سارا چرچول

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سارا بارتلت چرچول (به انگلیسی: Sarah Bartlett Churchwell؛ زادهٔ ۲۷ مهٔ ۱۹۷۰) استاد ادبیات آمریکا و علوم انسانی در دانشکده مطالعات پیشرفته، دانشگاه لندن، بریتانیا است. تخصص او در ادبیات آمریکا و تاریخ فرهنگی در سدهٔ بیستم و بیست و یکم، به ویژه دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ است. او در تلویزیون و رادیوی بریتانیا حضور یافته‌است و داوری برای جوایز بوکر، ساموئل جانسون، ادبیات داستانی زنان و دیوید کوهن بوده‌است. او مدیر جشنوارهٔ انسان بودن و پدیدآورندهٔ سه کتاب زندگی بسیار مریلین مونرو، مردم بی‌اهمیت: قتل، ضرب‌وشتم و خلق گتسبی بزرگ و اینک آمریکا: نخست تاریخ آمریکا و رؤیای آمریکایی است. در آوریل ۲۰۲۱، او برای مدتی طولانی برای جایزه جرج اورول فهرست شده بود.

اوایل زندگی[ویرایش]

چرچول در وینتکا نزدیک شیکاگو، ایلینوی بزرگ شد. او مدرک بی‌ای خود در ادبیات انگلیسی را از کالج واسر و مدارک کارشناسی ارشد و پی‌اچ‌دی در ادبیات انگلیسی و آمریکایی را از دانشگاه پرینستون دریافت کرد.[۱]

حرفه[ویرایش]

چرچول از ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۵ در دانشگاه ایست آنگلیا سخنرانی می‌کرد، زمانی که او استاد ادبیات آمریکا و علوم انسانی و مدیر جشنوارهٔ انسان بودن در دانشکده مطالعات پیشرفته دانشگاه لندن شد.[۲]

او برای نقد کتاب نیویورک، نقد کتاب نیویورک تایمز، ضمیمهٔ ادبی تایمز، اسپکتیتور، نیو استیتسمن،[۳] گاردین، آبزرور، فایننشال تایمز، پراسپکت، تایمز، ساندی تایمز، دیلی تلگراف، ایندیپندنت، ایندیپندنت یکشنبه و همچنین روزنامه‌های جهانی از جمله: زوددویچه تسایتونگ، بلاتر، تایمز هند، هندوستان تایمز و خیلی مجلات دیگر نوشته‌است.

از کتاب‌های وی می‌توان به زندگی بسیار مریلین مونرو (۲۰۰۴)؛ و مردم بی‌اهمیت: قتل، ضرب‌وشتم و خلق گتسبی بزرگ (۲۰۱۳) دربارهٔ اف. اسکات فیتزجرالد اشاره کرد.[۴][۵]

از حضور وی در تلویزیون می‌توان به نیوزنایت، وقت پرسش، ریویو شو، شارپ اند همراه کلایو آندرسون، سی-سپن، نمایش امروز (ان‌بی‌سی)، برنامهٔ زندهٔ سیاست بی‌بی‌سی، برنامهٔ زندهٔ یکشنبه، این هفته، اسکای نیوز، صبحانه با بی‌بی‌سی، سینما شو، برنامهٔ یکشنبه، این صبح با آی‌تی‌وی، نمایش فرهنگ، کلکسیون دی‌وی‌دی و پیش از کتاب‌دار اشاره کرد. او در ساخت مستندهای زیادی مشارکت کرده‌است، از جمله رمان‌هایی که جهان ما را شکل دادند (۲۰۱۹) ساختهٔ بی‌بی‌سی دو، آیکون‌ها، همراه کاتلین ترنر (۲۰۱۹)، شاهکارهای تکمیل‌نشده (۲۰۱۴)، تی. اس. الیوت از آرینا، قوانین فیلم نوآر، شاعران بزرگ: به قول خودشان و فیلم بلند با عشق، مریلین (d: Liz Garbus, 2012).

از جمله حضور وی در رادیو می‌توان به برنامهٔ امروز، ردیف جلویی، سؤالی هست، ساعتی برای زن، نمایش جرمی واین، خدمات جهانی بی‌بی‌سی، برنامهٔ زندهٔ رادیو پنج، فعل، جهان آزاد، رادیوی ۳ بی‌بی‌سی تفکر آزاد، رادیوی ۳ بی‌بی‌سی انشاها، رادیوی ۴ بی‌بی‌سی در زمان ما،[۶] زندگی‌های بزرگ و خیلی‌های دیگر اشاره کرد. او نوشت و تقدیم مستندهای رادیوی ۴ بر هنری جیمز، رؤیای آمریکایی و نخست آمریکا،[۷] گتسبی بزرگ، وقتی هری سالی را دید، و انشاهای رادیوی ۳ بر ایزدبانوان صفحهٔ نمایش (۲۰۱۷) و خدایان صفحهٔ نمایش (۲۰۱۹) کرد.

چرچول یکی از داوران جایزه بوکر ۲۰۱۴،[۸] جایزهٔ بیلی گیفورد ۲۰۱۷ و جایزهٔ ۲۰۱۹ داستان کوتاه ساندی تایمز بود.

او در ۲۰۱۵ در مرکز اکلس برای مطالعات آمریکایی نویسنده در رزیدنس بود.[۹][۱۰]

آثار[ویرایش]

جلدهای ویرایش‌شده[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. "Session on the Profession--Sarah Churchwell | Department of English". english.princeton.edu. Retrieved 2021-05-30.
  2. "Sarah Churchwell to lead public engagement at School of Advanced Study". School of Advanced Study, University of London. 14 July 2015. Retrieved 21 September 2015.
  3. "Sarah Churchwell". The New Statesman. Retrieved 26 June 2018.
  4. "Sarah Churchwell", Prague Writers' Festival. Retrieved 16 October 2012.
  5. "Sarah Churchwell", Newsnight Review, BBC. Retrieved 16 October 2012.
  6. "BBC Radio 4 - In Our Time, The Great Gatsby". BBC (به انگلیسی). Retrieved 2021-05-30.
  7. "BBC Radio 4 - The Origins of the American Dream". BBC (به انگلیسی). Retrieved 2021-05-30.
  8. "Meet The Man Booker Prrize 2014 Judges", 12 December 2013. Retrieved 26 June 2018.
  9. "Prof Sarah Churchwell (AMA) has been announced as the joint winner of the 2015 Eccles British Library Writer-in-Residence Award" بایگانی‌شده در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine, UEA, 3 December 2014.
  10. "Sarah Churchwell wins the 2015 Eccles British Library Writer in Residence Award" بایگانی‌شده در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine, 31 October 2014, Virago.

پیوند به بیرون[ویرایش]