسی: Lebenesphilosophie) مکتب فکری فلسفی در قرن نوزدهم است که به معنای زندگی، هدف و مقصود از زندگی می‌پردازد.[۱]

نگاهی کلی[ویرایش]

فلسفه حیات متأثر از آرتور شوپنهاور، سورین کی یرکگارد و فریدریش نیچه است و با رویکردی علم ستیز در اعتراض به ماشینی شدن برای احیای ارزش‌های معنوی به وجود آمد.[۲]

این مکتب در کنار سایر مکاتب فلسفی مخالف تکنولوژی و علم همچون رمانتیسیسم نو خصومتی کلی با علم و تکنولوژی بر حسب پیامدهای اجتماعی و فرهنگی آن داشتند.

شخصیت‌های برجسته[ویرایش]

ویلهام دیلتای

گئوریگ زیمل

هانس دریش

منابع[ویرایش]

  1. "Lebensphilosophie". Routledge Encyclopedia of Philosophy (به انگلیسی). Routledge. 1998.
  2. باتامور، تامس. مکتب فرانکفورت. نشر نی. صص. ۴۹.