دوخ
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| دوخ | |
|---|---|
 |
|
| طبقه‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | گیاهان |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | گیاهان گلدار |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | تک‌لپه‌ای‌ها |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | دولپه‌ای‌های کاملینید |
| راسته: | چمن‌سانان |
| تیره: | چمنیان |
| سرده: | Macrochloa or استپی (سرده) |
| گونه: | M. tenacissima |
| نام علمی | |
| Macrochloa tenacissima (L.) Kunth. |
|
| مترادف‌ها | |
|
دوخ |
|
دوخ علفی پهن و بلند است که از آن حصیر می‌بافند و انگور و خربزه بدان آونگ می‌کنند. این گیاه بسیارشاخ است و در آب ایستاده می‌روید.
در قدیم دوخ را در زمستان‌ها در مسجدها می‌افکنند یا از او حصیر می‌بافتند و در بسیاری مناطق به‌ویژه در تبریز و نخجوان زمانی که آن گیاه خشک می‌شد آن را به یک اندازه پاره پاره می‌کردند و در هر دو سر آن گوگرد مالیده و می‌فروختند.
از دوخ و پیزر در قدیم برای کاغذسازی هم بهره می‌جستند.
سبدبافی از دوخ در قیروان.
منابع[ویرایش]
دهخدا: دوخ. حلفا. پیزر.
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ دوخ موجود است. |
