سیر زمانی دین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دین سازه‌ای از تجربه بشر در طول تاریخ بوده است، از پیش از تاریخ تا زمان‌های امروزی. حجم عمده تجربه دینی بشر از تاریخ مکتوب پیش تر می زند. تاریخ مکتوب (عصر کتابت اسلوب دار) فقط ۵۰۰۰ سال سن دارد.[۱] فقدان رکوردهای مکتوب منجر به این می شود که بیش تر دانش دین پیشا تاریخی از رکوردهای باستان شناختی و دیگر منابع غیر مستقیم، و از حدسیات مشتق شده باشد. بیش تر دین پیشا تاریخی موضوع مباحثه پی در پی است.

پیش از تاریخ[ویرایش]

پارینه‌سنگی میانی (۲۰۰,۰۰۰–۵۰,۰۰۰ پیش از میلاد)[ویرایش]

علیرغم ادعاها توسط برخی محققان از پرستش خرس، اعتقاد به زندگی پس از مرگ، و دیگر مناسک، شواهد باستان شناختی حضور رسوم دینی توسط انسان های مدرن یا نئاندرتال ها را در طول این دوره پشتیبانی نمی کند.[۲]

۱۰۰,۰۰۰ سال پیش از میلاد[ویرایش]

اولیه ترین تدفین بشری شناخته شده در خاورمیانه.

۷۰,۰۰۰–۳۵,۰۰۰ پیش از میلاد[ویرایش]

تدفین‌های نئاندرتالی در نواحی ای از اروپا و خاورمیانه بوقوع می پیوندد.[۳]

هزاره ۵۰ام تا ۱۱ام پیش از میلاد[ویرایش]

۴۰,۰۰۰ پیش از میلاد[ویرایش]

بقایای یکی از قدیمی ترین انسان‌های بلحاظ آناتومی مدرن بصورت مرده‌سوزی شده کشف می شود، که نزدیک دریاچه Mungo کشف می‌شود.[۴][۵][۶][۷][۸]

۳۸,۰۰۰ پیش از میلاد[ویرایش]

تندیسه لوونمنش اوریگنیشنی، قدیمی ترین مجسمه جانور دیس (حیوان شکل) در دنیا و یکی از قدیمی ترین مجسمه های شناخته شده به طور کل، ساخته شد. این مجسمه همچنین انسان دیس شناخته می شود، که به حیوان خصایص انسانی می دهد، اگرچه ممکن است یک الهه را مجسم کرده باشد.[۹]

۳۵,۰۰۰–۲۶,۰۰۰ پیش از میلاد[ویرایش]

تدفین‌های نئاندرتالی از رکورهای باستان شناختی غایب هستند. این تقریبا هم زمان واقع می شود با دروه زمانی ورود انسان‌های خردمند به اروپا و افول نئاندرتال‌ها؛[۱۰] جمجمه‌های و/یا استخوان‌های دراز که بطرز سنگینی با اخرای قرمز آغشته شده اند و بطور جداگانه دفن شده اند شروع به ظهور کردند. این رسم ممکن است سرمنشا یادگاران مقدس (sacred relics) باشد.[۱۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. "Historic writing". British Museum. Retrieved 4 May 2016.
  2. Wunn, Ina (2000). "Beginning of Religion" (PDF). Numen. 47 (4). Archived from the original (PDF) on 2019-08-19.
  3. Pettitt, Paul (August 2002). "When Burial Begins". British Archaeology. No. 66. Archived from the original on 2 June 2007.
  4. Bowler JM, Jones R, Allen H, Thorne AG (1970). "Pleistocene human remains from Australia: a living site and human cremation from Lake Mungo, Western New South Wales". World Archaeol. 2 (1): 39–60. doi:10.1080/00438243.1970.9979463. PMID 16468208.
  5. Barbetti M, Allen H (1972). "Prehistoric man at Lake Mungo, Australia, by 32,000 years BP". Nature. 240 (5375): 46–8. doi:10.1038/240046a0. PMID 4570638.
  6. Bowler, J.M. 1971. Pleistocene salinities and climatic change: Evidence from lakes and lunettes in southeastern Australia. In: Mulvaney, D.J. and Golson, J. (eds), Aboriginal Man and Environment in Australia. Canberra: Australian National University Press, pp. 47–65.
  7. Bowler JM, Johnston H, Olley JM, Prescott JR, Roberts RG, Shawcross W, Spooner NA (2003). "New ages for human occupation and climatic change at Lake Mungo, Australia". Nature. 421 (6925): 837–40. doi:10.1038/nature01383. PMID 12594511.
  8. Olleya JM, Roberts RG, Yoshida H, Bowler JM (2006). "Single-grain optical dating of grave-infill associated with human burials at Lake Mungo, Australia". Quaternary Science Reviews. 25 (19–20): 2469–2474. doi:10.1016/j.quascirev.2005.07.022.
  9. Martin Bailey Ice Age Lion Man is world’s earliest figurative sculpture The Art Newspaper, 31 January 2013, accessed 1 February 2013.[۱] بایگانی‌شده در ۱۰ اوت ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine
  10. Pettitt, Paul (August 2002). "When Burial Begins". British Archaeology. No. 66. Archived from the original on 2 June 2007.
  11. Pettitt, Paul (August 2002). "When Burial Begins". British Archaeology. No. 66. Archived from the original on 2 June 2007.