روابط آلمان و اسرائیل
 | |
 آلمان |
 اسرائیل |
|---|---|
| سفارتخانه | |
| سفارت آلمان، تل‌آویو | سفارت اسرائیل، برلین |
روابط آلمان و اسرائیل (آلمانی: Deutsch-israelische Beziehungen ; عبری: יחסי גרמניה-ישראל) روابط دیپلماتیک بین جمهوری فدرال آلمان و دولت اسرائیل است. پس از پایان جنگ جهانی دوم و هولوکاست، با پیشنهاد آلمان‌غربی در سال ۱۹۵۲ برای پرداخت غرامت به اسرائیل[۱] روابط منجمد بین دو کشور به تدریج آب شد و روابط دیپلماتیک بین دو کشور در سال ۱۹۶۵ به‌طور رسمی برقرار شد. با این وجود، بدگمانی عمیق نسبت به مردم آلمان تا سال‌ها پس از آن، در اسرائیل و جوامع یهودی در سراسر جهان باقی ماند. روابط بین آلمان‌شرقی و اسرائیل هیچگاه تحقق نیافت. اسرائیل و آلمان اکنون «روابط ویژه» مبتنی بر باورهای مشترک، ارزش‌های غربی و آمیخته‌ای از چشم‌اندازهای تاریخی را برقرار کرده‌اند.[۲] از جمله مهم‌ترین عوامل در روابط بین آنها، نسل‌کشی یهودیان توسط آلمان نازی در اروپا در طی هولوکاست است.[۳]
آلمان از طریق سفارت خود در تل‌آویو و کنسول‌های افتخاری در ایلات و حیفا در اسرائیل نمایندگی دارد. اسرائیل از طریق سفارت این کشور در برلین و سرکنسولگری آن در مونیخ، در آلمان نمایندگی دارد. هر دو کشور عضو کامل سازمان همکاری و توسعه اقتصادی و اتحادیه مدیترانه هستند.
تاریخچه
[ویرایش]توافق‌نامه جبران خسارت
در اوائل دهه ۱۹۵۰، مذاکرات میان داوید بن گوریون، نخست‌وزیر اسرائیل و رئیس کنفرانس دعاوی یهودیان، ناحوم گلدمن و صدر اعظم آلمان‌غربی، کنراد آدناوئر شروع شد. به خاطر حساسیت در مورد موضوع پذیرش خسارت، این تصمیم در کنست اسرائیل به شدت مور بحث قرار گرفت. در سال ۱۹۵۲، توافق جبران خسارت مابین اسراییل و آلمان غربی امضاء شد. تا سال ۲۰۰۷، آلمان در مجموع مبلغ ۲۵ میلیارد یورو بابت غرامت به دولت اسرائیل و بازماندگان هولوکاست اسرائیلی پرداخت کرد.[۴]
در سال ۱۹۵۰، هرمان ماس (Hermann Maas) اولین فرد آلمانی بود که به صورت رسمی به اسرائیل دعوت شد.[۵] بعد از آن، پانزده سال زمان برد تا آلمان‌غربی و اسرائیل در روز ۱۲ مه ۱۹۶۵، روابط دیپلماتیک برقرار کردند.[۶] از آن به بعد، به‌طور مرتب بازدید دولتی متقابل صورت می‌پذیرد، هرچند سال‌های زیادی این روابط تحت تأثیر این واقعیت بود که یهودیان داخل و خارج اسرائیل نتوانسته بودند بدگمانی عمیق خود به آلمان و مردم این کشور را کنار بگذارند. رومان هرتسوگ، رئیس‌جمهور آلمان اولین دیدار رسمی خود از کشوری بیرون از اروپا را در سال ۱۹۹۴ از اسرائیل انجام داد. ایهود باراک، نخست‌وزیر اسرائیل اولین رهبر دولت خارجی بود که بعد از تغییر مکان استقرار دولت آلمان از بن در سال ۱۹۹۹، در برلین مورد پذیرش قرار گرفت. گرهارد شرودر، صدراعظم آلمان در ماه اکتبر ۲۰۰۰ از اسرائیل بازدید کرد. در سال ۲۰۰۵، چهلمین سالگرد برقراری روابط دیپلماتیک بین دو کشور، هورست کوهلر رئیس‌جمهور آلمان و موشه کاتساو رئیس‌جمهور سابق اسرائیل بازدیدهای دولتی بین دو کشور انجام دادند.[۷][۸]
تجارت
[ویرایش]
آلمان بزرگ‌ترین شریک تجاری اسرائیل در اروپا و دومین شریک تجاری مهم اسرائیل پس از ایالات متحده است. واردات اسرائیل از آلمان سالانه حدود ۲٫۳ میلیارد دلار است، در حالی که اسرائیل چهارمین شریک تجاری آلمان در منطقه شمال آفریقا و خاورمیانه است.[۲]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ "The Reparations Agreement of 1952 and the response in Israel". National Library of Israel. 16 January 2017.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "Israel's foreign relations. The Israel-German special relationship". Britain Israel Communications and Research Centre. 23 November 2005. Archived from the original on 28 September 2007. Retrieved 18 August 2006.
- ↑ "German Embassy. Background Papers. Germany and Israel". Archived from the original on 27 September 2007.
- ↑ "Congressional Research Service: Germany's Relations with Israel: Background and Implications for German Middle East Policy, Jan 19, 2007. (page CRS-2)" (PDF).
- ↑ Yad Vashem: "Hermann Maas" بایگانی‌شده در ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine
- ↑ "Beziehungen zu Deutschland (Relations to Germany)". Federal Foreign Office. Retrieved 31 March 2014.
- ↑ Address by Horst Köhler, President of the Federal Republic of Germany, to the Knesset (Israel MFA) 2 February 2005
- ↑ Israeli President Katsav: "Germany is a True Friend of Israel" (German embassy) 2 June 2005
برای مطالعه بیشتر
[ویرایش]- Auerbach, Yehudit. "Turning-point decisions: A cognitive-dissonance analysis of conflict reduction in Israel-West German relations." Political Psychology (1986): 533-550. online
- De Vita, Lorena. Israelpolitik: German–Israeli relations, 1949–69 (Manchester University Press, 2020), online book review
- Fink, Carole. West Germany and Israel: Foreign Relations, Domestic Politics, and the Cold War, 1965–1974 (2019) online book review
- Herf, Jeffrey. Undeclared wars with Israel: East Germany and the West German far left, 1967–1989 (Cambridge University Press, 2016).
- Hirsch, Philipp. "West German foreign policy towards the Arab states, 1967-1979: history of a disappointment" (PhD dissertation, University of Cambridge, 2021) online
- Lavy, George. Germany and Israel: moral debt and national interest (Routledge, 2014) online.
- Leber, Hubert, and Dona Geyer. "Arms Exports and Holocaust Memory: Saudi Arabia, Leopard Tanks, and Bonn's Secret Israel Clause of 1982." German Yearbook of Contemporary History 6.1 (2022): 199-240. excerpt
- Lewan, Kenneth M. "How West Germany Helped to Build Israel." Journal of Palestine Studies 4.4 (1975): 41-64.
- Marwecki, Daniel. Germany and Israel: Whitewashing and Statebuilding (Oxford University Press, 2020) online at https://doi.org/10.1080/13507486.2021.1923805.
- Von Hindenburg, Hannfried. Demonstrating Reconciliation: State and Society in West German Foreign Policy toward Israel, 1952-1965 (Berghahn, 2007) online.
پیوند به بیرون
[ویرایش]- Germany's Relations with Israel: Background and Implications for German Middle East Policy Congressional Research Service
- Carlo Strenger (22 February 2012). "Estranged friends? A view on Israel from Western Europe". Haaretz. Retrieved 2 March 2012. - on Israel's image in Germany
- 50 years Germany-Israel relations, Frankfurter Societäts-Medien GmbH in cooperation with the German foreign ministry and the Israeli embassy in Berlin
- Germany, the Jews and Israel: an exhibition presenting 75 years of German history at the National Library of Israel's website