دعانویس

دعانویس به فردی می‌گویند که با دعانویسی و استفاده از نوشتن متونی به ظاهر مذهبی روی اجسامی مانند قفل کلید و کاسه یا بعضی اشیا و پوست حیوانات مبالغی را از مردم دریافت می‌کنند.از دعا نویسی به عنوان نوعی خرافات هم یاد می شود. برخی از استاد نمایان، مدعی هستند که با «علوم غریبه» آشنا بوده و «وسیله‌ای برای ابراز قدرت خداوند» می‌باشند. گروهی دیگر با ادعای دانستن علم رمل و خبرداشتن از مجهولات عالم و خیر و شر، رمال نامیده می‌شوند. اسباب کار این گروه، اشکال شانزده‌گانه‌ای است که به دانیال نبی نسبت داده می‌شود. گروهی دیگر نیز برای مشتریانشان کف‌بینی و فالگیری می‌کنند. از طرف جامعهٔ علمی دعانویسی به عنوان شکلی از خرافات شناخته می‌شود.

بیشتر دعانویسان با ادعای‌های دروغ از اعتقادات سوءاستفاده نموده و ازمردم اخاذی می‌نمایند و حتی گاهی فرد دعانویس از مشتری خود سوءاستفاده جنسی نیز می‌نماید. اغلب مشتریان دعانویس‌ها، زنان جوان هستند.

دعانویسی در ایران باستان به زمان «پیشگوی پارسی» باز می گردد، کاهنه‌ای ایرانی فتوحات اسکندر مقدونی را پیش‌بینی کرده بود و از این بابت ریاست وحی‌گاه آپولویی را برعهده داشت. در طول تاریخ و گذر زمان، پس از ادغام این علوم با علوم خفیه لقب کاهن زن به «مامازار» تغییر یافت. علم ساخت دعا و استخراخ طلسم درطول حیات هر مامازار منحصر به فرد است و تنها جانشین پس از خود (مامازار بعدی) را به این علوم آگاه می کند و از افشای آن برای سایرین پرهیز میکند. افراد می توانند دعا یا طلسم را برای خودشان انجام دهند یا فرد دیگری را وکیل اجرای آن (دعانویس) قرار دهند،در این مورد از دعاها و طلسم های استخراج شده از سوی مامازار در هر دوره استفاده می شود. در مستند تلویزیونی با نام موسیقی زار «حلیمه سرحانی کنهء» مامازار کرانه جنوبی ایران دو علم جفر و جماتریا را الگوی ساخت طلسم های خود می داند.

تاریخچه دعا نویسی

در اسلام برای سوره‌های قرآن هرکدام خواص و قواعدی برای خواندن تعریف شده و مناجات‌هایی از بزرگان شیعه موجود است.

تصویر کتاب طلسمهای طمطم هندی تسخیری و حانیات و عزائم جنیان

سرکتاب و شرح فعالیت دعا نویس

افرادی که در زندگی خود درماندگی حس می‌کنند و نمی‌توانند با تدبیر مشکلاتی از قبیل (بیماری، فقر، سرقت مال، ترس و وحشت و …) را حل کنند به دعانویس مراجعه می کنند و بر این باورند که با گشودن سرکتاب‌ که شروع فعالیت دعانویس است دلیل و نوع مشکلات آن‌ها مشخص می‌شود.

دیدگاه فقهای شیعه

ناصر مکارم شیرازی

«نوشتن دعاهایی که از حضرات معصومین (علیهم السلام) رسیده و در کتب معتبر موجود است، اشکالی ندارد؛ ولی دعا نویسی حرفه‌ای، که شغل افراد سودجوست، صحیح نیست و غالب کتاب‌هایی که به آن استناد می‌کنند، اعتباری ندارد.»

صافی گلپایگانی

«نوشتن دعاهایی که با منبع معتبر از ائمه معصومین علیهم السلام نقل شده و گرفتن اجرت در مقابل آن، اشکال ندارد، ولی مراجعه به فالگیرها یا دعانویس هایی که به صورت‌های مختلف از منابعی که اعتبار شرعی ندارد نقل می‌کنند یا می‌نویسند جایز نیست و پول گرفتن اینگونه اکل مال به باطل و حرام است، والله العالم»