شورش ژاکری

شورش ژاکری (در فرانسه: {Jacquerie {ʒakʁi) شورش دهقانان شمال فرانسه بر ضد اشراف در سال ۱۳۵۸ پس از میلاد مسیح بود. نام این شورش برخواسته از عادت اشراف در به کار بردن عنوان تحقیرآمیز ژاک (Jacques) برای دهقانان است.

زمینهٔ شورش

شکست ژاکری‌ها در ۹ جون ۱۳۵۸

این شورش در زمان جنگ‌های صد ساله رخ داد. در ۱۳۵۶ در نبرد پواتیه فرانسوی‌ها از انگلستان شکست سختی خوردند و ژان دوم اسیر شد. پیامد این جنگ بی‌اعتباری اشراف فرانسوی بود. جنگ به صلحی انجامید که خود آغازگر چپاول روستاها توسط مزدوران انگلیسی و به تحریک اشراف شد. مطالبهٔ مالیات بیشتر و خواست بازسازی قلعه‌های اشراف سرکوبگر توسط دهقان‌ها، آنان را به خشم آورد و قیام آغاز شد.

نتیجهٔ شورش

دهقانان بسیاری از قلعه‌ها را تخریب و ساکنانشان را قتل‌عام کردند. دهقانان شورشی تحت فرماندهی Guillaume Cale به شورشیان پاریسی به فرمان Étienne Marcel پیوستند. شورشیان در مو (Meaux) فرانسه توسط سپاه اشراف به فرماندهی چارلز دوم سرکوب و سپس قتل‌عام شدند.