صفوةالصفا
صفوةالصفا عنوان کتابی است از نویسنده: توکل بن اسماعیل ابن بزاز که در آن سرگذشت شیخ صفی الدین اردبیلی و خانوادهٔ او روایت شده‌است. [۱] این کتاب در سال ۷۵۹ هجری قمری و در اواخر دورهٔ مغول نوشته شده‌است و به‌عنوان یک سند تاریخی بیانگر ویژگی‌های عرفان و تصوّف این دوره، به‌ویژه در غرب ایران به‌شمار می‌رود.[۲]
در فصل چهارم از این کتاب داستان دیدار و صحبت شیخ صفی با سعدی تشریح شده‌است. [۳]
پانویس[ویرایش]
- ↑ electricpulp.com. "(This official version contains textual changes designed to obscure the Kurdish origins of the Safavid family and to vindicate their claim to descent from the Imams.)EBN BAZZĀZ – Encyclopaedia Iranica". Retrieved 2017-08-16.
- ↑ آذر اکبرزاده ابراهیمی (بهار ۱۳۹۵). «بازشناخت نادره زنان در «صفوة الصفا»». پژوهش زبان و ادبیات فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۹-۰۲. بیش از یک پارامتر
|وبگاه=و|نشریه=داده‌شده است (کمک) - ↑ براون، ادوارد (۱۳۳۹). از سعدی تا جامی؛ تاریخ ادبی ایران از نیمه قرن هفتم تا آخر قرن نهم هجری، عصر استیلای مغول و تاتار. ترجمهٔ علی اصغر حکمت. تهران: کتابخانه ابن سینا. صص. ۷۰۴ تا ۷۰۷.
 |
این یک مقالهٔ خرد ادبیات فارسی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |