سنیورهای کوسی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نشان سنیورهای کوسی

سنیورهای کوسی (به فرانسوی: seigneurs de Coucy یا sires de Coucy) حاکمان فئودالی کوسی در منطقه پیکاردی در شمال فرانسه بودند. جایگاه آن‌ها در رده‌بندی حاکمان فئودالی در سطح بارون قرار داشت.

این جایگاه در نهایت در سده چهاردهم میلادی پس از خریداری و تصاحب توسط لوئی یکم، دوک اورلئان، از میان رفت.

پیشینه و جایگاه[ویرایش]

قلمرو کوسی حوالی سال ۵۰۰ میلادی توسط کلوویس یکم، نخستین پادشاه مسیحی فرانک‌ها، به عنوان خراج‌گذار کلیسا، به رمیجوس، اسقف رنس اعطا شد. سرگذشت کوسی در طول چهار سده بعدی در سایه قرار دارد و اطلاعاتی از آن در دسترس نیست. بین سال های ۹۱۰ و ۹۲۰ میلادی، هِروه، اسقف اعظم رنس نخستین قلعه ابتدایی و کلیسا را بر فراز تپه با حصار یک دیوار در مقابل تهاجم نورس‌ها، احداث کرد. سال ۹۷۵ میلادی، اودریک، اسقف اعظم رنس این قلمرو را به شخصی تحت عنوان کنت اودس سپرد. این فرد به نخستین سنیور کوسی بدل گشت. از این فرد که نسلش بر کوسی حکم راندند، اطلاعاتی جز نام او موجود نیست. نخستین اقدام قابل توجه ثبت شده از این دودمان، احداث صومعه بندیکتی نوژن توسط آوبری در پای تپه در سال ۱۰۵۹ میلادی بود.[۱]

سنیورهای کوسی در سده سیزدهم میلادی به یکی قدرتمندترین حاکمان فئودال در رده خود در غرب اروپا بدل شدند و توانستند پیوندهای زناشویی با سایر خاندان‌های بزرگ اروپایی از جمله در فرانسه، انگلستان، اسکاتلند و اتریش برقرار نمایند. از جمله این پیوندها می‌توان به ازدواج آنگران ششم با کاترین، دختر لئوپولد یکم، دوک بزرگ اتریش و نوه آمادئوس پنجم، کنت ساووی اشاره کرد.[۲]

موقعیت[ویرایش]

سنیورهای کوسی با استقرار در قلعه شکوه‌مند کوسی و سیطره بر مسیر شمالی پاریس، در عین حالی که نقش حفاظتی برای پایتخت فرانسه ایفا می‌کردند، چالشی برای سلاطین به حساب می‌آمدند. این دودمان بلندپرواز از این موقعیت پادشاهان را به چالش می‌کشدند، به اموال کلیسا دستبرد می‌زدند، راهی جنگ صلیبی می‌شدند، به دلیل اقداماتشان تکفیر می‌شدند، رفته‌رفته بر دامنه سلطه خود می‌افزودند و به عنوان یکی از چهار سنیورنشین بزرگ فرانسه بر شکوه و افتخار خود می‌افزودند.[۳]

فهرست سنیورهای کوسی[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  • شماره صفحات بر اساس نسخه الکترونیک
  1. Tuchman 1978, p. 6–7.
  2. Tuchman 1978, p. 90.
  3. Tuchman 1978, p. 3–4.

منابع[ویرایش]

  • Tuchman, Barbara (1978). A distant mirror: The calamitous 14th century. New York: ballantine books. ISBN 978-0-307-79369-0.

پیوند به بیرون[ویرایش]