عزرا-نحیما

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

عزرا-نحیما (عبری: עזרא נחמיה‎) کتابی است در کتاب مقدس عبری که در بخش مکتوبات (تنخ) یافت شده‌است، در اصل با عنوان عبری عزرا (به عبری: עזרא، 'Ezrā) یافت می‌شود. این کتاب دوره‌ای از سقوط بابل در سال ۵۳۹ قبل از میلاد تا نیمه دوم قرن پنجم قبل از میلاد را پوشش می‌دهد و از مأموریت‌های پی در پی زروبابل، عزرا و نحمیا و تلاش آنها برای بازگرداندن پرستش خدای اسرائیل و ایجاد یک جامعه پاک یهودی به اورشلیم می‌گوید. این تنها بخشی از کتاب مقدس است که دوره ایرانی تاریخ کتاب مقدس را روایت می‌کند.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. Thomson, Andrew (1932). "An Inquiry concerning the Books of Ezra and Nehemiah". The American Journal of Semitic Languages and Literatures. University of Chicago Press. 48 (2): 99–132. doi:10.1086/370332. ISSN 1062-0516. JSTOR 528829. S2CID 154811412. Retrieved 2023-02-05.