زبان لیکیایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بخشی از یک کتیبه لیکیایی در ترکیه.

زبان لیکیایی، از زبان‌های مرده خانواده زبانی زبان‌های هندواروپایی و از شاخه زبان‌های آناتولی آن است. این زبان در عهد آهن در منطقه لیکیه در آسیای کوچک گپ زده می‌شد. شماری از کارشناسان بر این باورند که از تبار زبان هیتی یا زبان لوویایی است. در حدود نخستین سده پیش از میلاد مسیح از میان رفت و با زبان یونانی جایگزین شد.

پیوند به بیرون[ویرایش]

منابع[ویرایش]