طومان بای یکم
| طومان بای یکم | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| طومانبای یکم، سلطان مصر | |||||
آرامگاه طومانبای یکم در قاهره | |||||
| سلطنت | ۲۵ ژانویه تا ۲۰ آوریل ۱۵۰۱م (۸۶ روز)[۱] ۱۸ جمادیالثانی تا ۲۸ رمضان ۹۰۶ق (۱۰۰ روز)[۲] | ||||
| پیشین | جانبلاط | ||||
| جانشین | قانصوه غوری | ||||
| زاده | ۱۴۶۱م | ||||
| درگذشته | ۱۵۰۱م/ ۹۰۶ق قاهره | ||||
| |||||
| دودمان | |||||
طومانبای یکم (به عربی: العادل أبو النصر سيف الدين طومان باي الأشرفي یا طومان باي الأشرفي القايتبائي الملك العادل سيف الدين) (پادشاهی: ۱۵۰۱) بیستودومین سلطان مملوکی برجی مصر بود.[۳][۴]
طومانبای از جمله بردگان سلطان اشرف سیفالدین قایتبای (هفدهمین سلطان برجی) بهشمار میرفت، از اینرو او را طومانبای اشرفی نامیدهاند. تبار او را ابن ایاس از چرکسها دانسته[۵] و برخی نیز او را از ولایت غور در نزدیکی هرات در افغانستان امروزی دانستهاند.[۶] طومانبای در آغاز از جامهداران سلطان قایتبای و در سال ۸۹۸ از خزانهداران فرمانروایی مملوکی بود. او هنگامی که شورشی در سرزمین شام رخ داد، به آن سرزمین لشکر کشید و پس از سرکوب شورش، در آنجا با لقب مؤید فرمانروا شد. او در روز شنبه ۱۸ جمادیالثانی ۹۰۶ با تسخیر دژی که اشرف جانبلاط (بیستویکمین سلطان برجی) در آن پناه گرفته بود و با برکناری او از سلطنت ممالیک، بر تخت فرمانروایی مصر نشست.[۷] از نخستین کارهای ناپسندی که او در آغاز فرمانرواییاش انجام داد، دستگیری اصلبای (همسر اشرف قایتبای، مادر الناصر محمد بن قایتبای، همسر جانبلاط و خواهر ظاهر قانصوه اشرفی) بود.[۸] وی سرانجام پس از ۱۰۰ روز فرمانروایی (۳ ماه و ۱۰ روز) در شب عید فطر (۲۸ رمضان) سال ۹۰۶ از سوی قانصوه غوری از فرمانروایی برکنار و کشته شد.[۹]
منابع
[ویرایش]- ابن إياس الحنفي، زين الدين أبو البركات محمد بن أحمد، بدائع الزهور في وقائع الدهور.
- الطبري، علي بن عبد القادر (١٤١٦ھ/١٩٩٦م). الأرج المسكي في التاريخ المكي وتراجم الملوك والخلفاء، تحقيق سعيد عبد الفتاح وأشرف أحمد الجمّال، الطبعة الأولى، مكة: المكتبة التجارية.
- ↑ «طومانبای یکم (ویکیپدیای انگلیسی)».
- ↑ ابن ایاس، بدائع الزهور، ج۳، ص ۴۶۲، ۴۷۶ و ۴۷۷. (عربی)
- ↑ «مماليك الشركس». (ویکیپدیای عربی)
- ↑ الطبري، الأرج المسكي، ۲۵۷. (عربی)
- ↑ ابن ایاس، بدائع الزهور، ج۳، ص ۴۶۳.
- ↑ «قتل السلطان العادل طومان باي». بایگانیشده از اصلی در ۲۲ دسامبر ۲۰۱۷. دریافتشده در ۲۴ ژوئن ۲۰۲۴.
- ↑ ابن ایاس، بدائع الزهور، ج۳، ص ۴۶۳ و ۴۶۴.
- ↑ ابن ایاس، بدائع الزهور، ج۳، ص ۴۶۶.
- ↑ ابن ایاس، بدائع الزهور، ج۳، ص ۴۷۶ و ۴۷۷.