سه‌هول و مه‌نوت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
*سه‌هول
خدای خورشید
تصویری احتمالی از ایزد بانوی خورشید هیتی که کودکی را در آغوش گرفته‌است بین سال‌های ۱۴۰۰ تا ۱۲۰۰ قبل از میلاد.
اقامتگاهآسمان
سیارهخورشید
نمادارابه، دیسک خورشیدی
روزیکشنبه
همتایان
همتای یونانیهلیوس
همتای رومیسول
همتای اتروسکیاوسیل
همتای هندوسوریا
همتای هیتیآرینیتی
همتای لتونیاییسائوله
همتای زرتشتیهور خشه‌ئته
همتای ژرمنیسوویلو
همتای سلتیسولیس
*مه‌نوت
خدای ماه
نیم تنه مِن خدایی که از نسل «*مه‌نوت» به‌شمار می‌رود.
اقامتگاهآسمان
سیارهماه
روزدوشنبه
همتایان
همتای یونانیمنه (سلنه)
همتای رومیلونا
همتای اسلاوییاریلو
همتای هیتیکشکو
همتای فریگیمن
همتای زرتشتیماه
همتای لتونیاییمنس
همتای ژرمنیمانی

سه‌هول(*Seh₂ul) و مه‌نوت(*Meh₁not) خدایان بازسازی شدهٔ هندو-اروپایی خورشید و ماه هستند. *سه‌هول بر اساس خدایان خورشید اسطوره‌های هندو-اروپایی تأیید شده بازسازی شده‌است، اگرچه جنسیت آن (مرد یا زن) مورد بحث است، زیرا خدایان از هر دو جنس در اساطیر وجود دارند.[۱] به همین ترتیب، *مه‌نوت- بر اساس خدایان ماه در زبان‌های فرزند هندو-اروپایی بازسازی شده‌است، اما آنها در رابطه با جنسیت متفاوت هستند.

دوره روزانه *سه‌هول در آسمان سوار بر یک ارابه اسب، یک الگوی رایج در میان اسطوره‌های هند و اروپایی است.[note ۱] در حالی که احتمالاً موروثی است، این بن‌مایه مطمئناً پس از معرفی چرخ در سبزدشت پونتی‌کاسپی در حدود ۳۵۰۰ سال قبل از میلاد ظاهر شد، و بنابراین یک افزوده متأخر به فرهنگ نیا-هندو-اروپایی است.[۳]

ایزد خورشید[ویرایش]

*سه‌هول بر اساس خدای یونانی هلیوس، شخصیت اساطیری یونان هلن تروایی،[۴][۵] خدای رومی سول، خدای سلتی سولیس، خدای ژرمن شمالی سول، خدای ژرمن جنوبی سوویلو، خدای هیتی آرینیتی،[۶] خدای زرتشتی هورخشه‌ئته،[۶] و خدای ودایی سوریا[۷] بازسازی شده‌است.

در اسطوره‌های زبان‌های فرزند (یعنی بالتیک، یونانی و هندی قدیم و..)، خدای خورشید با ارابه یا واگنی سوار بر اسب از آسمان عبور می‌کند.

ایزد ماه[ویرایش]

*مه‌نوت- بر اساس خدای نورس مانی، خدای اسلاوی میسیاتیس،[note ۲][۶] و خدای لیتوانیایی منو یا مینو (مینولیس) بازسازی شده‌است.[۱۰] بقایای خدای ماه ممکن است در خدای ماه لتونیایی منس،[۱۱] خدای آناتولی (فریگی) مِن؛[۱۲][۱۱] منه نام دیگری برای سلنه، و در خدای ماه زرتشتی ماه (ماونگهه) وجود داشته باشد.[۱۳][۱۴][۱۵]

اسطوره جایگزین[ویرایش]

چشم رع، خدایی غیر هندواروپایی و غیرمرتبط اما با استعاره ای مشابه با استعاره چشم دیوس

اگرچه خورشید به عنوان یک خدای مستقل و معمولاً مؤنث تجسم می‌شد،[۱۶] نیا-هندو-اروپایی‌ها خورشید را به عنوان «چراغ دیوس(Dyēws)» یا «چشم دیوس(Dyēws)» نیز تصور می‌کردند، همان‌طور که در بازتاب‌های مختلف دیده می‌شود: «چراغ خدا». "در اثر اوریپید مده‌آ، "شمع بهشت" در بیوولف، یا "مشعل سرزمین هتی"، شیوه‌ای که ایزد خورشید آرینا در دعای هیتی‌ها نامیده شده‌است؛[۱۷] و هلیوس به عنوان چشم زئوس،[۱۸][۱۹] هورخشه‌ئته به عنوان چشم اهورا مزدا، و خورشید به عنوان «چشم خدا» در فولکلور رومانیایی.[۲۰] نام ایزدبانوان خورشید سلتی مانند سولیس و گریان نیز ممکن است به این ارتباط اشاره داشته باشد: کلمات «چشم» و «خورشید» در این زبان‌ها جابه‌جا شده‌اند، از این رو نام ایزدبانوها به این دلیل است.[۲۱]

اساطیر مصر با اساطیر هند و اروپایی ارتباطی ندارد، بنابراین پیوند تاریخی بعید است، اما استعاره چشم رع نیز در آن به کار رفته‌است.

یادداشت‌ها[ویرایش]

  1. در یادداشتی مرتبط، بندهشن پهلوی روایت می‌کند که آفریدگار اوهرمزد خورشید را «که اسب‌هایش تندرو بودند، ساخت.".[۲]
  2. در اساطیر اوکراین، مانند سنت بالتیک، ماه، میسیاتیس، یک خدای مرد است[۸] و گفته شده که با ایزد خورشید ازدواج می‌کند.[۹]

پانویس[ویرایش]

  1. West 2007, p. 195–196.
  2. Agostini, Domenico; Thrope, Samuel. The bundahišn: The Zoroastrian Book of Creation. New York: Oxford University Press, 2020. p. 19. شابک ‎۹۷۸۰۱۹۰۸۷۹۰۴۴
  3. Fortson 2004, p. 23.
  4. O'Brien, Steven. "Dioscuric Elements in Celtic and Germanic Mythology". In: Journal of Indo-European Studies 10:1–2 (Spring–Summer, 1982), pp. 117–136.
  5. Meagher, Robert E. (2002). The Meaning of Helen: In Search of an Ancient Icon (به انگلیسی). Bolchazy-Carducci Publishers. pp. 46ff. ISBN 978-0-86516-510-6.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ Gamkrelidze & Ivanov 1995, p. 760.
  7. Mallory & Adams 1997, p. 232.
  8. Jones, Prudence; Pennick, Nigel (1995). A History of Pagan Europe. Routledge. p. 186. شابک ‎۹۷۸−۱−۱۳۶−۱۴۱۷۲−۰.
  9. Dixon-Kennedy, Mike (1998). Encyclopedia of Russian and Slavic myth and legend. p. 188. ABC-CLIO. شابک ‎۹۷۸−۱−۵۷۶۰۷−۱۳۰−۴
  10. Mallory & Adams 1997, p. 385.
  11. ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Lurker, Manfred. The Routledge Dictionary Of Gods Goddesses Devils And Demons. Routledge. 2004. p. 123. شابک ‎۹۷۸−۰۴−۱۵۳۴۰−۱۸−۲
  12. Keneryi, Karl (1951). The Gods of the Greeks. Thames & Hudson. pp. 196–197; Hammond, N.G.L. and Howard Hayes Scullard (editors), The Oxford Classical Dictionary. Second edition. Oxford University Press, 1992. "SELENE" entry. pp. 970–971. شابک ‎۰−۱۹−۸۶۹۱۱۷−۳
  13. Beekes, Robert (1982). "Gav. må, the Pie word for 'moon, month', and the perfect participle" (PDF). Journal of Indo-European Studies. 10: 53–64.
  14. York, Michael (August 1993). "Toward a Proto-Indo-European vocabulary of the sacred". WORD. 44 (2): 235–254. doi:10.1080/00437956.1993.11435902.
  15. Lurker, Manfred. The Routledge Dictionary Of Gods Goddesses Devils And Demons. Routledge. 2004. p. 115. شابک ‎۹۷۸−۰۴−۱۵۳۴۰−۱۸−۲
  16. Mallory & Adams 2006, p. 427.
  17. West 2007, p. 195.
  18. Sick, David (2004). "Mit(h)ra(s) and the Myths of the Sun". Numen. 51 (4): 432–467. doi:10.1163/1568527042500140.
  19. Bortolani, Ljuba Merlina (2016). Magical Hymns from Roman Egypt: A Study of Greek and Egyptian Traditions of Divinity (به انگلیسی). Cambridge University Press. ISBN 978-1-316-67327-0.
  20. Ionescu, Doina; Dumitrache, Cristiana (2012). "The Sun Worship with the Romanians" (PDF). Romanian Astronomical Journal. 22 (2): 155–166. Bibcode:2012RoAJ...22..155I.
  21. MacKillop, James. (1998). Dictionary of Celtic Mythology. Oxford: Oxford University Press شابک ‎۰−۱۹−۲۸۰۱۲۰−۱ pp.10, 16, 128

منابع[ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «https://en.wikipedia.org/wiki/*Seh₂ul_and_*Meh₁not سه‌هول و مه‌نوت»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ).