غار لوماس ریشی
| غار لوماس ریشی | |
|---|---|
 ورودی غار لوماس ریشی | |
 | |
| دین | |
| وابستگی | آجیویکاها یا بودیسم,[۱] بعد هندوئیسم (قرن پنجم میلادی) |
| بخش | بخش جهان‌آباد |
| مکان | |
| مکان | سلطانپور |
| ایالت | بیهار |
| کشور | هند |
  موقعیت در هند  غار لوماس ریشی (بیهار) | |
| مختصات | ۲۵°۰۰′۲۳٫۲″ شمالی ۸۵°۰۳′۵۲٫۳″ شرقی / ۲۵٫۰۰۶۴۴۴°شمالی ۸۵٫۰۶۴۵۲۸°شرقی |
| معماری | |
| سبک | غار سنگ‌تراشی صخره‌ای |
غار لوماس ریشی (به انگلیسی: Lomas Rishi Cave) یکی از غارهای دست‌ساز بارابار در تپه‌های بارابار و ناگارجونی در بخش جهان‌آباد، ایالت بیهار، هند است. این غار سنگ‌تراشی صخره ای به عنوان ایجاد پناهگاه، تراشیده شده است. این بنا در دوره آشوکان در امپراتوری موریا در قرن سوم قبل از میلاد، به عنوان بخشی از معماری مقدس آجیویکاها، یک گروه مذهبی و فلسفی باستانی هند که رقیب جینیسم بود و با گذشت زمان منقرض شد، ساخته شد. آجیویکاها ملحد بودند[۲] و مناسک پورانیک کارما کاندا و همچنین عقاید بودایی را قبول نداشتند. آنها گروهی زاهد بودند و در غارهای بارابار مراقبه می‌کردند.[۳] [۴] با این حال، غار لوماس ریشی برخلاف بیشتر غارهای دیگر بارابار، فاقد کتیبه‌ای صریح، مختص به آجیویکاها است و ممکن است توسط آشوکا برای بودایی‌ها ساخته شده باشد.
نمای کومه‌ای در ورودی غار، قدیمی‌ترین شکل اوجی موجود از "طاق چایتیا " یا چاندراشالا است که قرار بود برای قرن‌ها یکی از ویژگی‌های مهم معماری سنگ‌تراشی صخره‌ای هندی و تزئینات تندیس سازی باشد. این فرم به وضوح یک بازتولید در سنگ ساختمان‌ها در چوب و سایر مواد گیاهی بود.[۵]
به گفته پیا برانکاچیو، غار لوماس ریشی، همراه با غار سوداما که در نزدیکی آن واقع شده، توسط بسیاری از پژوهشگران به عنوان نمونه اولیه غارهای بودایی در غرب دکن، به ویژه گونه ساختار تالار چایتیا که بین قرن دوم پیش از میلاد و قرن دوم پس از میلاد ساخته شده است، در نظر گرفته می‌شود.
نخست یک تالار بزرگ است که بعد از ورود در کنار آن به شکل مستطیل به ابعاد ۹٫۸۶x۵٫۱۸ متر بوده و به عنوان سالن اجتماعات عمل می‌کرد. داخل تالار دوم کوچکتر است که اتاقی نیمکره به قطر ۵ متر با سقفی به شکل گنبد است و از اتاق مستطیل شکل با راه‌گذر باریک مستطیل شکل به آن راه پیدا می‌کند.[۶] سطوح داخلی اتاقک‌ها بسیار ظریف ساخته شده‌اند.[۷]
منابع
[ویرایش]- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامHP104وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ Johannes Quack (2014), The Oxford Handbook of Atheism (Editors: Stephen Bullivant, Michael Ruse), Oxford University Press, شابک ۹۷۸−۰۱۹۹۶۴۴۶۵۰, page 654
- ↑ Analayo (2004), Satipaṭṭhāna: The Direct Path to Realization, شابک ۹۷۸−۱۸۹۹۵۷۹۵۴۹, pp. 207-208
- ↑ Basham 1951, pp. 240–261, 270–273.
- ↑ Harle (1994), 24-25; Michell (1989), 217-218
- ↑ George Michell; Philip H. Davies (1989). Guide to Monuments of India 1: 2buddhist, Jain, Hindu. Penguin. pp. 217–218. ISBN 978-0-670-80696-6.
- ↑ James C. Harle (1994). The Art and Architecture of the Indian Subcontinent. Yale University Press. p. 24. ISBN 978-0-300-06217-5.