سرود چندصدایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
صفحه اول از نسخه خطی موتت دوران موسیقی باروک جی اس باخ، با عنوان Der Geist hilft unser Schwachheit auf (BWV226)

سرود چندصدایی (انگلیسی: Motet) یا موتت در موسیقی کلاسیک غربی، عمدتاً یک ترکیب موسیقی آوازی است، با فرم و سبک بسیار متنوع، از موسیقی بلند قرون وسطایی تا به امروز. موتت یکی از اشکال برجسته چندصدایی موسیقی رنسانس بود. به گفته مارگارت بنت ، «یک قطعه موسیقی در چندین بخش با کلمات» به همان اندازه که از قرن سیزدهم تا اواخر قرن شانزدهم و پس از آن به کار خواهد رفت، تعریف دقیقی از موتت است.[۱] یوهانس دو گروچئو، نظریه‌پرداز اواخر قرن سیزدهم، معتقد بود که این موته نباید در حضور مردم عادی اجرا شود، زیرا آنها متوجه ظرافت آن نمی‌شوند و از شنیدن آن لذت نمی‌برند، بلکه در حضور افراد تحصیل کرده و از کسانی که به دنبال ظرافت در هنر هستند باید تجلیل شود».[۲]

موتت و مس (Maas) دو فرم اصلی موسیقی مذهبی دوره رنسانس و از نظر سبک مشابه اند. اما مس اثر طولانی تری است. موتت دوره رنسانس، اثری پلی فونیک و کرال مبتنی بر یک متن مقدس لاتین است و با متن‌های مورد استفاده در مس تفاوت دارد. یکی از آهنگسازان این دوره به نام ژوسکن د پره (Jodquin Desprez) در ساخت موتت بسیار توانا بود.[۳]

پانویس[ویرایش]

  1. Margaret Bent, "The Late-Medieval Motet" in Companion to Medieval & Renaissance Music, edited by Tess Knighton and David Fallows, 114–19 (Berkeley, California: University of California Press, 1992): 114. شابک ‎۹۷۸۰۵۲۰۲۱۰۸۱۳.
  2. Johannes de Grocheio, Ars Musice, edited and translated by Constant J. Mews, John N. Crossley, Catherine Jeffreys, Leigh McKinnon, and Carol J. Williams; TEAMS Varia (Kalamazoo, MI: Medieval Institute Publications, 2011): 85 [section 19.2]. شابک ‎۹۷۸۱۵۸۰۴۴۱۶۴۳ (cloth); شابک ‎۹۷۸۱۵۸۰۴۴۱۶۵۰ (pbk).
  3. مدرسه فارابی. «سبک‌شناسی غربی». farabisoft.com‏. بازبینی: ‏۲۰ مهر ۱۴۰۱

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]