شاپور قریب
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| شاپور قریب | |
| زاده | ۱۳۱۱ سمنان |
| درگذشته | ۱۶ خرداد ۱۳۹۱ تهران |
| ملیت | ایرانی |
| زمینه فعالیت | کارگردان و هنرپیشه |
| سال‌های فعالیت | ۱۳۴۷–۱۳۹۱ |
| همسر | نوشین خانی |
شاپور قریب (۱۳۱۱ در سمنان – ۱۶ خرداد ۱۳۹۱ در تهران) کارگردان و هنرپیشه ایرانی بود.
محتویات
زندگی‌نامه[ویرایش]
شاپور قریب در سال ۱۳۱۱ در سمنان به دنیا آمد. او از پانزده سالگی فعالیت خود را در زمینه تئاتر آغاز کرد. در فیلم موطلایی شهر ما دیالوگ نوشت، سپس دستیار خانی شد. در فیلم چرخ بازیگر نیز که به کارگردانی خانی بود علاوه بر نوشتن بیشتر پرده‌ها، موفق به بازی گرفتن از بازیگران شد که پس از آن طرز کار وی مورد توجه قرار گرفت. سپس با دستیاری جلال مقدم در فیلم سه دیوانه فعالیت هنری خود را ادامه داد و پس از بیست و اندی سال کار در تئاتر و سینما نخستین فیلم سینمایی خود را ساخت. او در ۱۶ خرداد ۱۳۹۱ به علت بیماری آلزایمر درگذشت.[۱] و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
فیلم‌شناسی[ویرایش]
- ایستگاه آخر (اپیزود ملاقات) (۱۳۸۹)
- سوگند (۱۳۸۴)
- کفشهای جیرجیرک دار (۱۳۸۱)
- اشک و لبخند (۱۳۷۳)
- خانواده کوچک ما (۱۳۷۰)
- بازگشت قهرمان (۱۳۶۹)
- روزهای بلند انتظار (۱۳۶۹)
- سایههای غم (۱۳۶۶)
- بگذار زندگی کنم (۱۳۶۵)
- سه ماه تعطیلی (۱۳۵۶)
- بتشکن (۱۳۵۵)
- مرد شرقی و زن فرنگی (۱۳۵۴)
- ممل آمریکائی (۱۳۵۴)
- خروس (۱۳۵۲)
- غریبه (۱۳۵۱)
- بدنام (۱۳۵۰)
- کاکو (۱۳۵۰)
- رقاصه شهر (۱۳۴۹)
- عروس بیانکا (۱۳۴۹)
- دختر شاه پریون (۱۳۴۷)
- هفتتیرهای چوبی (۱۳۵۴)
کتاب[ویرایش]
شاپور قریب علاوه بر کارگردانی و بازیگری، نویسنده نیز بود که دو کتاب گنبد حلبی و عصر پاییزی را نیز نوشت:
- عصر پاییزی، تهران: ۱۳۳۹
- گنبد حلبی، تهران: ۱۳۴۱
